Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To moja druga literacka przygoda z twórczością Szczepana Twardocha. Po lekturze Morfiny miałem duże oczekiwania biorąc do ręki Dracha ... Czy zostały one zaspokojone? Zdecydowanie tak!

To moja druga literacka przygoda z twórczością Szczepana Twardocha. Po lekturze Morfiny miałem duże oczekiwania biorąc do ręki Dracha ... Czy zostały one zaspokojone? Zdecydowanie tak!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Mam nieodparte wrażenie, że to jedna z tych powieści, które przez zakończenie otrzymują ode mnie dużo wyższą ocenę, niż zapowiadało się niemal przez cały czas lektury. Przez całą powieść było przeciętnie. Niby ciekawie, ale bez rewelacji .... Niby fabuła interesująca, ale tylko na zabicie czasu. Nie potrafiła na tyle przykuć uwagi, abym miał ochotę połykać kolejne strony zapominając o rzeczywistości. Postacie początkowo obiecujące stopniowo przechodziły swoiste spłaszczenie. Od co przeciętniak jakich na księgarskich półkach mnóstwo. Zakończenie jednak na tyle przewrotne, że całość odbieram pozytywnie i zdecydowanie sięgnę po drugą część!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Mam nieodparte wrażenie, że to jedna z tych powieści, które przez zakończenie otrzymują ode mnie dużo wyższą ocenę, niż zapowiadało się niemal przez cały czas lektury. Przez całą powieść było przeciętnie. Niby ciekawie, ale bez rewelacji .... Niby fabuła interesująca, ale tylko na zabicie czasu. Nie potrafiła na tyle przykuć...

Niestety druga część przygód profilerki Zauskiej okazała się słabiutka na każdej płaszczyźnie. Kryminał to żaden, obyczaj - z tego typu tekturowymi postaciami - jeszcze gorszy, o powieści z historią w tle - zwyczajnie szkoda pisać. Autorka w każdym niemal wywiadzie podkreśla jak to się przygotowuje do każdej książki, jak to stawia na wyszukiwanie rzetelnych informacji o miejscach, rzeczach i historiach o których pisze - a tu błąd na błędzie: IPN interesuje się materiałami w 1999 roku - na rok przed rozpoczęciem działalności, archiwum Delegatury IPN w Białymstoku - toż to tam przecież funkcjonuje Oddział. Nacjonalizm przedstawiony karykaturalnie. Całość do tego wszystkiego niemiłosiernie przegadana!

Niestety druga część przygód profilerki Zauskiej okazała się słabiutka na każdej płaszczyźnie. Kryminał to żaden, obyczaj - z tego typu tekturowymi postaciami - jeszcze gorszy, o powieści z historią w tle - zwyczajnie szkoda pisać. Autorka w każdym niemal wywiadzie podkreśla jak to się przygotowuje do każdej książki, jak to stawia na wyszukiwanie rzetelnych informacji o...