Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odczuwam duży niedosyt. Pod względem stylistyki, worldbuildingu, interesujących opisów i ciekawych dialogów jest naprawdę dobrze. Moim zdaniem format kilku opowieści jest jednak dużym problemem. Nie pozwala on na wykształcenie się angażujących antagonistów. Ci muszą zostać pokazani na formacie jednego, 70-stronicowego rozdziału. No i z mojej strony na minus imiona i nazwy, które trudno wymówić.
Poza tym książka ma moim zdaniem duży problem z głównymi postaciami - nie da się pałać do nich sympatią. W pierwszej części powieści patrzymy na świat oczami Górskiej Straży, która jest po prostu stereotypowym obrazem górskich twardzieli. Pamiętam zaledwie jeden moment, kiedy grupa okazała jakiekolwiek emocje. Brak konfliktów wewnętrznych w sekcji Północ na minus. Rozdziały różnią się formatem, zahaczając o różne żanry: od typowej bitewnej scenerii, po polityczne intrygi aż do średniowiecznego detektywizmu. Rozdziały, choć dotyczą innych wydarzeń, to w pierwszej części powieści składnie łączą się ze sobą. Jest więc jakieś poczucie kontynuacji i konsekwencji w historii, a worldbuilding w sekcji Północ potrafi zachwycić.
Ale potem pojawia się część Południe, gdzie świat budowany jest ponownie od nowa, tym razem w innym rejonie. I to po prostu się trochę przejada. Poza tym protagonista drugiej połowy książki jest jeszcze mniej angażujący niż ten z pierwszej. Jest jeszcze bardziej "przekokszony" niż Górska Straż i nie czuć przy nim zagrożenia dla jego losu. A do tego jego wątek romantyczny... Ja rozumiem, że był on konieczny, ale naprawdę został napisany beznadziejnie, żeby nie użyć słowa zaczynającego się od "ch". Finał książki jest kompletnie oderwany od wcześniej opisanych wydarzeń i pozostawił mi duży niedosyt, zwłaszcza że zostały w nim wyklarowane zasady magii, których wcześniej w powieści nie było.
Ogólnie sekcję Północ mogę bez większych wyrzutów sumienia polecić, ale przy sekcji Południe cieszyłem się, że jest ona znacznie krótsza niż pierwsza część książki.

Odczuwam duży niedosyt. Pod względem stylistyki, worldbuildingu, interesujących opisów i ciekawych dialogów jest naprawdę dobrze. Moim zdaniem format kilku opowieści jest jednak dużym problemem. Nie pozwala on na wykształcenie się angażujących antagonistów. Ci muszą zostać pokazani na form...

Rozwiń

Zwiń

Książka przeznaczona raczej dla osób, które już są fanami Pieśni Lodu i Ognia niż osób kompletnie nowych w tym uniwersum, ale tym którzy już złapali Martinowskiego bakcyla szczerze polecam. Podzielona jest na trzy powieści. Pierwsza jest zdecydowanie najlepsza i nie da się od niej praktycznie oderwać. Turniejowe realia z pewnością spodobają się czytelnikom light fantasy. Druga z opowieści jest nieco bardziej przyziemna, ale trzyma poziom i daje ogląd na realia w Westeros w czasach "pokoju". Trzecia część ponownie jest genialna i jeśli podobała się wam "Gra o Tron" lub "Spisek" Harrisa, to tutaj z pewnością znajdziecie dużo frajdy z czytania. Polecam i liczę, że przed śmiercią Martin zdąży napisać jeszcze coś o zapowiedzianych dawno temu przygodach Dunka i Jaja w Winterfell.

Książka przeznaczona raczej dla osób, które już są fanami Pieśni Lodu i Ognia niż osób kompletnie nowych w tym uniwersum, ale tym którzy już złapali Martinowskiego bakcyla szczerze polecam. Podzielona jest na trzy powieści. Pierwsza jest zdecydowanie najlepsza i nie da się od niej praktycz...

Rozwiń

Zwiń

Książka dobrze ukazuje rewolucyjne i socjalistyczne absurdy, przy czym jest napisana w sposób, że pewnie mogłaby być skierowana do dzieci. Całość jest krótka, ale moim zdaniem wystarcza by przedstawić pogląd Orwella.

Książka dobrze ukazuje rewolucyjne i socjalistyczne absurdy, przy czym jest napisana w sposób, że pewnie mogłaby być skierowana do dzieci. Całość jest krótka, ale moim zdaniem wystarcza by przedstawić pogląd Orwella.

Z oceną książki mam ogromny problem. Pierwsze 500 stron jest po prostu nudne. Dzieje się dość mało, jest za dużo worldbuildingu i fabuła wydaje się zmierzać donikąd, a brak wyraźnego antagonisty tylko to podkreśla. Rozdziały z Kaladinem były naprawdę dobre, ale reszta postaci wypadała co najwyżej blado. Przyznaję, że byłem o rozdział od odłożenia książki na półkę, ale... druga połowa książki okazała się nad wyraz ciekawa. Nadal uważam, że duża część postaci POV wydaje się zbyt statyczna, ale fabuła w drugiej części powieści zaczyna nabierać tempa, a końcówka trzyma w napięciu. Czytelnikom polecam odpuścić pierwsze rozdziały Shallan i Dalinara - nie stracicie dużo, a oszczędzicie sobie 250 stron zbędnego tekstu i nie będziecie musieli znosić pierwszej połówki powieści tylko po to, by dotrwać do znacznie lepszej drugiej części.

Z oceną książki mam ogromny problem. Pierwsze 500 stron jest po prostu nudne. Dzieje się dość mało, jest za dużo worldbuildingu i fabuła wydaje się zmierzać donikąd, a brak wyraźnego antagonisty tylko to podkreśla. Rozdziały z Kaladinem były naprawdę dobre, ale reszta postaci wypadała co n...

Rozwiń

Zwiń