Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Jedz inaczej” autorstwa Leanne Cooper to książka warta polecenia przede wszystkim ze względu na inne niż w większości poradników żywieniowych spojrzenie na kwestie związane z odżywianiem się i zdrowym żywieniem. Książka w prosty sposób pokazuje mechanizmy, które kierują naszymi wyborami żywieniowymi. Część zagadnień poruszanych przez autorkę pewnie jest już znana czytelnikom ale część pewnie będzie zaskoczeniem (dla mnie np. nowe i wartościowe były informacje dot. różnic w odczuwaniu smaków przez dorosłych i dzieci – takie informacje na pewno docenia rodzice maluchów). Dietetycy nie poszerzą raczej swojej wiedzy w kwestii żywienia ale warto, aby zajrzeli do książki ze względu na zwrócenie przez autorkę uwagi na znaczenie psychologicznych aspektów odchudzania czy zdrowego żywienia – warto pamiętać o tych aspektach w pracy z pacjentem. Jeśli chodzi o minusy to trochę przeszkadzało mi, że autorka mówiąc o zdrowym żywieniu odnosi się praktycznie tylko do walki z nadwagą, brakuje trochę odniesień do zdrowego żywienia w szerszym kontekście. Jednak mimo to polecam książkę wszystkim osobom chcącym pracować nad swoimi nawykami żywieniowymi.

„Jedz inaczej” autorstwa Leanne Cooper to książka warta polecenia przede wszystkim ze względu na inne niż w większości poradników żywieniowych spojrzenie na kwestie związane z odżywianiem się i zdrowym żywieniem. Książka w prosty sposób pokazuje mechanizmy, które kierują naszymi wyborami żywieniowymi. Część zagadnień poruszanych przez autorkę pewnie jest już znana...

Książka jest świetna. Bardzo dobrze się czyta – nie jest typowym reportażem, a raczej dziennikiem/pamiętnikiem, ale w tym przypadku, przynajmniej w moim odczuciu, jest to jest jej zdecydowaną zaletą. Spodziewałam się bardzo suchej opowieści pasującej do mojego obrazu Korei Płn. – kraju, w którym panuje zupełne „odczłowieczenie”, nie ma miejsca na emocje, prawdziwe relacje międzyludzkie itd. Tymczasem książka Suki Kim to nie tylko pokazanie totalitarnego kraju i jego realiów ale też pełna ciepła opowieść o ludziach i właśnie ich emocjach, odczuciach i relacjach. Oczywiście osadzonych w totalitarnym systemie i skrępowanych przez ten system. Książka jest naprawdę ciekawa, czyta się ja z dużym zainteresowaniem „co będzie w kolejnym rozdziale”. Momentami też wzrusza. Bardzo dużym plusem jest to, że autorka jest z pochodzenia Koreanką, dzięki czemu może powiedzieć też dużo o kulturze, historii (obu) Korei, ale też o odbiorze przez Koreańczyków podziału Korei na Płn. i Płd., historii rozdzielonych rodzin itp. Jedynym drobiazgiem, do którego można się przyczepić to błąd w tłumaczeniu – szkoła, w której uczyła autorka została założona przez chrześcijan z denominacji ewangelicznych (ewangelikalnych) a nie ewangelickich :) Poza tym książkę naprawdę polecam!

Książka jest świetna. Bardzo dobrze się czyta – nie jest typowym reportażem, a raczej dziennikiem/pamiętnikiem, ale w tym przypadku, przynajmniej w moim odczuciu, jest to jest jej zdecydowaną zaletą. Spodziewałam się bardzo suchej opowieści pasującej do mojego obrazu Korei Płn. – kraju, w którym panuje zupełne „odczłowieczenie”, nie ma miejsca na emocje, prawdziwe relacje...