Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie jest dzieło sztuki. Ale dla tych, którzy spędzili nad tą grą długie godziny/dni to jest niesamowita podróż w czasie. Do tych wonderkidów (przy okazji mamy wywiady z ich prawdziwymi alter-ego), różnych historii, z którymi można się utożsamiać. To były czasy... :)

To nie jest dzieło sztuki. Ale dla tych, którzy spędzili nad tą grą długie godziny/dni to jest niesamowita podróż w czasie. Do tych wonderkidów (przy okazji mamy wywiady z ich prawdziwymi alter-ego), różnych historii, z którymi można się utożsamiać. To były czasy... :)

Ta część jest chyba najsłabszą z serii o Poirot jak dotąd. Intryga jest bardzo słabo zawiązana, przewidywalna i oparta o starą jak świat teorię spiskową o sekretnej grupie rządzącej światem. Tylko tutaj nie jest ona sekretna, bo bohaterowie nie mają najmniejszego problemu z odkryciem nazwisk. Dodatkowo, zakończenie jest lekko mówiąc rozczarowujące. Tak jakby ta książka nie była napisana przez panią Christie tylko przez kogoś innego.
Oglądałem również wersję TV z nieodżałowanym Davidem Suchet i jest ona napisana zdecydowanie lepiej i dzięki zmianom w wątkach wreszcie historia trzyma się kupy.
Mimo to, na pewno będe kontynuował z kolejnymi częściami serii :)

Ta część jest chyba najsłabszą z serii o Poirot jak dotąd. Intryga jest bardzo słabo zawiązana, przewidywalna i oparta o starą jak świat teorię spiskową o sekretnej grupie rządzącej światem. Tylko tutaj nie jest ona sekretna, bo bohaterowie nie mają najmniejszego problemu z odkryciem nazwisk. Dodatkowo, zakończenie jest lekko mówiąc rozczarowujące. Tak jakby ta książka nie...

Byłem bliski nieukończenia tej książki, ale ostatecznie cieszę się, że tego nie zrobiłem, bo robi się lepsza z czasem. Myślę, że można zobaczyć jak autor dojrzewał wraz z kolejnymi rozdziałami lub raczej jak jego pomysł na tę książkę dojrzewał z kolejnymi stronami. Pierwsza część jest zwyczajnie wnerwiająca - większość treści jest o samym autorze. I ja nie mam nic przeciwko treściom autobiograficznym, ale to jest po prostu w formie "och jaki ja jestem zajebisty". W kolejnych kilku rozdziałach w końcu dochodzimy do ciekawszych rzeczy czyli faktycznych spraw kryminalnych, ale opisanych dość słabo. Czyta się tego jak historii o Sherlocku Holmesie, tyle że jest tylko określenie czego dotyczy sprawa, podane rozwiązanie i nic pomiędzy. Wreszcie ostatnie kilka rozdziałów są rzeczywiście ciekawe. Jest historia, są podejmowane kroki. Jest też opisanych kilka dość słynnych spraw, więc nie powineneś być rozczarowany.
Podsumowując: pierwsza część jest kompletnie nudna i autoro-centryczna, stworzona aby zrobić z niego jakiegoś superbohatera. Druga część jest już bardziej interesująca, ale wciąż przebijają się elementy z pierwszej. Trzecia jest zdecydowanie najlepsza. Teraz muszę sprawdzić serial TV.

Byłem bliski nieukończenia tej książki, ale ostatecznie cieszę się, że tego nie zrobiłem, bo robi się lepsza z czasem. Myślę, że można zobaczyć jak autor dojrzewał wraz z kolejnymi rozdziałami lub raczej jak jego pomysł na tę książkę dojrzewał z kolejnymi stronami. Pierwsza część jest zwyczajnie wnerwiająca - większość treści jest o samym autorze. I ja nie mam nic przeciwko...