Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dziwny zachód" to coś, co wypełnia dla mnie niszę pomiędzy mniej odjechanymi wizjami Lovecrafta, a klasykami westernu z nowoczesnym twistem. Mamy tu klasyczną drogę młodego bohatera, który pod okiem nietypowego mentora odkrywa prawdę o samym sobie. Klimat dzikiego zachodu przechodzi jednak bardzo udany lifting. Mimo że w znanej z filmów Sergio Leone scenerii odbywa się odwieczna walka Zła większego z mniejszym, nie ma tu miejsca na poglądy trącące myszką. Możemy zatem cieszyć się wartką akcją , która pędzi i nie zwalnia aż do samego końca oraz bohaterami, którzy nie mają poglądów zniechecających, by się z nimi zżyć. Może nie z każdym i nie na wszystkich możliwych poziomach, ale... No, cóż, nie będę wrzucać spoilerów.
Fanom nietypowego podejścia do motywu westernu z pewnością się spodoba, a może urzec i innych. Polecam tym, którzy mają ochotę na przygodę na prerii ze szczyptą fantastyki.

"Dziwny zachód" to coś, co wypełnia dla mnie niszę pomiędzy mniej odjechanymi wizjami Lovecrafta, a klasykami westernu z nowoczesnym twistem. Mamy tu klasyczną drogę młodego bohatera, który pod okiem nietypowego mentora odkrywa prawdę o samym sobie. Klimat dzikiego zachodu przechodzi jednak bardzo udany lifting. Mimo że w znanej z filmów Sergio Leone scenerii odbywa się...

Lekkie, przewrotne, do połknięcia w jeden wieczór. Rzadko sięgam po takie książki, a jednak tym razem zagrało. Największą zaletą jest tu dobrze skonstruowana fabuła oraz umiejętna gra z kilkoma konwencjami (romans, kryminał, urban fantasy). Drugim dużym plusem jest z kolei przedstawienie relacji poliamorycznej zamiast ogranego do granic możliwości trójkąta opierającego się na współzawodnictwie i stawianiu na piedestale tego, kto ma szczęście być w centrum. Spora dawka humoru sprawia, że nawet poważniejsze tematy poruszone w powieści nie psują rozrywki. I dobrze, bo, jak to w kryminale, skupiamy się na pytaniu: kto zabił?
Co do tego, co podeszło mniej: nie przepadam w ogóle za Jutką, bo trochę za mocno uderza w stereotyp silnej kobiety. Podoba mi się natomiast jej przemiana pod wpływem relacji. Mam też nadzieję, że powstanie kontynuacja, gdzie poznamy trochę bardziej postać Kaśki, która tutaj zdecydowanie nie miała szansy do końca wybrzmieć.
Komu polecam? Tym, którzy lubią zaskakujące miksy gatunkowe, młodzieżowy język oraz odrobinę pikanterii rozrzuconej umiejętnie w fabule.

Lekkie, przewrotne, do połknięcia w jeden wieczór. Rzadko sięgam po takie książki, a jednak tym razem zagrało. Największą zaletą jest tu dobrze skonstruowana fabuła oraz umiejętna gra z kilkoma konwencjami (romans, kryminał, urban fantasy). Drugim dużym plusem jest z kolei przedstawienie relacji poliamorycznej zamiast ogranego do granic możliwości trójkąta opierającego się...

Zbiór opowiadań idealny dla miłośników różnorodnych odcieni grozy. Może nie ma tu jednego motywu przewodniego ani powracających bohaterów, ale autor pokazuje nam, że żaden z typów grozy mu niestraszny. Oraz w czasach, kiedy mamy mało czasu na skupienie, połknięcie na raz jednej, mrożącej krew w żyłach historii dziennie to całkiem miły wieczorny rytuał. Moimi ulubionymi opowiadaniami są "Pożóg", który ciekawie wykorzystuje motyw słowiański oraz "Parszywa robota", bo do nekromantów w grozie i fantastyce mam słabość. Komu polecam? Tym, którzy lubią się bać, ale nie umieją zdecydować, który rodzaj grozy lubią najbardziej.

Zbiór opowiadań idealny dla miłośników różnorodnych odcieni grozy. Może nie ma tu jednego motywu przewodniego ani powracających bohaterów, ale autor pokazuje nam, że żaden z typów grozy mu niestraszny. Oraz w czasach, kiedy mamy mało czasu na skupienie, połknięcie na raz jednej, mrożącej krew w żyłach historii dziennie to całkiem miły wieczorny rytuał. Moimi ulubionymi...