Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest dobra, ale nic więcej. Takie o - czytadło z wciągającą fabułą. Ci, którzy sięgną po książkę zachęceni porównaniem do Kronik Diuny, będą tak samo jak ja rozczarowani. Podobieństw niestety nie dostrzegłam żadnych. Kończę właśnie drugi tom i obawiam się, że trzeci również przeczytam dla lekkiej i przyjemnej (bo niewymagającej myślenia) rozrywki. Jeśli od lektury wymagacie jednak więcej, na "Wspomnienia o przeszłości Ziemi" lepiej nie traćcie czasu.

Książka jest dobra, ale nic więcej. Takie o - czytadło z wciągającą fabułą. Ci, którzy sięgną po książkę zachęceni porównaniem do Kronik Diuny, będą tak samo jak ja rozczarowani. Podobieństw niestety nie dostrzegłam żadnych. Kończę właśnie drugi tom i obawiam się, że trzeci również przeczytam dla lekkiej i przyjemnej (bo niewymagającej myślenia) rozrywki. Jeśli od lektury...

Odniosłam wrażenie, że autorka zupełnie niesprawiedliwie potraktowała w swoich osądach polską część rodziny. Nie chodzi mi o to, że w sposób dobitny uwydatniła różnicę doświadczenia wojennego Żydów oraz majętnych ziemian polskiego pochodzenia, bo przepaść jest oczywista. Chodzi mi o to, że zarzuca swojej polskiej rodzinie obojętność i ignorancję wobec cierpienia Żydów (pomimo że sama przytacza przykłady na niesienie przez nich pomocy Żydom), a równocześnie wprost wskazuje, że nie będzie opisywać walki jej przodków w szeregach AK jak i śmierci drugiego męża babci w Powstaniu Warszawskim, bo czym była ich walka przy ogromie Holokaustu. Granice absurdu zostały osiągnięte gdy autorka co prawda przyznała, że jej polski przodek (bodajże wujek) trafił do Auschwitz, ale nie powołując się na żadne źródła, stwierdza z niezmąconą pewnością, że jako Polak był na pewno względnie dobrze traktowany i nie może się to równać z przejściami z Auschwitz jej ojca Żyda.

5/10, ponieważ pierwsza część książki dotycząca losów żydowskich przodków jest ciekawa i nie mam co do niej zadnych zastrzeżeń. Problem z książką pojawia się od ok. 200 str, kiedy to autorka zaczyna oceniać i porównywać dwa odłamy swojej rodziny. Odniosłam wrażenie, że polska rodzina od strony matki "zaimponowałaby" autorce gdyby dobrowolnie dała się zamknąć w obozie w geście solidarności z żydowskimi sąsiadami.

Odniosłam wrażenie, że autorka zupełnie niesprawiedliwie potraktowała w swoich osądach polską część rodziny. Nie chodzi mi o to, że w sposób dobitny uwydatniła różnicę doświadczenia wojennego Żydów oraz majętnych ziemian polskiego pochodzenia, bo przepaść jest oczywista. Chodzi mi o to, że zarzuca swojej polskiej rodzinie obojętność i ignorancję wobec cierpienia Żydów...

Bardzo ciekawy temat, ale niestety opisany w chaotyczny i raczej mało wciągający sposób. Możliwe, że to kwestia tłumaczenia.

Bardzo ciekawy temat, ale niestety opisany w chaotyczny i raczej mało wciągający sposób. Możliwe, że to kwestia tłumaczenia.