Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam jakąś taką niepohamowaną słabość do książek tego autora. Może dzieje się tak przez to, że moje pokolenie znajduje się w grupie ludzi opisywanych przez autora. Cała przygoda z wszystkimi książkami tego autora była ciekawa, momentami ucząca. Ta książka wpadła mi w ręce przypadkiem w czasie przeszukiwania księgarni. Nie zastanawiałem się długo nad zakupem tej pozycji, ponieważ ciekawość nad tym co autor wymyślił tym razem wzięła górę. No i zawiodłem się niestety. Kolejny raz poruszane są losy postaci żyjących w Warszawie. Tym razem autor zaliczył regres pisarski, tekst tak jak w pierwszych książkach pisanych przez autora jest niejaki, rozmyty, ogólny, większość dialogów słaba. Czasami zdarzy się śmieszny tekst, jednak znowu czuć tu, że gdzieś to już czytaliśmy, teksty te są kopiowanymi ripostami z internetu. Czasami autor jednak pokusi się na troszeczkę rozwinięte przemyślenia, które zmuszają również czytającego do zastanowienia się, jednak w tej książce w porównaniu do „Brudu” można policzyć je na palcach jednej ręki. Cóż, może taki właśnie był zamysł autora i pozostanie przy takim stylu opisując życia przeróżnych warszawskich bohaterów, tak aby tekst nie był przypadkiem zbyt głęboki i zmuszający do refleksji, żeby faktycznie odczuwać to „coś” to poczucie zajebi*tosci jaka panuje w Warszawskim lifestylu, ale jednak nie wiadomo dlaczego ono panuje i właściwie to wcale nie jest to takie fajne.

Mam jakąś taką niepohamowaną słabość do książek tego autora. Może dzieje się tak przez to, że moje pokolenie znajduje się w grupie ludzi opisywanych przez autora. Cała przygoda z wszystkimi książkami tego autora była ciekawa, momentami ucząca. Ta książka wpadła mi w ręce przypadkiem w czasie przeszukiwania księgarni. Nie zastanawiałem się długo nad zakupem tej pozycji,...

Fajna, bardzo szybka w czytaniu przez dużą ilość zdjęć. Na pewno inspiruje do podróży, ale nie wnosi za wiele do naszego życia. Jeśli ktoś się interesuje całym projektem, jak to wyglądało od podszewki to na pewno czegoś się dowie, jednak jest to tylko namiastka całości z tego, co przeżywała wesoła ekipa. Niemniej książkę polecam

Fajna, bardzo szybka w czytaniu przez dużą ilość zdjęć. Na pewno inspiruje do podróży, ale nie wnosi za wiele do naszego życia. Jeśli ktoś się interesuje całym projektem, jak to wyglądało od podszewki to na pewno czegoś się dowie, jednak jest to tylko namiastka całości z tego, co przeżywała wesoła ekipa. Niemniej książkę polecam

Miłość na zawsze nie istnieje, nie istnieje odkąd mamy dostęp do internetu, odkąd możemy się pokazywać na portalach społecznościowych. Tam istnieje miłość tylko do nas samych a jakiekolwiek bliższe relacje z ludźmi to tylko lekkie uniesienie. Książka ta sama w sobie jest napisana przyzwoicie, bohaterowie są zwykłymi, przeciętnymi ludźmi, w historii nie zabrakło wspomnienia o bohaterach "Pokolenia Ikea", wszystko prezentuje się całkiem ciekawie jak na książkę o zwykłym życiu dwójki ludzie. Nie było tu miejsca na śmieszne sceny (przynajmniej mnie tu nic nie rozbawiło), było za to miejsce na własne refleksje czytając kolejne kartki, bo kiedyś byli ludzie ze sobą razem na całe życie, zdrady się zdarzały ale rzadko, dużo rzadziej niż teraz, dlaczego? Kiedyś nie było tylu wyborów, po prostu - tak jak w sklepach nie było tylu smaków dżemu tak nie było internetu gdzie jednym kliknięciem możemy zdecydować czy moglibyśmy ewentualnie uprawiać z kimś seks czy nie, a my jako ludzie non stop szukamy czegoś nowego, nowych wrażeń i przygód, to nasza wewnętrzna natura i nie ogranicza się tylko do płci przeciwnej ale całokształtu. Jeśli tylko trochę więcej w nas ambicji to chcemy nowych rzeczy, nowych aut, odkrywać coś nowego, więcej pieniędzy, które pozwolą nam zmieniać rzeczy na nowsze i w naszych oczach ciekawsze, poznawać nowe zakątki świata. Ludzi z którymi jest się blisko też można zmieniać, ale tutaj można to osiągnąć na wiele sposobów, można się przypadkowo poznać, można to zrobić przelotnie w klubie, internecie, na Openerze. Można zaimponować pieniędzmi, ale można też być romantycznym, można być tajemniczym, sposobów jest mnóstwo a wszystko ulatnia się po zdobyciu siebie nawzajem. Najczęściej z jednej strony. Kiedyś żyło się ze swoją żoną czy mężem w zamkniętej społeczności i nie poznawało się tyle nowych twarzy, nie można było wejść do sieci i poznać kogoś nowego, stąd też ludzie uczyli się żyć ze sobą na całe życie.
Jeśli chodzi o książkę to nie zgodzę się w kwestii istnienia w związkach słów "na zawsze" oraz "nigdy" (np. "nigdy Cię nie zostawię"), bo one istnieją, problem w tym że ludzie nie zdają sobie z nich kompletnie sprawy i potrafią Ci to powiedzieć po pięciu miesiącach związku w którym myśli się że się kocha nad życie drugą osobę. W tych czasach, trzeba mieć chyba klapki na oczach, żeby nie chcieć po wkradnięciu się rutyny do związku czegoś nowego. Wszędzie są nowe twarze, nowe wybory z którymi możemy przeżyć coś kompletnie nowego i to kusi, cholernie kusi, jesteśmy w stabilnych związkach z dojrzałymi emocjonalnie osobami a rozglądamy się za czymś lepszym, kompletnie niepotrzebnie, tylko dlatego, że nasze emocje chcą chwilowej erekcji, która przyjdzie i pójdzie i tyle z niej zostanie, nic więcej, bezwartościowe wspomnienie.

Miłość na zawsze nie istnieje, nie istnieje odkąd mamy dostęp do internetu, odkąd możemy się pokazywać na portalach społecznościowych. Tam istnieje miłość tylko do nas samych a jakiekolwiek bliższe relacje z ludźmi to tylko lekkie uniesienie. Książka ta sama w sobie jest napisana przyzwoicie, bohaterowie są zwykłymi, przeciętnymi ludźmi, w historii nie zabrakło wspomnienia...