Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektórzy mogą zarzucić, że książka jest jednostronnym i lewicowym spojrzeniem na życie zakonne - nie da się jednak ukryć, iż problem istnieje. Widać to po spadającej ilości chętnych, by swe życie poświęcić modlitwie i odosobnieniu.
Autorka udziela głosu kobietom, które w zakonie nie odnalazły swej drogi. Trudno się zresztą dziwić, biorąc pod uwagę, że w wielu przypadkach miały one mylną wizję życia siostry. Liczyły na służenie ludziom potrzebującym, nie zaś sztywnym regułom. Tę w wielu miejscach krytyczną wobec Kościoła książkę paradoksalnie warto polecić szczególnie duchowieństwu i osobom zastanawiającym się nad wybraniem tej drogi życia. Nie po to, by zniechęcać. Po to, by skłonić do refleksji nad tym, co można zmienić oraz, by wyczulić. A im więcej takich osobistych rozmyślań, tym większa szansa na dobre efekty.

Niektórzy mogą zarzucić, że książka jest jednostronnym i lewicowym spojrzeniem na życie zakonne - nie da się jednak ukryć, iż problem istnieje. Widać to po spadającej ilości chętnych, by swe życie poświęcić modlitwie i odosobnieniu.
Autorka udziela głosu kobietom, które w zakonie nie odnalazły swej drogi. Trudno się zresztą dziwić, biorąc pod uwagę, że w wielu przypadkach...

Krótkie rozdziały, częsta zmiana perspektywy (raz narratorem jest Rachel, innym razem Megan lub Anna) i przeskoki w czasie - to wszystko sprawia, że thriller P. Hawkins jest dynamiką w czystej postaci. Trudno się oderwać, trudno też przewidzieć, który z bohaterów to "ten dobry". Każda postać wydaje się skomplikowana. Zaskakuje nawet Anna, początkowo szara i najmniej ciekawa. Słowem: nieustanna gonitwa myśli. Warto jednak w tym wyścigu wystartować. Książka na dwa wieczory.

Krótkie rozdziały, częsta zmiana perspektywy (raz narratorem jest Rachel, innym razem Megan lub Anna) i przeskoki w czasie - to wszystko sprawia, że thriller P. Hawkins jest dynamiką w czystej postaci. Trudno się oderwać, trudno też przewidzieć, który z bohaterów to "ten dobry". Każda postać wydaje się skomplikowana. Zaskakuje nawet Anna, początkowo szara i najmniej...

To jedna z książek, których nie umiem ocenić obiektywnie, stąd zapewne ilość gwiazdek nieco na wyrost. Nie jest to powieść z górnej półki, pełna zwrotów akcji i niedopowiedzeń. "Ida sierpniowa" to po prostu kawał fajnej literatury młodzieżowej, plastycznie obrazującej koniec lat 70-tych, gdzie polonez stanowił powód do dumy, a sama bohaterka jest wręcz moim kobiecym ideałem. Borejkówna została wykreowana na "brzydkie kaczątko", ale jednocześnie wyposażona w takie cechy osobowości, dzięki którym nie da się w niej nie zakochać. Jako niemal 24-letni facet wciąż jestem pod wrażeniem.

To jedna z książek, których nie umiem ocenić obiektywnie, stąd zapewne ilość gwiazdek nieco na wyrost. Nie jest to powieść z górnej półki, pełna zwrotów akcji i niedopowiedzeń. "Ida sierpniowa" to po prostu kawał fajnej literatury młodzieżowej, plastycznie obrazującej koniec lat 70-tych, gdzie polonez stanowił powód do dumy, a sama bohaterka jest wręcz moim kobiecym...