Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przede wszystkim gratuluję autorowi skutecznej walki z nowotworem i ogromnego wsparcia rodziny.

Sama książka, oprócz budującej historii zdrowienia, zawiera tak dużą dawkę teorii spiskowych i informacji o "cudownych" lekach, że czytając ją czułem się jak na prezentacji odkurzaczy czy zestawów garnków.

Książki nie skończyłem. Zamiast niej polecam "Głodnego Anioła" Stanisława Karolewskiego.

Przede wszystkim gratuluję autorowi skutecznej walki z nowotworem i ogromnego wsparcia rodziny.

Sama książka, oprócz budującej historii zdrowienia, zawiera tak dużą dawkę teorii spiskowych i informacji o "cudownych" lekach, że czytając ją czułem się jak na prezentacji odkurzaczy czy zestawów garnków.

Książki nie skończyłem. Zamiast niej polecam "Głodnego Anioła"...

Jak to się dzieje, że zdradzmy? Dlaczego partner, który kiedyś był najważniejszą osobą w naszym życiu, odchodzi na dalszy plan i zostaje zastąpiony przez kogoś innego? Coelho opisuje jeden z wielu scenariuszy zdrady, ale jednocześnie pokazuje bardziej uniwersalne prawdy o relacjach między partnerami: tym zdradzanym i tym zdradzającym.

Poruszająca opowieść. Nie spodziewałem się tak głębokiej książki po autorze, który od jakiegoś czasu raczej odcinał kupony od dotychczasowych prac i troszeczkę kręcił się w kółko. A może to ja dorosłem?

Jak to się dzieje, że zdradzmy? Dlaczego partner, który kiedyś był najważniejszą osobą w naszym życiu, odchodzi na dalszy plan i zostaje zastąpiony przez kogoś innego? Coelho opisuje jeden z wielu scenariuszy zdrady, ale jednocześnie pokazuje bardziej uniwersalne prawdy o relacjach między partnerami: tym zdradzanym i tym zdradzającym.

Poruszająca opowieść. Nie...

Sam już nie wiem ile razy chciałem odstawić tę książkę na półkę, uważając że czytanie jej to strata czasu. Pozytywne recenzje, waga i aktualność opisywanych w niej zdarzeń po prostu nie pozwalały mi na to.

I nie żałuję. Są w tej książce momenty, które pozostają w pamięci i w sercu. Topornie opisane, a może tylko zapisane, bez przefiltrowania nieistotnych szczegółów, bez dystansu, który pozwala dopieścić formę i wyciągnąć wnioski. Pisane na żywo, podane na chłodno i w stanie surowym, świadczą o wydarzeniach i o ludziach nie tak od nas odległych. Może nawet o nas samych.

Sam już nie wiem ile razy chciałem odstawić tę książkę na półkę, uważając że czytanie jej to strata czasu. Pozytywne recenzje, waga i aktualność opisywanych w niej zdarzeń po prostu nie pozwalały mi na to.

I nie żałuję. Są w tej książce momenty, które pozostają w pamięci i w sercu. Topornie opisane, a może tylko zapisane, bez przefiltrowania nieistotnych szczegółów, bez...

Najpierw wytłumaczenie: to jest pierwsza (i jedyna do tej pory) książka Małgorzaty Kalicińskiej, którą przeczytałem i tego powodu oceniam ją niezależnie od pozostałych książek, zwłaszcza w oderwaniu od często w recenzjach wspominanego "Rozlewska...".

Książka jest zbeletryzowanym przewodnikiem po relacjach: rodzice-dzieci, mąż-żona, rodzeństwo, przyjaciele, kochanki/kochankowie... "A tych relacji jest ze czterdzieści" - każdy może znaleźć coś dla siebie i - kto wie? - wrócić do własnych wspomnień, popatrzyć na siebie w innym świetle, może nauczyć się czegoś nowego i "przerobić" własne, niedokończone sprawy...

Dla mnie to książka-objawienie: przez pierwsze 70 stron chciałem ją zamknąć i odłożyć na półkę. I dobrze, że tego nie zrobiłem, bo ta historia wchodzi w sferę uczuć i trzęsie nimi na potęgę, aby w końcu pokazać, jak wiele zyskujemy akceptując rzeczy nieuniknione.

Najpierw wytłumaczenie: to jest pierwsza (i jedyna do tej pory) książka Małgorzaty Kalicińskiej, którą przeczytałem i tego powodu oceniam ją niezależnie od pozostałych książek, zwłaszcza w oderwaniu od często w recenzjach wspominanego "Rozlewska...".

Książka jest zbeletryzowanym przewodnikiem po relacjach: rodzice-dzieci, mąż-żona, rodzeństwo, przyjaciele,...

Świetne połączenie trzech smaków: reporterskiej relacji z pogrążającej się w kryzysie Grecji, rysu historycznego (z naciskiem na okres po II wojnie światowej) i - nieraz traumatycznych - wspomnień o własnej rodzinie. Czyta się rewelacyjnie, bo ten melanż jest po mistrzowsku wyważony. Inaczej patrzę teraz na Grecję i na Greków.

Dziękuję, Panie Dionisiosie!

Świetne połączenie trzech smaków: reporterskiej relacji z pogrążającej się w kryzysie Grecji, rysu historycznego (z naciskiem na okres po II wojnie światowej) i - nieraz traumatycznych - wspomnień o własnej rodzinie. Czyta się rewelacyjnie, bo ten melanż jest po mistrzowsku wyważony. Inaczej patrzę teraz na Grecję i na Greków.

Dziękuję, Panie Dionisiosie!