Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest dość obszerna, 728 stron to nie lada wyzwanie dla czytelnika, zwłaszcza, iż autorka w swojej nowej książce sporą część poświęca na budowanie uniwersum. Myślę, że około 20% calości to opis otaczającego bohaterów świata – jest to zabieg dość istotny, patrzać długofalowo na cały cykl. Niemniej muszę przyznać, że w pewien sposób mnie to znużyło. Rozkręcanie się fabuły trwa niespełna połowę książki i na tym etapie czułem się zwyczajnie przytłoczony treścią, która swoją drogą nie zawsze jest spójna i logiczna. Bohaterowie są mało interesujący, ich losy może i budzą ciekawość, ale nie wyróżniają się jakoś szczególnie. Cały świat i historia jest dla mnie jakby skądś znajoma, nie potrafię powiedzieć dlaczego takie uczucie wzbudza we mnie fabuła, ale czytająć książkę miałem wrażenie, że gdzieś to już kiedyś przerabiałem. Autorka wplata w całość kilka miłosnych wątków i opisów erotycznych uniesień, które nastoletnich czytelników mogą przyprawić o rumieńce. Jako dorosły stwierdzam jedynie, że to niekoniecznie potrzebne elementy całości , tworzą bardziej podkreślenie „dorosłości” bohaterów, niż jakiś ciekawy element fabularny.

Jeśli chodzi o styl pisarski, lekkość pióra, to tutaj jest całkiem OK. Autorka ma na swoim koncie liczne powieści, wie jak zbudować świat, jak poprowadzić historię tak, aby zaciekawiała. Tutaj również się to sprawdza, jednak nie jest to jakiś olbrzymi atut biorąc pod uwagę fabułę, która dla mnie była sztampowa. Książka to umiarkowanie dobre fantasy, ale bez rewelacji, bez efektu WOW. Nie wiem, czy będę chciał zagłębić się w pozostałe części cyklu, chyba jedynie w wypadku, kiedy nie będzie nic wartościowego dookoła.

Książka jest dość obszerna, 728 stron to nie lada wyzwanie dla czytelnika, zwłaszcza, iż autorka w swojej nowej książce sporą część poświęca na budowanie uniwersum. Myślę, że około 20% calości to opis otaczającego bohaterów świata – jest to zabieg dość istotny, patrzać długofalowo na cały cykl. Niemniej muszę przyznać, że w pewien sposób mnie to znużyło. Rozkręcanie się...

Wydawnictwo Zysk i S-ka chyba wyczuło, że w tym roku snieg przyjdzie nieco wcześniej niż dotychczas i zaplanowało na koncówkę listopada znakomitą premierę antologii, której klimat wpasowuje się idealnie w puchowe zaspy, długie wieczory przy świetle świecy i aurę tejemniczości. Zbiór opowiadań „Duchy zimowej nocy” to książka niezwykle wciągająca, różnorodna, ale jednocześnie utrzymująca jedną, stała konwencję wszechobecnego mroku i przeszywającego chłodu, na pograniczu fantastyki i thrillera.

Wydawnictwo bierze na warsztat opowiadania epoki wiktoriańskiej, gdzie tak naprawdę starodawne wierzenia i legendy konfrontują się z rokwitem industrializacji i technologii. Opowiadania zawarte w tekście mają w większości ponad sto lat, co jest niezwykłym reliktem ówczesnych czasów, obrazem twórczym tamtejszych elit pisarskich i oryginalnym spojrzenia na otaczający nas świat. Wszystkie teksty utrzymane są w konwencji thrillera, kryminału oraz szerokopojętnej fantastyki.

W antologii napotkamy teksty takich osób jak: Jerome K. Jerome, który wprawdzie lubował się w opowiadaniach humorystycznych, ale pokazuje tutaj swoją wszechstronność twórczą, Mary Elizabeth Braddon która jest mistrzynią sensacji i kryminału z naciskiem na szleńczy obraz morderców, który wielokrotnie opisywała w swoich dziełach, czy chociażby Mrs Henry Wood która to doskonale odnajduje się w świecie grozy i horroru. Jak w każdej antologii opowiadań mamy lepsze i gorsze pozycje, widać wyraźnie różnicę w kreowaniu świata, w opisie zjawisk które mają miejsca w opisanych historiach. Niemniej jest to dla mnie cenna informacja o tym, jak budował się cały świat literatury tego typu na przełomie XIX wieku. Myślę, że potrzebujemy właśnie takiej literackiej kapsuły czasu by przenieść się mentalnie w czasy młodości naszych dziadków i pradziadków, zobaczyć jak tamtejsze legendy, gusła, wierzenia były związane z codziennym życiem ludzi. Jak bardzo rozpędzony świat technologii wpłynął na obszar literatury. Polecam!

Wydawnictwo Zysk i S-ka chyba wyczuło, że w tym roku snieg przyjdzie nieco wcześniej niż dotychczas i zaplanowało na koncówkę listopada znakomitą premierę antologii, której klimat wpasowuje się idealnie w puchowe zaspy, długie wieczory przy świetle świecy i aurę tejemniczości. Zbiór opowiadań „Duchy zimowej nocy” to książka niezwykle wciągająca, różnorodna, ale jednocześnie...

Anna Sokalska nie jest debiutantką, ma na swoim koncie kilka opowiadań i przede wszystkim(!) cykl „Opowieści z Wieloświata” który łączy w sobie elementy urban fantasy z tematyką słowiańskich wierzeń i legend. Sam nigdy wcześniej nie słyszałem o autorce ale wydaje mi się, że był to błąd, gdyż z tego co znalazłem w sieci cykl posiada całkiem sporą rzeszę fanów i dość wysokie oceny na portalach ksiązkowych. Nowa książka Sokalskiej – „Tęsknica”, to całkowicie odrebna historia, odrebny świat, jednak wychodzi na to, że konwencja powieści również utrzymana jest w podobnym klimecie!

Nowa książka Sokalskiej opowiada historię Igi – nieustannie pracującej menadżerki korporacji, która po mało inwazyjnym zawale serce dostaje czas na rekonwalescencję i wyjeźdza na zasłużony urlop. Jej celem staje się usiana na końcu drogi posiadłość Pani Nadziei. Wkrótce okazuje się, że magiczne miejsce na skraju lasu jest portalem do całkowicie innej, magicznej krainy...Wypoczynek zamienia się zarówno w czas rozmyslań, podsumowań jak i czas przygody, która na zawsze zmieni osobowość Igi.

Książka to interesująca powieść dotykająca kultury słowiańskiej i poruszająca się w granicach starodawnych legend i urban fantasy. Mam wrażenie, że docelowe grono odbiorców powieści to czytelniczki, gdyż cała postać Igi: jej przemiana, przemyślenia, narracja porusza aktualne problemy współczesnej kobiety. Jest to zatem świetna rozrywka, ciekawa i przykuwająca uwagę przygoda, ale mam wrażenie, że autorka starała się również pokazać za czym goni dzisiejszy świat i jak ważne w tej gonitwie jest zachowanie chwili czasu dla siebie.

„Tęsknica” to książka bardzo lekka w odbiorze, sam spędziłem na lekturze niespełna trzy dni. Warsztatowo również jest bardzo dobrze, akcja rozwija się powoli, autorka krok po kroku odkrywa przed czytelnikiem karty, buduje napięcie, by w końcu zaskoczyć rozwiązaniem historii. Takjak wspomniałem powyżej, książka raczej dla Pań, niemniej ja osobiście bawiłem się dobrze!

Anna Sokalska nie jest debiutantką, ma na swoim koncie kilka opowiadań i przede wszystkim(!) cykl „Opowieści z Wieloświata” który łączy w sobie elementy urban fantasy z tematyką słowiańskich wierzeń i legend. Sam nigdy wcześniej nie słyszałem o autorce ale wydaje mi się, że był to błąd, gdyż z tego co znalazłem w sieci cykl posiada całkiem sporą rzeszę fanów i dość wysokie...