To, co najlepsze

- Przed laty - powiedział Kacper (...) - też miałem bibliotekę z tysiącami książek. Nigdy nie miałem serca wyrzucić choćby jednej, nawet najmarniejszej. Każdy, kto mnie odwiedzał, stawał jak wryty na widok tych stosów poupychanych po wszystkich kątach i zakamarkach, a jeśli był to ktoś będący z czytaniem na bakier, zadawał mi zawsze to samo głupie pytanie. (...) Domyślasz się jakie pytanie? - Nie mam pojęcia - dobiegło z kuchni; sądząc po głosie, Billy'ego niespecjalnie to interesowało. - Przybierając zawsze ten ton nabożnego podziwu, który ogarnia zwykle ludzi stających oko w oko z monumentalnych rozmiarów statuą w muzeum, pytali mnie: "I pan je wszystkie przeczytał?". (...) Widzisz, młodzieńcze, z czasem, kiedy już z milion razy wysłuchałeś tego samego głupiego pytania, zaczyna cię ono trochę irytować. A mnie irytowało bardziej niż trochę. Aż w końcu wpadła mi do głowy roztropna odpowiedź. Wiesz, jaka? No, zgadnij. W drzwiach kuchenki stanął Billy. - Pewnie zacząłeś odpowiadać, że przeczytałeś wiele, ale nie wszystkie. Kacper machnął niecierpliwie ręką. - I co by to dało? Nie uświadomiłoby im, że zadają głupie pytanie, ale nie chciałem też ich obrażać, mówiąc to tak wprost. Otóż od tamtej pory, kiedy pytano mnie, czy przeczytałem wszystkie te książki, odpowiadałem: "Skądże znowu. Po co komu biblioteka pełna książek, które już przeczytał?".

- Przed laty - powiedział Kacper (...) - też miałem bibliotekę z tysiącami książek. Nigdy nie miałem serca wyrzucić choćby jednej, nawet naj...

Nikt nie powinien żyć w strachu (...) To nie jest konieczne. To da się przezwyciężyć. Odwaga jest równie łatwa do naśladowania jak tchórzostwo. Trzeba tylko poćwiczyć. Zrób to raz, potem dwa razy, za trzecim razem przyjdzie ci to łatwiej, czwarty raz nastąpi jakby sam z siebie, a potem już nie będziesz się zastanawiał. Strach zniknie i wszystko będzie możliwe.

Nikt nie powinien żyć w strachu (...) To nie jest konieczne. To da się przezwyciężyć. Odwaga jest równie łatwa do naśladowania jak tchórzost...

Dopóki przekonania nie zaprowadzą człowieka do domu wariatów albo do więzienia, nie ma żadnego powodu, dla którego miałyby być mniej akceptowalne niż to, co my, eee... "normalni" ludzie nazywamy rzeczywistością.

Dopóki przekonania nie zaprowadzą człowieka do domu wariatów albo do więzienia, nie ma żadnego powodu, dla którego miałyby być mniej akcepto...