Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapowiadało się świetnie, oryginalny temat, mocny początek, który mnie bardzo zachęcił i zaangażował. Niestety w dalszej części książka stała się po prostu nudna, niewykorzystany totalnie potencjał. Interesowałam się przypadłością jaką jest aleksytymia i naprawdę można było z tego o wiele więcej wycisnąć. Sama historia do zapomnienia, nie porwała mnie, zawód:(

Zapowiadało się świetnie, oryginalny temat, mocny początek, który mnie bardzo zachęcił i zaangażował. Niestety w dalszej części książka stała się po prostu nudna, niewykorzystany totalnie potencjał. Interesowałam się przypadłością jaką jest aleksytymia i naprawdę można było z tego o wiele więcej wycisnąć. Sama historia do zapomnienia, nie porwała mnie, zawód:(

Moje pierwsze spotkanie z autorem i na pewno nie ostatnie. Świetna stylistyka jak i merytoryka. Pan Yalom piszę niesamowicie spójnie, płynnie i ciekawie, bardzo wciągające historie. Jako osoba, która wiąże swoją przyszłość z psychologią mogłam wyciągnąć dużo ciekawych spostrzeżeń, doświadczeń. Ostatni rozdział, pomimo tego że mocno oniryczny, co zwykle do mnie nie trafia, to i tak mi się podobał i wywołał głębsze przemyślenia. Naprawdę książka godna polecenia.

Moje pierwsze spotkanie z autorem i na pewno nie ostatnie. Świetna stylistyka jak i merytoryka. Pan Yalom piszę niesamowicie spójnie, płynnie i ciekawie, bardzo wciągające historie. Jako osoba, która wiąże swoją przyszłość z psychologią mogłam wyciągnąć dużo ciekawych spostrzeżeń, doświadczeń. Ostatni rozdział, pomimo tego że mocno oniryczny, co zwykle do mnie nie trafia,...

Zgadzam się z tym, że każdy, kto w ogóle nie jest zorientowany w problemie zaburzeń psychicznych, powinien siegnąć po taką książkę, lepiej taką niż żadną. Książka nie jest szkodliwa, ale też nie jest najlepsza. Znając temat, była dla mnie po prostu nudna, poza tym ciągle powtarzała o tym samym, mam wrażenie, że pytania w wywiadach były zadawane dość nieumiejętnie i nietrafnie. Było dużo błędów, powtórzeń. Niepotrzebne wstawki z pamiętnika Joasi i czasem miałam wrażenie, że nie do końca jest to rzetelne, ale tego nie wiem. Ogólne wrażenie napisania, bo chwytliwy temat, napisania na kolanie, w pośpiechu. Ocena wyższa, bo jednak temat ważny.

Zgadzam się z tym, że każdy, kto w ogóle nie jest zorientowany w problemie zaburzeń psychicznych, powinien siegnąć po taką książkę, lepiej taką niż żadną. Książka nie jest szkodliwa, ale też nie jest najlepsza. Znając temat, była dla mnie po prostu nudna, poza tym ciągle powtarzała o tym samym, mam wrażenie, że pytania w wywiadach były zadawane dość nieumiejętnie i...