Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałem wydanie trzecie poprawione z 2020 roku, mające futurystyczną okładkę przyciągającą oko, z wydawnictwa Rebis. To powieść fantastyczna, napisana w 1920 roku, która przyniosła sławę rosyjskiemu pisarzowi Jewgienijowi Zamiatinowi. Tytuł został przez niego dobrze dobrany. Specyficzny styl pisania – niełatwy, czasem bardzo emocjonalny. Faktycznie, ta dystopia była wzorcem dla Georga Orwella ("Rok 1984" – do tej książki postanowiłem wrócić w niedalekiej przyszłości) i Aldousa Huxleya ("Nowy wspaniały świat"), łatwo zauważyłem podobieństwa. Autor przedstawił totalitarny system rządów (brak: wolności, indywidualności, różnorodności); ludzie zamiast imion i nazwisk mieli przyporządkowane literę z liczbą, które ich klasyfikowały. Ze względu na specyfikę pojęć naukowych treść zapewne była niezłą gratką dla matematyków.

Czytałem wydanie trzecie poprawione z 2020 roku, mające futurystyczną okładkę przyciągającą oko, z wydawnictwa Rebis. To powieść fantastyczna, napisana w 1920 roku, która przyniosła sławę rosyjskiemu pisarzowi Jewgienijowi Zamiatinowi. Tytuł został przez niego dobrze dobrany. Specyficzny s...

Rozwiń Zwiń

Znacznie bardziej wolę czytać reportaże Hanny Krall niż takie jej powieści. Widzę wyraźne powiązanie z tekstami ze zbioru "Trudności ze wstawaniem" – wydaje mi się, że jakby autorka stąd czerpie inspirację do pisania powieści "Okna" (według mnie: niezbyt udanie, chociaż są poruszane ważne tematy, problemy ludzkie). W tekście uwydatnia się wrażliwość autorki na krzywdy społeczne.

Znacznie bardziej wolę czytać reportaże Hanny Krall niż takie jej powieści. Widzę wyraźne powiązanie z tekstami ze zbioru "Trudności ze wstawaniem" – wydaje mi się, że jakby autorka stąd czerpie inspirację do pisania powieści "Okna" (według mnie: niezbyt udanie, chociaż...

Rozwiń Zwiń

Książkę tworzą reportaże (do których jest bardzo dobrze dobrany tytuł) i powieść. Przygnębiające – a z dzisiejszej perspektywy wręcz absurdalne – obrazy życia poszczególnych ludzi w okresie funkcjonowania Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL). Niektóre sprawy są niedookreślone oraz trzeba czytać "między wierszami", żeby dobrze zrozumieć przedstawiane sytuacje. Teksty "mówiły" do czytającego je odbiorcy. Lektura wciągająca. Te reportaże mają wartość historyczną. Bardzo dobitne zdanie jednego z młodych bohaterów: "Naszych rodziców wychowali ci, co pamiętali wojnę. Jak ktoś pamięta wojnę, to potem się cieszy z byle czego i niczego nie chce od życia".

Opinię na temat powieści "Okna" umieszczam tutaj: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/okna/opinia/78236281

Książkę tworzą reportaże (do których jest bardzo dobrze dobrany tytuł) i powieść. Przygnębiające – a z dzisiejszej perspektywy wręcz absurdalne – obrazy życia poszczególnych ludzi w okresie funkcjonowania Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL). Niektóre sprawy są niedookreślone oraz trzeb...

Rozwiń Zwiń

Przeczytałem czterystostronicowy tom I, który został podzielony na dwie części: "Ostrzeżenia dla całego świata" i "Wskazówki dla Narodu Polskiego". Przedział czasowy, kiedy autorka miała objawienia, zawierał się między 5 sierpnia 1980 roku a 24 września 1992 roku.

Książka została wydana w celu opamiętania się ludzkości. To było wezwanie do nawrócenia, pokuty, modlitwy, postu i własnej ofiary (złożonej ze swojego cierpienia). W wyniku tych boskich upomnień ludzie mieli przestać grzeszyć. Za te grzechy groziły ogromne kary, między innymi kataklizmy przyrody, choroby. Było dużo straszenia różnymi karami. W Bogu i Aniołach zawarte było wiele grozy, Jezus i Matka Boża wszędzie widzieli zło. Te orędzia przytłoczyły mnie ciężarem pesymizmu. Tytuł powinien brzmieć: "Orędzia wielu surowych kar".

Zauważyłem niespójności w wielu miejscach, przykładowo w pierwszej wizji wszyscy zginą, a w drugiej zginie 3/4 ludzkości. Czytając "Orędzia Zbawienia" odczuwałem pewnego rodzaju dysonans. Było za dużo generalizowania. Miałem wrażenie chaotyczności, zagmatwanego tekstu, a spodziewałem się, że po tej lekturze będę miał rozjaśnione pewne moje przypuszczenia niecałkowicie przez mnie zrozumiane. Nie potrafiłem się z tymi treściami zidentyfikować i zintegrować. Wyczuwałem aurę tajemniczości znaków – podobnie jak u "świeckich" jasnowidzów. Trudno mi było przyznać 10 gwiazdek (jak to uczynili wcześniejsi czytelnicy). Co ciekawe, to te objawienia nie zostały uznane przez Kościół katolicki.

Wystąpiło sporo błędów z zakresu interpunkcji, form odmiany i pisowni łącznej-rozłącznej (przykładowo wyrażenia przyimkowe: "codzień" a powinno być "co dzień", "poprostu" a powinno być "po prostu"). Dlaczego? Przecież Centuria (właściwie Zofia Nosko) była kobietą wykształconą, po studiach medycznych.

Przeczytałem czterystostronicowy tom I, który został podzielony na dwie części: "Ostrzeżenia dla całego świata" i "Wskazówki dla Narodu Polskiego". Przedział czasowy, kiedy autorka miała objawienia, zawierał się między 5 sierpnia 1980 roku a 24 września 1992 roku.

Ksi...

Rozwiń Zwiń