Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość od pierwszego wejrzenia, porzucenie rodzinnego majątku dla ukochanej, uczucie platoniczne, obrona jej czci i cnoty, pojedynki, postępowanie według kodeksu honorowego, zasadzki, rozłąka, niewierność, tęsknota, wreszcie splot szczęśliwych zdarzeń i okoliczności z przeszłości które doprowadziły do szczęśliwego zakończenia i otwarły drogę do świetlanej przyszłości – to wszystko możemy odnaleźć na kartach powieści francuskiego pisarza epoki romantyzmu Teofila Gautier.
Akcja dzieła rozgrywa się w czasach Ludwika XIII, ale brak tu jest odwołań do wydarzeń czy postaci historycznych, dlatego też ciężko jest ją stawiać na półce na której się znajdują powieści słynniejszego pisarza francuskiego romantyzmu Aleksandra Dumasa ( porównań nie unikniemy ), u którego postacie autentyczne były wplątywane w przygodowo – miłosne intrygi. Poszukujący tego typu literatury raczej się zawiedzie, powieść Gautiera skupia sie głównie wątku uczuciowym, przedstawia pełną zawiłości historię uczucia pomiędzy baronem de Sigognac (który z pewnych względów przybrał przydomek Kapitan Fracasse) a aktorką Izabellą ( nie znała swojej prawdziwej tożsamości ), które pokonało liczne preszkody i ,oczywiście, przetrwało.
Osobliwą dość różnicą między oboma pisarzami jest sposób opisywania relacji płciowych – Dumas nigdy nie napisał wprost, że królowa Margot czy Ludwik XIV spędzili rozkoszną noc ze swoimi kochankami czy też, że oddawali się przyjemnościom cielesnym płynącym z tego typu relacji. Zatrzymywał się zwykle na spojrzeniach w oczy, słodkich słówkach i rozmowach o malarstwie, resztę czytelnik musiał odczytać między liniami. U Gautiera możemy odnaleźć mężczyzn którzy schadzki nocne wieńczą w komnacie swojej kochanki i opuszczają je rano.
Dzieło zdecyodwanie powinno sie zaliczać do romansów, bliżej jej do “Pani Bovary” (tematyką, nie posiada elementów powieści psychologicznej )niż do “Trzech muszkieterów”, akcja sie zawiązuje dość wolno (szczególnie pierwsza połowa powieści) , zakończenie jest przewidywalne choć prowadzą do niego zdarzenia, których ciężko byłoby się domyslić od początku. Powieść przegrywa porównania z dziełami słynniejszych pisarzy francuskich z tamtej epoki, ale w celu poszerzenia horyzontów i poznania dokonań innych twórców warto po nią sięgnąć.

Miłość od pierwszego wejrzenia, porzucenie rodzinnego majątku dla ukochanej, uczucie platoniczne, obrona jej czci i cnoty, pojedynki, postępowanie według kodeksu honorowego, zasadzki, rozłąka, niewierność, tęsknota, wreszcie splot szczęśliwych zdarzeń i okoliczności z przeszłości które doprowadziły do szczęśliwego zakończenia i otwarły drogę do świetlanej przyszłości – to...

Wydarzenia mało znanej powieści Lewisa Wallace’a “Książę indyjski” osadzone są głównie w połowie XV wieku, a momentem kulminacyjnym i zarazem zamykającym dzieło jest upadek Konstantynopola.
Tytułowy bohater jest postacią fikcyjną , można powiedzieć, fantastyczną , na kartach powieści nie poznamy jego imienia, tytułuje się księciem indyjskim i tak też jest nazywany, choć, jak sam to ujawnia, jest Zydem. Poznajemy go podczas wyprawy ( 1395) do grobowca Hirama, gdzie są ukryte bezcenne skarby króla Salomona. W księdze drugiej ( akcja przesunięta do roku 1448) zostanie wyjaśnione, że książę został ukarany przez Boga nieśmiertelnością w skutek znieważenia Chrystusa Nazarejczyka . Podczas swoich trzynastu żywotów zgromadził fortunę w postaci skarbów różnych cywilizacji, które ma rozmieszczone w licznych kryjówkach na terenie różnych kontynentów, zwiedził większość krajów świata, posiadł znajomość wielu jezyków, a także wszedł w posiadanie świętych ksiąg najważniejszych religii. Cel jego życia to nawrócenie ludzkości na nową religię, która uznaje jednego, wspólnego Boga. Na kartach powieści poznajemy jego refleksje przede wszystkim na temat islamu, którą to religie i jej wyznawców obserwuje z bliska biorąc udział w pielgrzymce do Kaaby i Mekki, oraz chrzescijaństwa, które wnikliwie analizuje w czasie swojego kilkuletniego pobytu w Konstantynopolu. Podczas audiencji u Konstantyna (Konstantyn XI Dragazes), kiedy to ujawnia swoje wizje i zamiary popierając swe tezy cytatami z ksiąg buddyjskich, chińskich, Biblii, Koranu i stawiając znak równości pomiędzy prorokami religii odpowiadających tym ksiegom , zostaje oskarżony o herezję, bynajmniej nie przez cesarza, tylko przez zwierzchnika jednego z odłamów kościoła . Uświadamia sobie książę, że instytucja ta będzie taką samą przeszkodą nie do sforsowania w przyjęciu “jego” religii jak mahometańskie fanatyzm i dzikość.

Podczas pobytu w Konstantynopolu książę staje się drugim ojcem dla nastoletniej Leali (w jednym ze swoich żywotów miał córkę o tym samym imieniu), obdarza ją opieką, miłością, a także dba o jej rozwój intelektualny. Podczas nieobecności księcia w mieście, zostaje ona uprowadzona przez zalożyciela klubu Epikurejczyków, po powrocie zrozpaczony opiekun funduje gigantyczną nagrodę za informacje lub pomoc w jej odszukaniu, ale o dziwo jest świadkiem wyjątkowej bierności obywatelskiej. Domyśla się, że na taką postawę ludności musi mieć wpływ osoba bardzo mocno usadowiona (okaże się, że to zwierzchnik kościoła) i zwraca się do Konstantyna o pomoc, ten jednak wyraźnie obawia się wystąpić przeciw potężnej instytucji. Książę przeżywa kolejne rozczarowanie ( drugie, po odrzuceniu jego religii), podpala swój dom wywołując olbrzymi pożar metropolii i opuszcza Konstantynopol przysięgając zemstę. Udaje sie na drugą stronę morza Marmara i dołącza do Mahometa, który czeka na przepowiednię starca dotyczącą początku działań wojennych mających na celu zdobycie Konstatnynopola. Książę odczytuje z gwiazd datę z dokladnoscią do dnia i godziny. Widzimy go potem w końcowych scenach powieści, kiedy ginie podczas oblężenia, jednak klątwa nieśmiertelności nie została z niego zdjęta i ponownie się odradza w ciele o kilkadziesiąt lat młodszym, dlatego nie rozpoznany przez nikogo odchodzi w dal decydując się osiąść na nowym kontynencie i rozpocząć nowe, kolejne zycie.
Mocno zarysowaną postacią jest młody sułtan Mahomet (jego odpowiednikiem historycznym zapewne był Mehmed II Zdobywca) , który dąży do panowania nad światem, do zmiany jego porządku ze wzgledu na religię i sławę, ale także kieruje nim uczucie- zakochuje się w krewnej Konstantyna - Irenie, która odrzuciwszy jego oświadczyny deklaruje, że w sytuacji, w której los jej religii będzie tego wymagał, będzie ona w stanie go poślubić. Od tej chwili sułtan wie, że jedyną drogą do małżeństwa z ukochaną jest podporządkowanie sobie Bizancjum (oba cele zostają osiągnięte).

Innym bohaterem drugoplanowym jest przyjaciel Mahometa - Mirza, który poznaje księcia podczas pielgrzymki i który jako pierwszy usłyszał przepowiednię o przyszłej wielkości Mahometa. Kilka lat później Mirza, już jako hrabia Corti, przygotowuje grunt dla swojego pana w Konstantynopolu, zostaje tam wysłany jako szpieg i strażnik cnoty Ireny, jednak splot wydarzeń z przeszłści i otaczający go ludzie sprawiają ,iż porzuca islam dla chrzescijaństwa, Mahometa na rzecz Konstatnyna i zakochuje się w Irenie. Dochowuje jednak obietnicy zlożonej sułtanowi , chroni Irenę i oddaje ją mu jako zwycięzcy.

Warto też wyróżnić wątek młodego mnicha Jerzego, który głosząc swoje dziewięciosłowne credo “Wierzę w jednego boga i jego syna Jezusa Chrystusa” w obecności przedstawicieli obu odłamów kościoła został oskarżony o herezję i rzucony na pożarcie lwom. Jego historia pozwala nam się zaznajomić z sytuacją kościoła w XV wieku.

Powieść składa się z sześciu ksiąg w dwóch tomach na stronicach których autor opisuje zdarzenia poprzedzające upadek Konstantynopola, jak i sam dzień 29.05.1553 uważany za jeden z przełomowych w historii ludzkości. Mimo wprowadzenia elementów fikcji treść książki stanowi cenny zbiór informacji o ostatnich latach Bizancjum, rosnącej potędze islamu i państwa tureckiego, o sytuacji w świecie religii, jak i o autentycznych postaciach z historii powszechnej . Autor nie tylko porusza tematykę ściśle związaną z podtytułem powieści, ale także wikła bohaterów w wydarzenia, w których muszą pokazać jak definiują i rozumieją takie pojęcia jak honor, milość, wierność ideom, uczciwość, lojalność, zemsta co czyni książkę wielowymiarową. Niektóre wątki mogą wydawać się zbędne, los księcia indyjskiego nie do końca wyjasńiony (powiedzielibyśmy, że autor zostawia sobie otwartą furtkę dla kontynuacji) , a los sułtana, który osiągnął swoje cele i poślubił ukochaną kobietę, jednocząc światy chrzescijański i islamski – sprzecznym z faktami, ale mimo wszystko uważam, że powieść jest godna polecenia ze wzgledu na jej wartosc historyczną, wielowątkowość i ponadczasowość.

Wydarzenia mało znanej powieści Lewisa Wallace’a “Książę indyjski” osadzone są głównie w połowie XV wieku, a momentem kulminacyjnym i zarazem zamykającym dzieło jest upadek Konstantynopola.
Tytułowy bohater jest postacią fikcyjną , można powiedzieć, fantastyczną , na kartach powieści nie poznamy jego imienia, tytułuje się księciem indyjskim i tak też jest nazywany,...