Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W zasadzie nie powinnam się jej oznaczać jako "przeczytane", bo co jakiś czas zaglądam od nowa i kartkuję, czytając z niezmiennym rozbawieniem i podziwem. Zawsze poprawia humor.

W zasadzie nie powinnam się jej oznaczać jako "przeczytane", bo co jakiś czas zaglądam od nowa i kartkuję, czytając z niezmiennym rozbawieniem i podziwem. Zawsze poprawia humor.

Oceniłam na "przeciętną". Przyznaję, jest nieprzeciętna, ale mimo wszystko - średnia. Do jej przeczytania pchnęła mnie ciekawość i jej dostępność w odpowiednim czasie. Spodziewałam się większych fajerwerków.

Oceniłam na "przeciętną". Przyznaję, jest nieprzeciętna, ale mimo wszystko - średnia. Do jej przeczytania pchnęła mnie ciekawość i jej dostępność w odpowiednim czasie. Spodziewałam się większych fajerwerków.

Chciałam przeczytać jakąś książkę Murakamiego ze względu na jego popularność i padło na "Norwegian wood", bo słyszałam, że to jedna z lepszych.
W ogóle mi się nie podobała - postaci były bezsensowne: Midori była denerwująca, Naoko i Reiko też, główny bohater bezbarwny, nieciekawy, bez zdania na jakikolwiek temat-być może o to chodziło, ale... Dialogi w większości głupie, "przemyślenia" płytkie. Nie wiem czym się różnią te książki od innych romansideł i nie potrafię zrozumieć, na czym polega fenomen tego autora.

Chciałam przeczytać jakąś książkę Murakamiego ze względu na jego popularność i padło na "Norwegian wood", bo słyszałam, że to jedna z lepszych.
W ogóle mi się nie podobała - postaci były bezsensowne: Midori była denerwująca, Naoko i Reiko też, główny bohater bezbarwny, nieciekawy, bez zdania na jakikolwiek temat-być może o to chodziło, ale... Dialogi w większości głupie,...