Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia, co do tej książki. Lekko mi się ją czytało, te dwieście pare stron minęło całkiem przyjemnie.
Jednak nie chce mi się wierzyć, że to utwór na faktach. Czy naprawdę istnieją tak bezmyślni, naiwni i narwani ludzie? Momentami chciało mi się śmiać. Miałam wrażenie, że niektóre sytuacje wprowadzone są na siłe, aby tylko namieszać.
"Miłość w Berlinie" miała być dla mnie kolejną książką młodzieżową, o tematyce poruszającej problem narkomanii, a tymczasem okazała się być płytką opowiastką.

Mam mieszane uczucia, co do tej książki. Lekko mi się ją czytało, te dwieście pare stron minęło całkiem przyjemnie.
Jednak nie chce mi się wierzyć, że to utwór na faktach. Czy naprawdę istnieją tak bezmyślni, naiwni i narwani ludzie? Momentami chciało mi się śmiać. Miałam wrażenie, że niektóre sytuacje wprowadzone są na siłe, aby tylko namieszać.
"Miłość w Berlinie" miała...

"Motylki" to pierwsza przeczytana przeze mnie książka o tej tematyce. Do samego końca lektury nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, bo o anoreksji wiedziałam tyle, ile mówią podręczniki. Dopiero p. Anderson wprowadziła mnie głębiej w ten straszny świat i uświadomiła mi, jak poważny problem stanowi ta choroba.
Utwór czyta się jednym tchem, głównie dlatego, że napisany jest prostym i łatwo przyswajalnym językiem. I nie jest to w żadnym wpadku wada, ponieważ prostota ma swój urok, a książka ta tylko to potwierdza.
Autorka stworzyła bardzo ciekawych i nieszablonowych bohaterów. Żaden z nich nie jest do końca ani czarny, ani biały. Elijah ma lepkie ręce, ale to człowiek godny zaufania i przyjacielski. Cassie może wydawać się rozpieszczoną dziewczyną, ale nie zmienia to faktu, że przez długi czas dawała Lii wsparcie i przy niej trwała. Obecność w utworze takich nieodgadnionych postaci tylko zachęca do dalszego czytania.
Ubolewam tylko nad tym, że tak mało miejsca zostało poświęcone na "zdrowienie" głównej bohaterki. Chciałabym móc przeczytać nieco więcej o zmaganiach Lii, poznać anoreksję od drugiej strony. Ale może to i dobrze...
Ogromnym plusem dla lektury jest przekaz. "Motylki" od początku, do końca jasną mówią jedno: "anoreksja to bagno, trzymaj się z daleka". A nuż zmieniły czyjeś przekonania i uratowały od choroby?
Warto sięgnąć po ten utwór.

"Motylki" to pierwsza przeczytana przeze mnie książka o tej tematyce. Do samego końca lektury nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, bo o anoreksji wiedziałam tyle, ile mówią podręczniki. Dopiero p. Anderson wprowadziła mnie głębiej w ten straszny świat i uświadomiła mi, jak poważny problem stanowi ta choroba.
Utwór czyta się jednym tchem, głównie dlatego, że napisany...

Trzeci tom "Millenium" czytało mi się chyba najciężej. Jak przez pierwsze dwie części przebrnęłam z predkością światła, tak przy tej części musiałam się nadzwyczaj "skupić". Dlaczego? Pan Larsson w tym tomie duży nacisk położył na politykę, co dla mnie - osoby "nie na czasie" - było dość uciążliwe. Nie mniej jednak, całość utworu wywarła na mnie ogromne wrażenie.
Podsumowując, cała seria "Millenium" to arcydzieło.

Trzeci tom "Millenium" czytało mi się chyba najciężej. Jak przez pierwsze dwie części przebrnęłam z predkością światła, tak przy tej części musiałam się nadzwyczaj "skupić". Dlaczego? Pan Larsson w tym tomie duży nacisk położył na politykę, co dla mnie - osoby "nie na czasie" - było dość uciążliwe. Nie mniej jednak, całość utworu wywarła na mnie ogromne wrażenie....