Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"(...) Pan Bóg z naszymi chorobami nie ma nic wspólnego; w tym sensie, że Bóg nie siedzi na chmurze i nie mówi: Kaczkowski, wasza gęba mi się nie podoba, będziecie mieć mutację nowotworową."


Ta książka to wywiad przeprowadzany przez Piotra Żyłkę z ks. Janem Kaczkowskim, nieżyjącym już obecnie - niestety. Ks. Jan Kaczkowski przedstawiał bardzo trzeźwe spojrzenie na kościół i jego struktury. Nie bał się otwarcie mówić o tym, co nie do końca w tych strukturach mu pasuje i z czym się nie zgadza.
W książce duchowny prowadzi nas i opowiada o swoim życiu. Poczynając od domu rodzinnego, relacji z bliskimi, ich miłości i otrzymanego wsparcia, aż po drogę do kapłaństwa i służbę Bogu oraz ludziom. Ciepło wypowiada się o swojej babci, która zaszczepiła w nim miłość do Boga. Ksiądz Jan, przedstawiał swoje wartości, wyniesione z domu rodzinnego, niezwykle cenne.

Czytając tę książkę mamy do czynienia, po prostu, z mądrym człowiekiem. Ksiądz nie bał się mówić o tematach trudnych, jak aborcja czy eutanazja, poruszał także kwestie sumienia i śmierci, w sposób bardzo racjonalny przedstawiał swoje stanowisko. Sądzę, że przyzwyczailiśmy się, że osobom duchownym pewnych rzeczy nie wypada. Wymagamy, może zupełnie nieświadomie, od nich nieco więcej. Natomiast, to co istotne, kapłan nie był oderwany od rzeczywistości. Doskonale zdawał sobie sprawę z problemów, jakie spotykają wiernych kościoła i każdego traktował indywidualnie.

To, co urzeka mnie w tej rozmowie i bezsprzecznie także wzrusza, to czas, w jakim ks. Kaczkowski udzielał tego wywiadu, z pełną świadomością tak krótkiego czasu jaki mu pozostał. Mówił o sobie, że jest onkocelebrytą, bo jak twierdził, znany był głównie dlatego, że ma raka.

Życzyłabym sobie, żeby każdy ksiądz był, choć trochę w poglądach, zbliżony do sposobu myślenia o wspólnocie ks. Kaczkowskiego. To będzie jedna z książek, w moim zbiorze, która nie doczeka się podpisu obu autorów. Bardzo wartościowa książka i absolutnie warta poświęconego jej czasu. Kupując książkę "Życie na pełnej petardzie czyli wiara, polędwica i miłość" wspieracie Hospicjum w Pucku pw. św. Ojca Pio, założone przez śp.ks. Jana Kaczkowskiego.
http://odchamicsie.blogspot.com/2016/12/zycie-na-penej-petardzie-czyli-wiara.html

"(...) Pan Bóg z naszymi chorobami nie ma nic wspólnego; w tym sensie, że Bóg nie siedzi na chmurze i nie mówi: Kaczkowski, wasza gęba mi się nie podoba, będziecie mieć mutację nowotworową."


Ta książka to wywiad przeprowadzany przez Piotra Żyłkę z ks. Janem Kaczkowskim, nieżyjącym już obecnie - niestety. Ks. Jan Kaczkowski przedstawiał bardzo trzeźwe spojrzenie na...

Fototapeta to zbiór opowiadań z różnych chwil życia. Mam takie przemyślenia odnośnie tej książki, że gdyby nie specyficzny, aczkolwiek bez wątpienia zabawny, styl pisania Michała Witkowskiego, to nie przebrnęłabym do końca, niestety.
W moim odczuciu autor "Fototapety" jest świetnym obserwatorem codzienności i jej niuansów, przekazuje to w niebanalnych opisach. Muszę przyznać, że pochylanie się nad każdą pierdołą zwykłego życia bywa urocze, a w języku autora bywa chwilami także wulgarne, ale kto co lubi i co komu nie przeszkadza... Skupianie się na szczegółach, które gorliwie wręcz są opisane bardzo niewybrednie sprawiały, że gubiłam wątek.
Zanim ta książka trafiła w moje ręce, słyszałam wiele dobrego o prozach Witkowskiego, cóż, mam nadzieję jeszcze się o tym przekonać.
http://odchamicsie.blogspot.com/2016/10/fototapeta.html

Fototapeta to zbiór opowiadań z różnych chwil życia. Mam takie przemyślenia odnośnie tej książki, że gdyby nie specyficzny, aczkolwiek bez wątpienia zabawny, styl pisania Michała Witkowskiego, to nie przebrnęłabym do końca, niestety.
W moim odczuciu autor "Fototapety" jest świetnym obserwatorem codzienności i jej niuansów, przekazuje to w niebanalnych opisach. Muszę...

"Skazana" to dalszy ciąg "Ćpunki", opowieści o dziewczynie, która popadła w szpony uzależnienia i wydała na siebie wyrok, bez sądu, świadków i ławy przysięgłych.
Anka Pióro, kontynuuje swoją walkę z nałogiem, walkę ze sobą o normalne życie, co opisuję pieczołowicie w swoich dziennikach. Bywa przy tym infantylna i zagubiona. Pełna żalu wobec rodziny i pełna niepokoju o swój los. Niestety, brakuję jej motywacji, a świadomość wirusów HIV i HCV, z którymi musi się zmierzyć, pogłębiają jej depresję i obojętność wobec życia. Dziewczyna skupia się głównie na śmierci i wyczekuję jej, bo uważa, że jest ona jej jedynym wybawieniem z sytuacji.

To smutna historia, ze smutnym finałem, realnie osadzona w świecie młodzieży. Może być przestrogą, gdyż postępowanie Anki obrazuję skutki sięgnięcia po substancję psychoaktywne i efekty uzależnienia.

Autorka wykazała się ogromną wyobraźnią i empatią w budowaniu kreacji psychiki młodej, uzależnionej osoby, jej emocji oraz huśtawek nastroi, które odpowiadają zachowaniu osób uwikłanych w nałóg.
http://odchamicsie.blogspot.com/2016/09/skazana.html

"Skazana" to dalszy ciąg "Ćpunki", opowieści o dziewczynie, która popadła w szpony uzależnienia i wydała na siebie wyrok, bez sądu, świadków i ławy przysięgłych.
Anka Pióro, kontynuuje swoją walkę z nałogiem, walkę ze sobą o normalne życie, co opisuję pieczołowicie w swoich dziennikach. Bywa przy tym infantylna i zagubiona. Pełna żalu wobec rodziny i pełna niepokoju o swój...