Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Druga Wojna Światowa, a następnie komunistyczny walec przez kilkadziesiąt lat rozjeżdżający naszą kulturę spowodowały, że o Dmowskim ludzie nie wiedzą nic, albo pamiętają pozostałości wrogiej propagandy tworzonej w celu dezawuacji myśli Dmowskiego jak i jego samego jako człowieka.
Ta książka ma ambitny cel przywrócenia myśli Dmowskiego na łono naszej kultury powszechnej.

P.S. Tu adres do audycji radiowej o tej pozycji:
https://polskieradio24.pl/artykul/3344157,historyk-haslo-bunt-duszy-polskiej-oddaje-myslenie-romana-dmowskiego

Druga Wojna Światowa, a następnie komunistyczny walec przez kilkadziesiąt lat rozjeżdżający naszą kulturę spowodowały, że o Dmowskim ludzie nie wiedzą nic, albo pamiętają pozostałości wrogiej propagandy tworzonej w celu dezawuacji myśli Dmowskiego jak i jego samego jako człowieka.
Ta książka ma ambitny cel przywrócenia myśli Dmowskiego na łono naszej kultury...

Propaganda w dużym natężeniu.
„Jakąż to wieś opisuje więc Kuciel-Fedyszak? Jednostronnie ponurą, brutalną, brudną i głodną. Spore fragmenty książki to literacka wersja Domu złego Smarzowskiego. Tyle że w Chłopkach tak wygląda cała wieś, nieomal każde domostwo. Niedziwne, że w popularnym serwisie czytelniczym dominują komentarze takie jak ten: „To książka, po przeczytaniu której czujesz się szczęśliwa, że żyjesz tu i teraz”. Tak, najwyraźniej taki był cel autorki – odmalować przeszłość w jak najczarniejszych barwach, wspominając między wierszami o różnych jej reliktach tkwiących w teraźniejszości.”
„Pisarka prowadzi narrację z perspektywy XXI-wiecznej, wielkomiejskiej, zapewne dobrze sytuowanej hedonistki. Jej afirmacja miejskiego, wygodnego stylu życia i niechęć do wsi, nie tylko tej historycznej, jest wyczuwalna. Z tego punktu widzenia wizja spania kilkorga osób w jednym, brudnym, zapchlonym łóżku, marnego jedzenia, którego podstawę stanowi ziemniak w różnych postaciach, niewątpliwie może wyglądać przerażająco.”
Pisanie ahistoryczne o przeszłości znamionuje, że autorka kierowała się resentymentem lub świadomie napisała książkę propagandową.
„Trzeba sobie jednak zadać pytanie: czy człowiek niedojadający na przednówku, potrzeby załatwiający za stodołą, ciężko pracujący na polu, za młodu uganiający się samopas na bosaka po łąkach i za różne wybryki karany pasem może być szczęśliwy? Ja nie mam wątpliwości – może.”
„… w książce brakuje choćby cienia refleksji nad dobrymi stronami wiejskiego życia w opisywanych czasach. Czy współczesny, wybujały indywidualizm, przechodzący w atomizację społeczną, nie powinien skłaniać do uznania wartości małej, lokalnej wspólnoty, wówczas tak naturalnej? Czy negatywne skutki cywilizacji przemysłowej nie budzą tęsknoty za życiem w większej harmonii z przyrodą? Taka refleksja nie unieważnia rozmaitych niedostatków czy po prostu elementów zła (jak choćby przemoc wobec kobiet) obecnych w tamtych realiach, ale rysuje prawdziwszy, mniej czarno-biały obraz. Czy rzeczywiście może nazbyt sielankowy wizerunek wsi, obecny niekiedy w naszej kulturze, musimy teraz odreagować obrazami z przeciwnego skraju?”
„Autorka nie próbowała choćby przypudrować swoich antyklerykalnych obsesji. Kościół, ksiądz i religia zostali obsadzeni w roli jak najczarniejszych charakterów, konserwujących wszystko co złe i niedających wsi niczego wartościowego. Aborcja jawi się jako złoty, niebudzący moralnych wątpliwości środek na problemy z przeludnieniem. Działacze komunistyczni są zazwyczaj pokazani jako przejęci niesprawiedliwością społeczną aktywiści, z niezrozumiałych względów nielubiani przez prawicową czy kościelną „propagandę”. Jedna z opisywanych kobiecych historii oparta jest o wspomnienia Aleksandry Jasińskiej-Kani, socjologa, córki Bolesława Bieruta urodzonej w Moskwie. Można mieć wątpliwości zarówno co do reprezentatywności jej losów, jak i co do bezstronnego spojrzenia na omawiane problemy.”

W cudzysłowach fragmenty tekstu Piotra Głowackiego

Propaganda w dużym natężeniu.
„Jakąż to wieś opisuje więc Kuciel-Fedyszak? Jednostronnie ponurą, brutalną, brudną i głodną. Spore fragmenty książki to literacka wersja Domu złego Smarzowskiego. Tyle że w Chłopkach tak wygląda cała wieś, nieomal każde domostwo. Niedziwne, że w popularnym serwisie czytelniczym dominują komentarze takie jak ten: „To książka, po przeczytaniu...

Niemiecki senator już w 1939. pisze, że podbój Polski i innych krajów w stylu hitlerowskim jest nieopłacalny, bo zbyt dużo kosztuje. Polskę należy podbijać bardziej inteligentnie: prawnie, politycznie, kulturowo*, ekonomicznie. To jest największa wartość tej książki. Plan ten od dawna jest wcielany w życie, co gorsza również przez ludzi żyjących w Polsce.

* dobry przykład to film "Zielona granica" pani H.

Niemiecki senator już w 1939. pisze, że podbój Polski i innych krajów w stylu hitlerowskim jest nieopłacalny, bo zbyt dużo kosztuje. Polskę należy podbijać bardziej inteligentnie: prawnie, politycznie, kulturowo*, ekonomicznie. To jest największa wartość tej książki. Plan ten od dawna jest wcielany w życie, co gorsza również przez ludzi żyjących w Polsce.

* dobry przykład...