Proces

"Proces" jako komiks. Czy warto? Jeśli znasz ksiażkę, to nie warto. Nie szło oczywiście wsadzić wszystkiego do komiksu; rozdziały są pocięte, niektóre wątki i osoby zniknęły. Zmiany fabuły (względem oryginału) są drobne i w zasadzie nie wiadomo po co. Jeśli nie czytałeś ksiażki, przeczytaj komiks. A potem weź do ręki ksiażkę. Nie jest to łatwa lektura, jednak pozwala spojrzeć szerzej na całą historię.

Kreska niby w porządku, ale czasem denerwuje. Dziwne ujęcia. Raz bohaterowie oglądają obraz stojąc do niego bokiem, profilem do czytelnika. Powtarza się twarz K., wielokrotnie. Rysujący powielał najbardziej znane zdjęcie Kafki, "Poznajesz? To Kafka. Widzisz? Poznajesz go, nie? Zobacz, to Kafka, widzisz?" – zdaje się ciągle pytać czytelnika. Tak, tak, poznaję. To męczące. Malarz ma roześmianą twarz. Nawet wtedy, gdy się nie śmieje. Kopiuj, wklej, kopiuj, wklej. Na dodatek wszędzie skaczą wesołe kościotrupki, życzące K. wszystkiego najlepszego. Po co to?! To odbiera powagę wydarzeniom.

Czy można było przenieść "Proces" na karty komiksu lepiej? Może gdyby format był większy, a rysunki bardziej surrealistyczne. Niekoniecznie czarno-białe. Przychodzi na myśl "Gideon Falls". No cóż, ten "Proces" to ciekawostka. Nic więcej.

Przeciętniak, 5/10.

"Proces" jako komiks. Czy warto? Jeśli znasz ksiażkę, to nie warto. Nie szło oczywiście wsadzić wszystkiego do komiksu; rozdziały są pocięte, niektóre wątki i osoby zniknęły. Zmiany fabuły (względem oryginału) są drobne i w zasadzie nie wiadomo po co. Jeśli nie czytałeś ksiażki, przeczytaj komiks. A potem weź do ręki ksiażkę. Nie jest to łatwa lektura, jednak pozwala...

nie podoba mi się kreska, strasznie chaotyczna (albo komiksy to po prostu nie moja bajka)

nie podoba mi się kreska, strasznie chaotyczna (albo komiksy to po prostu nie moja bajka)

Świetnie oddany jest klimat powieściowego pierwowzoru, tę ciężką, duszną atmosferę - jak z męczącego koszmarnego snu. Człowiek zagubiony w doprowadzonym do mrocznej groteski koszmarze sądowniczej biurokracji, ale równocześnie - obciążony tłumioną seksualnością, poczuciem winy.

Jak się bronić, kiedy nie wiadomo, o co tak naprawdę jest się oskarżonym? Gdzie szukać pomocy, skoro nawet prawnicy twierdzą, że w tym systemie uniewinnienie jest czymś niemożliwym? Józef K. nie dowie się, co takiego złego zrobił, że postawiono go w stan oskarżenia. Co więcej: wie, że nie zrobił nic złego. A jednak finał całej sprawy nie będzie dla niego korzystny...

Dobrze zrobiona adaptacja. Zachęca, żeby wrócić do oryginalnego pierwowzoru i go sobie odświeżyć ;)

Świetnie oddany jest klimat powieściowego pierwowzoru, tę ciężką, duszną atmosferę - jak z męczącego koszmarnego snu. Człowiek zagubiony w doprowadzonym do mrocznej groteski koszmarze sądowniczej biurokracji, ale równocześnie - obciążony tłumioną seksualnością, poczuciem winy.

Jak się bronić, kiedy nie wiadomo, o co tak naprawdę jest się oskarżonym? Gdzie szukać pomocy,...

Uwielbiam tę psychodelę od Kafki, a niesamowite rysunki francuskiej graficzki powodują, że mogę to wertować bez końca. Dla mnie powieści graficzne jak Maus, Orwell, Proces są fantastyczną odmianą od tradycyjnie opowiedzianych historii. Chcę więcej.

Uwielbiam tę psychodelę od Kafki, a niesamowite rysunki francuskiej graficzki powodują, że mogę to wertować bez końca. Dla mnie powieści graficzne jak Maus, Orwell, Proces są fantastyczną odmianą od tradycyjnie opowiedzianych historii. Chcę więcej.

Kreska świetnie oddaje ponura atmosferę pierwowzoru. Niestety, dopiero po latach zaczyna do mnie docierać, jak bardzo takie klasyki, jak "Proces" czy np. "Rok 1984" bywają seksistowskie. Sposób przedstawieni kobiet mnie zaskakuje, gdyż w młodości nie dostrzegałam tego aspektu.

Kreska świetnie oddaje ponura atmosferę pierwowzoru. Niestety, dopiero po latach zaczyna do mnie docierać, jak bardzo takie klasyki, jak "Proces" czy np. "Rok 1984" bywają seksistowskie. Sposób przedstawieni kobiet mnie zaskakuje, gdyż w młodości nie dostrzegałam tego aspektu.

Niniejsza adaptacja to efekt współpracy pisarza i dramaturga Davida Zane'a Mairovitza oraz francuskiej rysowniczki Chantal Montellier. Utrzymane w odcieniach czerni i bieli grafiki dobrze oddają duszny klimat oryginalnej powieści, a jednocześnie oddziałują na wyobraźnię czytelnika.

Sięganie po klasykę literatury i przedstawianie jej w nowej formie bywa ryzykowne, ale tym razem efekt uważam za niezwykle udany. Warto przeczytać!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2024/01/proces-powiesc-graficzna-franz-kafka.html

Niniejsza adaptacja to efekt współpracy pisarza i dramaturga Davida Zane'a Mairovitza oraz francuskiej rysowniczki Chantal Montellier. Utrzymane w odcieniach czerni i bieli grafiki dobrze oddają duszny klimat oryginalnej powieści, a jednocześnie oddziałują na wyobraźnię czytelnika.

Sięganie po klasykę literatury i przedstawianie jej w nowej formie bywa ryzykowne, ale tym...

Bardzo ładnie wydany komiks najsłynniejszej powieści Franka Kafki. Sama historia jest przerażająca i pokazuje jak trudno jest wygrać z wszechogarniającą biurokracją zwykłemu człowiekowi.

Bardzo ładnie wydany komiks najsłynniejszej powieści Franka Kafki. Sama historia jest przerażająca i pokazuje jak trudno jest wygrać z wszechogarniającą biurokracją zwykłemu człowiekowi.

Trzeba mieć sporo odwagi i talentu, aby stworzyć intrygującą adaptację jednego z najważniejszych dzieł literatury światowej. „Proces” Franza Kafki doczekał się wielu opracowań, komentarzy, dyskusji. Wydawałoby się, że już wszystko powiedziano i napisano o tej powieści, z czym nie zgadzają się Chantal Montellier oraz David Zane Mairowitz, którzy proponują odbiorcom własną wizję niepokojących losów Josefa K. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, czego wielokrotnie doświadczyłem w trakcie przeprawy przez ten komiks. Moje wyobrażenia o wybranych scenach, przestrzeniach lub postaciach powieści zderzyły się z ciekawymi pomysłami autorów, dla których proces Josefa K. jest o wiele bardziej szalony, niż mogłoby się nam wydawać, a samo życie oskarżonego wielokrotnie wymyka się spod kontroli. Podobnie jak w powieści, na próżno szukać w tym komiksie usprawiedliwienia dla działań poszczególnych postaci. Każdą naszkicowano z właściwym jej fałszem i groteskowością. Niektóre z nich budzą odrazę za sprawą swoich niemoralnych czynów, którymi zaprzeczają idei rzetelnego oraz sprawiedliwego procesu karnego. Czerń i biel sprawdzają się w graficznej adaptacji powieści, ponieważ pozwalają najpełniej oddać kontrasty, jakimi przesycono dzieło Franza Kafki. Autorzy obdarzają Josefa K. dzikim, wręcz zwierzęcym spojrzeniem. Jego wzrok paraliżuje odbiorcę komiksu i nie pozwala mu uciec przed obłudą świata, do którego nikt nie chciałby trafić.

Trzeba mieć sporo odwagi i talentu, aby stworzyć intrygującą adaptację jednego z najważniejszych dzieł literatury światowej. „Proces” Franza Kafki doczekał się wielu opracowań, komentarzy, dyskusji. Wydawałoby się, że już wszystko powiedziano i napisano o tej powieści, z czym nie zgadzają się Chantal Montellier oraz David Zane Mairowitz, którzy proponują odbiorcom własną...

„Proces” – chyba najbardziej znana powieść Kafki – to duszna i niepokojąca historia o bezsilności i braku kontroli. Myślę, że dobrze znacie tę książkę i z pewnością spotkaliście się z różnymi interpretacjami. Dla mnie „Proces” zawsze stanowił metaforę zagubienia i niemożności przystosowania się do innych. Józef K., popychany bezradnie przez machinę państwową, próbujący wyłamać się z jej prawideł, jest postacią, która zapada głęboko w pamięć. Pamiętam, że po mojej pierwszej lekturze „Procesu” byłam zaskoczona tym, jak dziwną i chaotyczną historię właśnie przeczytałam. Bo Kafka jest niezawodny, jeżeli chodzi o tworzenie osobliwej, ponurej atmosfery.

Powyższe wydanie to coś trochę innego niż klasyczny „Proces” – jest to bowiem powieść Kafki w formie komiksu. Niesamowicie sprawdza się taka forma przy tym tytule. Chantal Montellier – francuska rysowniczka, doskonale oddała duszący klimat i groteskowość mnożących się korytarzy oraz zakamarków kancelarii sądowych. Czytać o tych miejscach, zatapiać się w kafkowskim koszmarze a zobaczyć go przed sobą – dwa, inne doświadczenia. Bardzo Wam polecam poznać „Proces” w takiej formie!

„Proces” – chyba najbardziej znana powieść Kafki – to duszna i niepokojąca historia o bezsilności i braku kontroli. Myślę, że dobrze znacie tę książkę i z pewnością spotkaliście się z różnymi interpretacjami. Dla mnie „Proces” zawsze stanowił metaforę zagubienia i niemożności przystosowania się do innych. Józef K., popychany bezradnie przez machinę państwową, próbujący...

"Proces" to jedno z najważniejszych dzieł literatury XX wieku napisane przez Franza Kafkę. Ta powieść to opowieść o Josefie K., młodym urzędniku bankowym, który nagle i bez wyraźnego powodu zostaje oskarżony o popełnienie przestępstwa. Jednak nie dostaje on oficjalnego aktu oskarżenia ani nie wie, co dokładnie jest mu zarzucane. To tylko początek koszmaru, jaki rozpoczyna się dla głównego bohatera.

Główny bohater, Josef K., jest postacią tragiczną. Jego próby zrozumienia, co się z nim dzieje, i próby obrony przed niesprawiedliwością systemu, prowadzą go na manowce. Jest to opowieść o jednostce, która jest bezradna wobec ogromnej i anonimowej machiny biurokracji.

"Proces" to także opowieść o alienacji i samotności. Bohater jest osaczony przez ludzi, którzy wydają się go osądzać, ale jednocześnie jest całkowicie samotny w swojej walce z systemem. Kafka ukazuje wstrętność i dehumanizację biurokracji, która traktuje jednostkę jak bezosobowy element maszyny.

Jestem zachwycona tą powieścią graficzną - uważam, że idealnie oddany został klimat powieści, co było na pewno niełatwym zadaniem. Polecam Wam z całego serca. Jeśli czytaliście już “Proces” w formie “klasycznej”, to będziecie zachwyceni formą graficzną! Jeśli jeszcze nie znacie tego klasyku, to również polecam przyswoić sobie tę historię w takiej łatwiejszej formie!

"Proces" to jedno z najważniejszych dzieł literatury XX wieku napisane przez Franza Kafkę. Ta powieść to opowieść o Josefie K., młodym urzędniku bankowym, który nagle i bez wyraźnego powodu zostaje oskarżony o popełnienie przestępstwa. Jednak nie dostaje on oficjalnego aktu oskarżenia ani nie wie, co dokładnie jest mu zarzucane. To tylko początek koszmaru, jaki rozpoczyna...