Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No, mam kłopot z tym "Płonącym lodem". Nie ukrywam, lubię literaturę erotyczną, rozumiem też, że nie zawsze musi być najwyższych lotów. Niemniej, jakiś poziom musi trzymać. Opis życia studenckiego i zaliczania dziewcząt jakoś zupełnie mi nie przypadł do gustu, ani język o "naprężonych fiutach".
Chyba autorki po prostu nie opanowały wystarczająco dobrze sztuki pisania poprawnego a jednocześnie zajmującego a już się zajęły tworzeniem powieści.
Życzę im sukcesu komercyjnego bo o literackim nie można w tym przypadku mówić. Niemniej z czytaniem kolejnych części dam sobie spokój.

No, mam kłopot z tym "Płonącym lodem". Nie ukrywam, lubię literaturę erotyczną, rozumiem też, że nie zawsze musi być najwyższych lotów. Niemniej, jakiś poziom musi trzymać. Opis życia studenckiego i zaliczania dziewcząt jakoś zupełnie mi nie przypadł do gustu, ani język o "naprężonych fiutach".
Chyba autorki po prostu nie opanowały wystarczająco dobrze sztuki pisania...

Nie przemawia przeze mnie zwykła babska zawiść, a elementarna przyzwoitość - literacka. Owszem, każdy może napisać książkę. Byle o czym. Byle jaką. Ale to chyba jeszcze nie powód, byśmy coś takiego czytali. Przeczytała, bo szum wokół tej książki okrutny. I - żałuję.
Sama Lipińska nazywa siebie wesołą grafomanką. Że jest wesołą kobietą, wierzę na słowo. Że jest grafomanką - daję wam słowo: jest.

Nie przemawia przeze mnie zwykła babska zawiść, a elementarna przyzwoitość - literacka. Owszem, każdy może napisać książkę. Byle o czym. Byle jaką. Ale to chyba jeszcze nie powód, byśmy coś takiego czytali. Przeczytała, bo szum wokół tej książki okrutny. I - żałuję.
Sama Lipińska nazywa siebie wesołą grafomanką. Że jest wesołą kobietą, wierzę na słowo. Że jest grafomanką -...

Lubię takie książki. Romantyczne a zarazem zmysłowe. Wprawdzie moja koleżanka twierdzi, że jeśli dorosłe kobiety zaczynają gustować w takich romansidłach, to coś jest z nimi (kobietami, nie książkami) nie tak. Lecz ja się nie wstydzę swoich upodobań. Więcej. Ponieważ, okazuje się, „Połączeni: Znajdź mnie” jest kontynuacją wcześniejszych przygód Gwen Anders, to ponad wszelką wątpliwość, sięgnę po nie.
Tylko jedno zastrzeżenie mam do tej powieści: zwroty akcji są przesadzone, a i do prawdopodobieństwa akurat takiego rozwoju wypadków też mam zastrzeżenia. Ale dlaczego mamy pozbawiać się wiary w bajki?

Lubię takie książki. Romantyczne a zarazem zmysłowe. Wprawdzie moja koleżanka twierdzi, że jeśli dorosłe kobiety zaczynają gustować w takich romansidłach, to coś jest z nimi (kobietami, nie książkami) nie tak. Lecz ja się nie wstydzę swoich upodobań. Więcej. Ponieważ, okazuje się, „Połączeni: Znajdź mnie” jest kontynuacją wcześniejszych przygód Gwen Anders, to ponad wszelką...