Katarzyna Miszczuk, po bardzo udanej serii „Kwiat Paproci”, zdecydowała się wprowadzić w znany sobie świat słowiańskich wierzeń, legend i demonów również najmłodszych czytelników. Fabuła pierwszej części cyklu „Klub Kwiatu Paproci” zawiązuje się wokół historii rodzeństwa Lipowskich. Dzieci z wielkiego miasta, z dnia na dzień, zmuszone są opuścić mieszkanie w Warszawie by wraz z matką na stałe przenieść się do starej ciotki, która mieszka gdzieś na końcu świata. Ten „koniec świata” to malownicza wieś Bieliny położona u stóp gór świętokrzyskich. Okolica nie zachwyca młodzieży – ciemny las, skojarzenia z duchami, zarośnięty ogród i wreszcie dom, który w ogóle nie przypomina tego z opowieści mamy. Na dodatek ciotka Mirka choruje na Alzheimera i trudno wyciągnąć z niej jakiekolwiek informacje. Wiadomo, że do niedawna była miejscową szeptunką, jednak, kiedy zdrowie odmówiło jej posłuszeństwa, zaprzestała praktyki. Pomimo pierwszych rozczarowań, nowy rozdział w życiu rodziny Lipowskich zapowiada się niezwykle ciekawie. Stary dom, może i przypomina ruinę, ale bez wątpienia skrywa w sobie wiele tajemnic, które bystre rodzeństwo zamierza odkryć.

Tajemniczy dom szeptuchy

Akcja „Tajemnicy domu w Bielinach” rozgrywa się z dala od wielkiego świata. Dom cioci Mirki, pełni ważne tło dla wydarzeń, wokół których osnuta jest fabuła powieści. Nic zatem dziwnego, że miejsce to ma swój pierwowzór, z którego skorzystała autorka.

W rodzinie siła, a na potwierdzenie tych słów Lipowscy wspólnie przystępują do pierwszych oględzin nowego domu. Bogusia, Leszek i Tosia po raz pierwszy mogą cieszyć się własnymi pokojami – w Warszawie metraż mieszkania nie pozwalał na takie „luksusy”. Gruntowne porządki, koszenie ogrodu, a nawet drobne naprawy nie przynoszą oczekiwanych rezultatów – rodzina odnosi wręcz wrażenie, że im więcej wysiłku wkładają w dom, tym marniejszy jest efekt. Mama Kazia niezwłocznie zatrudnia fachowca, który ma za zadanie przywrócić dom do stanu używalności, jednak mijają dni, a dom wciąż przypomina zakurzony plac budowy. Wszyscy widzą, że coś jest nie tak. Do tego spadające z hukiem naczynia, dziwne nocne hałasy czy chowające się po kątach tajemnicze cienie powodują, że mama Lipowskich doszukuje się winy w nierównych ścianach czy zapchanym kominie. Jednak dzieci zaczynają podejrzewać, że rozwiązanie tkwi zupełnie gdzie indziej. Od tej pory będą intensywnie poszukiwać nadprzyrodzonych sił i czarów. Najwięcej do powiedzenia będzie miała Tosia, która niespodziewanie wejdzie w posiadanie Bestiariusza, tajemniczej księgi baby Mirki.

Nowy początek

Choć Katarzyna Miszczuk ma w swoim literackim dorobku trzydzieści dwie powieści, to „Tajemnica domu w Bielinach” stanowi pewnego rodzaju debiut, bowiem jest to pierwsza książka skierowana do dziecięcego grona odbiorców. Autorka podjęła to wyzwanie, by po jego ukończeniu przyznać, że praca nad książką dziecięcą była zdecydowanie trudniejsza niż napisanie powieści dla dorosłych.

I rzeczywiście to się autorce udało, bowiem jej książka to nie tylko zabawna opowieść o perypetiach rodzeństwa z wielkiego miasta, które zamieszkało na głębokiej wsi, ale przede wszystkim pokrzepiająca opowieść o sile i bliskości jakie da się zauważyć pomiędzy członkami rodziny Lipowskich. Wsparcie jakiego sobie wzajemnie udzielają ma szczególną wartość w kryzysowej sytuacji, jaką jest rozwój rodziców naszych bohaterów. Między wierszami obserwujemy, jak z tym trudnym doświadczeniem radzą sobie dzieciaki. Każde z nich oswaja się z nową sytuacją na swój sposób – Tosia zdarza się nie zauważać problemu, Leszek postanawia, że teraz to on będzie głową rodziny. Wydaje się, że najgorzej ze zmianami radzi sobie najstarsza z rodzeństwa – Bogusia, która wyjątkowo źle znosi rozłąkę z ojcem. Na przykładzie uczuć nastolatki autorka pokazuje, że bardzo często dzieci obwiniają się o rozpad małżeństwa rodziców. Analizują swoje zachowanie doszukując się winy, co w efekcie może prowadzić do nadmiernej złości i destrukcyjnych zachowań.

Powieść dla dzieci wymaga szczególnej oprawy. Zdanie to zdaje się podzielać autorka, która zadbała, by na kartach książki, oprócz wyjątkowej treści, znalazły się również unikatowe ilustracje Marcina Minora. Rysownik jest mistrzem delikatnej kreski i subtelnych szczegółów. W jego ilustracjach, za każdym razem, gdy się je ogląda, można dostrzec coś nowego, nowe szczegóły, skojarzenia. To nieczęsto się zdarza i bez wątpienia świadczy o wielkim talencie ilustratora.

Najnowsza pozycja Katarzyny Bereniki Miszczuk to książka bardzo ciepła, czarująca czytelnika przede wszystkim rodzinnym klimatem i niesamowitą bliskością jaką darzy się rodzeństwo Lipowskich. Bohaterowie to postacie tak barwne, że bez wątpienia znajdą swoich wiernych fanów, którzy z niecierpliwością będą wyczekiwać kolejnych tomów ich zwariowanych przygód. Słowiańskie wierzenia ze swoimi nieodkrytymi tajemnicami stanowią element fabuły, który błyskawicznie wciągnie w lekturę młodego czytelnika i podziała na jego wyobraźnie, jednak to właśnie Bogusia, Leszek, Tosia i Dąbrówka skradną serca najmłodszych czytelników.

Przeczytaj fragment powieści „Tajemnicy domu w Bielinach”:

Tajemnica domu w Bielinach

Issuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly readers.

Książka „Tajemnica domu w Bielinach” jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany