Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana żywym, wciągającym językiem. To jej niewątpliwy walor. Z pewnością stanowi oczekiwaną na rynku akademickim syntezę do początkujących i pigułkę wiedzy dla pasjonatów spoza kręgu profesjonalistów. Jednak nie omija podstawowych zagrożeń ujęć syntetycznych: uogólnień tak dużych, że niekiedy rażących i fałszywie interpretujących, innym razem mocno zsubiektywizowanych preferencji i takich samych krytyk. Lepiej Autorka radzi sobie w obszarze psychologii doświadczalnej, ale tam, gdzie w grę wchodzą kwestie natury historycznej, filozoficznej, społecznej czy wątpliwości etycznych, nie zadając sobie zbyt wiele trudu, powiela schematy. Choćby ten o mrokach średniowiecza, który pod piórem Autorki wraca jak uporczywa czkawka, podczas gdy wystarczyłoby zaaplikować łyżkę dobrego lekarstwa z półki historia idei, miast powielać bezkrytycznie scjentystyczne uprzedzenia Denneta (skądinąd też czasem błyskotliwego) i spółki, której wspólnym mianownikiem jest resentyment do epoki, bo oscyluje wokół Boga i Kościoła... (dla jasności -świadom jestem słabości i bolączek tego okresu). Zachwalane na okładce dokonanie w postaci ocalanie poczucia jedności psychologii to niestety raczej wrażenie i tylko poczucie... Zresztą każdy, kto orientuje się w nurtach psychologii współczesnej i w ich metodologiach, wie, że to niemożliwe. Książka ta jednak przyda się studentom rozpoczynającym zgłębianie wiedzy. Wciągnie w pociągu,może nawet do poduchy. Szacun dla Autorki za wypełnienie rynkowej luki.

Książka napisana żywym, wciągającym językiem. To jej niewątpliwy walor. Z pewnością stanowi oczekiwaną na rynku akademickim syntezę do początkujących i pigułkę wiedzy dla pasjonatów spoza kręgu profesjonalistów. Jednak nie omija podstawowych zagrożeń ujęć syntetycznych: uogólnień tak dużych, że niekiedy rażących i fałszywie interpretujących, innym razem mocno...

Lohfink nie zamierzał pisać traktatu w obronie teizmu. Nie zamierzał też polemizować wprost z Dawkinsem. I traktów apologetycznych szerokiej miary i wyśmienitych polemik z wstydliwym dla myślących ateistów Dawkinsem jest wiele. To skromnych rozmiarów książeczka. Jeśli jej celem było ukazanie miałkich podstaw metodologicznych współczesnego ateizmu, to uznać ją należy za przyzwoitą robotę.

Lohfink nie zamierzał pisać traktatu w obronie teizmu. Nie zamierzał też polemizować wprost z Dawkinsem. I traktów apologetycznych szerokiej miary i wyśmienitych polemik z wstydliwym dla myślących ateistów Dawkinsem jest wiele. To skromnych rozmiarów książeczka. Jeśli jej celem było ukazanie miałkich podstaw metodologicznych współczesnego ateizmu, to uznać ją należy za...

Yalom jest pokorny i prawdziwy. Będąc wybitnym psychologiem i psychiatrą, nie absolutyzuje narzędzi nauki, której oddał całe życie. Będąc agnostykiem czy niewierzącym, nie wstydzi się tęsknić za wymiarem absolutnym.. Będąc profesorem, umie wyznać porażki. ...I pięknie pisze.

Yalom jest pokorny i prawdziwy. Będąc wybitnym psychologiem i psychiatrą, nie absolutyzuje narzędzi nauki, której oddał całe życie. Będąc agnostykiem czy niewierzącym, nie wstydzi się tęsknić za wymiarem absolutnym.. Będąc profesorem, umie wyznać porażki. ...I pięknie pisze.