Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właśnie skończyłem czytać "Dumę i uprzedzenie" pani Jane Austin. Od kiedy wkroczyłem w dorosłość to polubiłem bardzo gatunek jakim jest klasyka. Książkę te czytało mi się lekko i przyjemnie, nie jest napisana ciężkim językiem. Jeśli ktoś lubi XVIII w. Anglię oraz interesuje go życie arystokracji, oraz nie męczą go wyrafinowane dialogi, to znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Świat jest dosyć ubogi w różnorodność wątków, w zasadzie cała fabuła kręci się wokół kilku romansów, a konkretniej, jako że jest to XVIII wiek, to wokół prób wydania za maż panien z rodziny Bennet. Jest to świat arystokracji, w którym małżeństwa są nie tylko rezultatem uczuć, ale także racjonalnych kalkulacji zysków i strat. Kobiety i mężczyźni szukają właściwych partnerów również na podstawie pozycji w społeczeństwie ich, oraz ich rodzin.

Żeby nie przedłużać, bo nie ma co, przejdę od razu do bohaterów. Rzuciło mi się mocno w oczy, że wszyscy bohaterowie są podobni pod tym względem, że nienaturalnie mocno analizują zachowanie innych osób. Zakładam, że wynika to ze sposobu pojmowania ludzi samej autorki. Trochę jednak, w mojej opinii, upłyciło to świat.

Jane Bennet, piękna, lecz pochodząca z niezamożnej rodziny arystokratów panna, najstarsza córka. Bardzo życzliwa wobec ludzi, silnie wierząca w to, że w każdym człowieku jest dobro. Przeciwstawia się zatem swojej siostrze, Elizabeth Bennet, która myśli racjonalnie i próbuje przenikać przez umysły innych postaci. Ponadto jest odważna, bystra oraz inteligentna. Idzie też za tym duma, przez którą ufna swojemu intelektowi, daje się omamić panowi W. (mega przystojny, czarujący, ale jako postać niezbyt ciekawy), co uprzedziło ją wobec Darcy'ego. Darcy z początku odpycha wszystkich swoją gburowatością i pychą, jednak potem zakochuje się w Elizabeth i się jej oświadcza. Elizabeth odrzuca jego zaloty wyrzucając mu jego wady, w wyniku czego Darcy doznaje wewnętrznej przemiany i zmienia się w dobrego człowieka. Później Elizabeth przypadkiem podczas wycieczki z wujostwem odwiedza wille Darcy'ego (w hrabstwie, którego panem jest sam Darcy), która robi na niej wrażenie, w związku z czym zakochuje się w Darcym. Historia kończy się happy-endem, a we mnie wzbudza niesmak materializm i szczęśliwe zbiegi okoliczności które doprowadziły do złączenia się obojga.

Jane Bennet z kolei wychodzi za p. Bingley'a (który na początku zapowiadał się ciekawie, ale w drugiej części książki staje się niemym i nie wnoszącym nic do akcji zakochańcem). Średnio urzekające.

Z kolei sam Darcy nie wzbudził mojej sympatii, właśnie przez swoją pychę i bycie gburem. Na plus dla jego charakteru można tylko doliczyć przemianę, choć i tak los potraktował go bardzo łaskawie.

Pan Bennet może nie budzić sympatii (we mnie nie wzbudził), ale zabarwia akcje swoim poczuciem humoru. Jest takim racjonalnym obserwatorem, który lubi wprost skrytykować każdą fałszywość w zachowaniu arystokratów (a najbardziej pana Collinsa xD).

No i została mi młodsza siostra Jane i Elisabeth, czyli Lydia. Rozpustna, próżna i leniwa, tak jak ją autorka opisała. Potrafiła jednak namieszać w spokojnej rodzinie Bennetów, co może nieść morał dla wychowujących dzieci.

Daję książce opinię 6/10. Mnie osobiście niesmak wzbudziła postać Elizabeth w tej historii, chociaż cała książka jest nieźle napisana. Patrząc po opiniach, raczej wielu ludziom takie romanse się podobają.

Pozdrawiam!

Właśnie skończyłem czytać "Dumę i uprzedzenie" pani Jane Austin. Od kiedy wkroczyłem w dorosłość to polubiłem bardzo gatunek jakim jest klasyka. Książkę te czytało mi się lekko i przyjemnie, nie jest napisana ciężkim językiem. Jeśli ktoś lubi XVIII w. Anglię oraz interesuje go życie arystokracji, oraz nie męczą go wyrafinowane dialogi, to znajdzie w tej książce coś dla...

Jedna z najlepszych książek ze Świata Dysku. Pomysł na motyw główny fabuły był strzałem w dziesiątkę, a Samuel Vimes jest genialny.

Jedna z najlepszych książek ze Świata Dysku. Pomysł na motyw główny fabuły był strzałem w dziesiątkę, a Samuel Vimes jest genialny.

Moim zdaniem najlepsza część "Pendragona". Najwięcej w niej zaskakujących zwrotów akcji wprowadzających w konsternacje. Przeczytałem tą książkę od początku do końca nieprzerwanie. Polecam wszystkim.

Moim zdaniem najlepsza część "Pendragona". Najwięcej w niej zaskakujących zwrotów akcji wprowadzających w konsternacje. Przeczytałem tą książkę od początku do końca nieprzerwanie. Polecam wszystkim.