Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Strasznie tu wszystko naiwne, portrety psychologiczne poza Lupinem spłycone do minimum, a intryga tak mocno (i niepotrzebnie) zagmatwana, że dostałem bólu głowy. Szkoda, że akurat nie miałem przy sobie Aspiryny. No i bardzo przykro było też patrzeć na to, kogo autor zrobił z Sherlocka Holmesa. Jestem zawiedziony i raczej do Leblanca już nie wrócę.

Strasznie tu wszystko naiwne, portrety psychologiczne poza Lupinem spłycone do minimum, a intryga tak mocno (i niepotrzebnie) zagmatwana, że dostałem bólu głowy. Szkoda, że akurat nie miałem przy sobie Aspiryny. No i bardzo przykro było też patrzeć na to, kogo autor zrobił z Sherlocka Holmesa. Jestem zawiedziony i raczej do Leblanca już nie wrócę.

Wtedy, gdy fabuła koncentrowała się na Żywinie i jego drodze do władzy, było nawet ciekawie. Portret popegeerowskiego społeczeństwa bardzo wiarygodny, a rysy psychologiczne bohaterów również całkiem zacne. Problemem tej książki jest nie tylko język, który na każdym kroku trąci publicystyką, ale również, a może przede wszystkim sposób poprowadzenia fabuły. Momentami było tak nudno, że przewijałem całymi stronami i nie mam wrażenia, żebym coś po drodze stracił. Napięcia niemal zero. Cały wątek pobytu narratora w Turcji nie wiem po co, chyba tylko po to, żeby autor mógł pokazać swoje spostrzeżenia, jak nas widzą za granicą. Ale drogi Autorze: Albo piszesz beletrystykę, albo reportaż i na Boga, zaznacz proszę na pierwszej stronie, czym jest twoje dzieło. Gdzieś z tyłu okładki napisano, że tej książki od dawna domagała się polska krytyka. No to powiem na to: Książki są dla czytelników, a nie dla krytyki! Nigdy więcej książek pisanych dla krytyki!

Wtedy, gdy fabuła koncentrowała się na Żywinie i jego drodze do władzy, było nawet ciekawie. Portret popegeerowskiego społeczeństwa bardzo wiarygodny, a rysy psychologiczne bohaterów również całkiem zacne. Problemem tej książki jest nie tylko język, który na każdym kroku trąci publicystyką, ale również, a może przede wszystkim sposób poprowadzenia fabuły. Momentami było tak...

Z dwustu kilkudziesięciu stron pierwsze sto osiemdziesiąt męczyłem się niemiłosiernie. Potem było już trochę lepiej. Może dlatego, że w fabule pojawiło się sporo matematyki, w której moim zdaniem Autor jest mocniejszy niż w beletrystyce. Wielkie brawa za ciekawy pomysł. Duży minus za suchy, pozbawiony emocji język, nudną fabułę i bohaterów wobec których trudno było mi żywić uczucia inne niż obojęność. Summa summarum jak dla mnie max 6/10.

Z dwustu kilkudziesięciu stron pierwsze sto osiemdziesiąt męczyłem się niemiłosiernie. Potem było już trochę lepiej. Może dlatego, że w fabule pojawiło się sporo matematyki, w której moim zdaniem Autor jest mocniejszy niż w beletrystyce. Wielkie brawa za ciekawy pomysł. Duży minus za suchy, pozbawiony emocji język, nudną fabułę i bohaterów wobec których trudno było mi żywić...