Czytelnicy, którzy mieli już w swoich rękach „Zew Cthulthu”, nie będą pewnie zaskoczeni, z jakim rozmachem François Baranger tworzy swe monumentalne krajobrazy. W odróżnieniu od wcześniejszego albumu, ilustracje do opowiadania „W górach szaleństwa” mają w sobie więcej blasku, światła. Nie dajmy się jednak zwieść rażącej bieli wzgórz Antarktydy. W odmętach mroźnego kontynentu, jego najgłębszych trzewiach czai się bowiem zło uśpione, lecz ciągle żywe.

Skute lodem, monumentalne przestrzenie powstałe w umyśle francuskiego artysty przywodzą mi na myśl pejzaż „Morze lodu” Caspara Davida Friedricha. Pradawne ruiny kryją w sobie lekko romantyczną nutę, chociaż równie łatwo zachwycają, co przerażają. To niesamowite, w jaki sposób Baranger gra światłem, żeby nadać swoim obrazom nieco oniryczny, nierealny, lecz niepozbawiony grozy wymiar.

A fabuła opowiadania? Ten, kto oglądał powstały w latach osiemdziesiątych film „Coś”, zapewne od razu skojarzy, jak wielki wpływ wywarł Lovecraft na wyobraźnię Johna Carpentera. Ekipa naukowców wyrusza na wyprawę badawczą na odległą Antarktydę. Niełatwo się domyślić, że nie obędzie się bez niespodzianek, jednak zjawiska, których będą świadkiem, przejdą ich najśmielsze wyobrażenia. Czy jesteście zatem gotowi na spotkanie z Przedwiecznymi?

Cóż więcej mogę dodać? Dla miłośnika grozy i pięknych książek jest to pozycja obowiązkowa, która koniecznie musi znaleźć się w jego książkowej kolekcji. Ja niezmiernie cieszę się, że mogę owo ilustrowane wydanie „W górach szaleństwa” podziwiać i z niecierpliwością oczekuję drugiego tomu.

Ewa Szymczak