Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zamysł dobry, ale niestety zły styl pisania mocno nudzi i zniechęca.

Zamysł dobry, ale niestety zły styl pisania mocno nudzi i zniechęca.

Bardzo dobra książka - nie owija w bawełnę, lekkim językiem opowiada historię, przedstawia tyle, ile trzeba i w tym samym rozdziale przerzuca nas od sceny, do sceny, jeśli czyta się ciągiem, czasem ciężko dogonić autora, gdzie jesteśmy teraz. Ciekawie nakreśla relacje, czuć zmianę perspektywy wraz z wiekiem Beth i to, jak z naiwnie dziecinnej staje się świadoma i dorosła. Mam jednak wrażenie, a może to postawa bohaterki - czytałam w kółko i w kółko te same kwestie. Może miało to nakreślić rytunę, może jedynie najważniejsze rzeczy dla Beth. Poszczególne partie są podawane ruch po ruchu, również cały tok myślowy Beth podczas gry, co w freakach szachowych pewnie budzi zachwyt. Jeśli oglądało się serial - książka jest bardzo dobrze oddana.

Bardzo dobra książka - nie owija w bawełnę, lekkim językiem opowiada historię, przedstawia tyle, ile trzeba i w tym samym rozdziale przerzuca nas od sceny, do sceny, jeśli czyta się ciągiem, czasem ciężko dogonić autora, gdzie jesteśmy teraz. Ciekawie nakreśla relacje, czuć zmianę perspektywy wraz z wiekiem Beth i to, jak z naiwnie dziecinnej staje się świadoma i dorosła....

Książkę najlepiej oddaje posłowie w niej zawarte - historia przedstawiona z kilku perspektyw sprawia, że zaszufladkowanie postaci jako prawych lub złych staje się trudne, wręcz niemożliwe. Przerzucałam się między współczuciem, a pogardą, żeby zaraz znowu pogrążyć się empatycznie w melancholii i bólu, jaki przeszywał bohaterów. Jednak rozległe opisy stanów emocjonalnych, zamiast nadać głębi, spłycały uczucia i pośpieszały do przewrócenia strony. Mimo wszystko - cieszę się, że poznałam tę część literatury i poznałam prawdziwego "Frankensteina".

Książkę najlepiej oddaje posłowie w niej zawarte - historia przedstawiona z kilku perspektyw sprawia, że zaszufladkowanie postaci jako prawych lub złych staje się trudne, wręcz niemożliwe. Przerzucałam się między współczuciem, a pogardą, żeby zaraz znowu pogrążyć się empatycznie w melancholii i bólu, jaki przeszywał bohaterów. Jednak rozległe opisy stanów emocjonalnych,...