Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Henry James pisze o codzienności amerykańskich i brytyjskich średnich warstw: o losach żołnierzy chcących znaleźć dla siebie miejsce w świecie po zakończonej dopiero co wojnie, lekarzach samotnie wychowujących córki i starających się o dobre zamążpójście dla nich, urzędnikach i kancelistach chcących założyć rodzinę z jakąś miłą i ładną panną, jednak wchodzących ostatecznie w związki pozbawione miłości. Ot, życie. James opisuje je bez egzaltacji, nawet bez zwykłego przywiązania do własnych bohaterów. Patrzy z boku, nieomal siedząc przy swoich bohaterach w salonach i kawiarniach, opowiada wnikliwie, choć sucho i dosadnie. A opowiada wprost i bez upiększeń o ojcach, którzy nie kochają swoich dzieci, irytujących ciotkach, które, mimo że dojrzałe, są zwyczajnie głupie i trzpiotowate, zakochanych mężczyznach rozczarowujących się co do nieczułych i pustych kobiet, kawalerach polujących tylko na majątek, pannach zimno kalkulujących korzyści wynikające ze swoich małżeństw i uważnie szafujących swoimi wdziękami. Postaci opisywane przez Jamesa nie wyróżniają się niczym, nie są piękne, wybitne, posiadają tylko umiarkowane poglądy i zupełnie przeciętną inteligencję, często brak im przedsiębiorczości i nawet chęci pokierowania własnym losem. Bohaterowie literaccy, choć zmyśleni, chyba jednak jeszcze nigdy nie byli tak prawdziwi i tak żywi.

Recenzja powstała przy współpracy z portalem czytampierwszy.pl

Henry James pisze o codzienności amerykańskich i brytyjskich średnich warstw: o losach żołnierzy chcących znaleźć dla siebie miejsce w świecie po zakończonej dopiero co wojnie, lekarzach samotnie wychowujących córki i starających się o dobre zamążpójście dla nich, urzędnikach i kancelistach chcących założyć rodzinę z jakąś miłą i ładną panną, jednak wchodzących ostatecznie...

Akcja powieści rozgrywa się w dwóch przedzielonych Wisłą alternatywnych miastach - Warsie i Sawie, i choć na pierwszy rzut oka kojarzy nam się to z postaciami znanymi z legend, nic bardziej mylnego. Miasta te są miastami „alternetywnymi”, magicznymi i równoległymi do świata rzeczywistego. Mimo, że losy obu światów są ze sobą splecione, Wars i Sawa nie mają wiele wspólnego ze znaną nam Warszawą. Dziwne, tajemnicze, przepełnione magiczną energią i pełne różnorakich niebezpieczeństw, z którymi radzić muszą sobie mieszkańcy, a w tym ona – kobieta o wielu imionach. Niemal nie pamięta już jak się nazywa, przez całe życie zmieniała imiona, by teraz posługiwać się tym, jakże wymownie brzmiącym Nikita. Morderczyni na zlecenie, twarda bestia, która pokona każdego, najlepsza w swoim zawodzie. Nikita od lat pracuje dla Zakonu. Nie lubi się przywiązywać ani do miejsc ani do ludzi, tak ją nauczono. Pewnego razu pojawia się Robin – ufny, lojalny i tajemniczy. Co połączy tą dwójkę? Mroczny sekret.

Recenzja powstała przy współpracy z portalem czytampierwszy.pl

Akcja powieści rozgrywa się w dwóch przedzielonych Wisłą alternatywnych miastach - Warsie i Sawie, i choć na pierwszy rzut oka kojarzy nam się to z postaciami znanymi z legend, nic bardziej mylnego. Miasta te są miastami „alternetywnymi”, magicznymi i równoległymi do świata rzeczywistego. Mimo, że losy obu światów są ze sobą splecione, Wars i Sawa nie mają wiele wspólnego...

Każdy niejednokrotnie doznał miażdżącego i nieprzejednanego uczucia niesprawiedliwości wiążącej się z narzucanymi na niego ograniczeniami. Zakazy i nakazy towarzyszą nam od najmłodszych lat życia i z biegiem czasu zdają się w zatrważającym tempie mnożyć, a nie ubywać i nawet pomimo ich ochronnego charakteru, często stanowią źródło tęsknoty za wolnością i innym, wydawałoby się lepszym życiem. To, jakże ludzkie pragnienie, znane jest również parze bohaterów powieści Lani Taylor pt. „Marzyciel. Strange the Dreamer” – Lazlo Strange i Sarai.
Łączy ich wiele – jedno ocalało podczas wojny, drugie ocalało z Rzezi Bogów, pierwsze wychowywane w murach klasztornych, a następnie pomiędzy półkami biblioteki przez mniej lub bardziej życzliwych ludzi, drugie przyczajone wraz z przybraną „boską” rodziną ocalonych w niebiańskiej cytadeli, obydwoje odcięci od świata, obydwoje samotni, obydwoje marzący o poznaniu lepszego, prawdziwego i wolnego świata. Strange Marzyciel i Muza Koszmarów. Wraz z gwałtowną brutalnością wojny odebrano im nie tylko dotychczasowe życie, lecz przede wszystkim tożsamość i prawda o nich samych, którą muszą odkryć, a jedynymi narzędziami, jakie posiadają w nierównej walce ze swoim losem, są marzenia i sny. To one pozwalają im odkryć siebie na nowo, pokazują przeszłość, a przede wszystkim dają siłę, aby stawiać czoło przeciwnościom i rozwikłać nurtujące wszystkich tajemnice.
Umysł Lazlo od najmłodszych lat zaprzątały myśli o Niewidocznym Mieście, zapomnianym dla świata miejscu nieprawdopodobnego szczęścia i cudowności. Po mieście pozostały jedynie bajkowe podania i legendy uznawane przez wszystkich za wytwór ludzkiej wyobraźni, tym bardziej, iż tajemniczości mitycznemu miastu dodawało skradzione imię, którego nikt nie pamiętał. Pierwotna nazwa krainy została wymazana nie tylko z pamięci ludzkiej, lecz także wszelkich możliwych ksiąg i dokumentów i zastąpiona smutnym i przygnębiającym wyrazem – Szloch. Z czasem ludzie zaczęli wątpić w istnienie jakiejkolwiek innej nazwy i jedynie Lazlo Strange, który w wieku 5 lat wręcz namacalnie odczuł, jak nazwa ukochanego miejsca wymyka mu się z umysłu i języka, postanowił poświęcić resztę życia, rozwikłując tę tajemnicę, ponieważ „zabroń czegoś człowiekowi, a będzie tego pragnął jak zbawienia duszy; jeszcze bardziej, jeśli to coś jest źródłem niebywałego bogactwa”. Całą młodość bohater spędził w Bibliotece Zosmy, służąc uczonym i mędrcom i dbając o powierzone Bibliotece księgi, natomiast po godzinach zatracając się całkowicie w opowieściach o Szlochu, jego demonach, skrzydlatych istotach, serafinach i zjawach. Jakaż była jego radość, gdy pewnego dnia na horyzoncie ujrzał żołnierzy Szlochu, którzy przybyli prosić o pomoc w rozwiązaniu ich tajemniczego problemu mędrców Zosmy i jaki był smutek, gdy nie pozwolono mu nawet spróbować swoich sił podczas werbowania członków misji ratunkowej. Wiedział o Szlochu wszystko, przeczytał wszystko, co zostało kiedykolwiek napisane, całe swoje dotychczasowe życie poświęcił marzeniu o Szlochu. „To marzenie wybiera marzyciela”, gorzej, jeśli spełni się komuś innemu… Istnieją na szczęście sposoby, aby do tego nie dopuścić i nawet cichy i spokojny Lazlo odnajduje w sobie odwagę, aby odwrócić szale losu.
Poza pokazaniem cudotwórczej siły marzeń, autorka książki zadaje ważne pytania dotyczące człowieczeństwa i jego natury zestawiając obok siebie ludzi i bogów miotanych tymi samymi uczuciami i instynktami. Jeden z mitów zawartych w księgach Zosmy opowiada o mgle, która przychodzi regularnie i wszystkich ludzi, którzy w nią wejdą, zamienia w bogów lub potwory. Jaka jest więc równica pomiędzy człowiekiem, potworem, a bogiem? Po przeczytaniu „Marzyciela...” wydaje się, że poza odmiennym kolorem skóry i innym wachlarzem umiejętności (bogowie posiadają szczególne moce) różnicy nie ma – zarówno bóg, jak i człowiek może być potworem. Obie nacje wyrządziły sobie wzajemnie wiele krzywd, których nie potrafią zapomnieć i które po 15 latach nadal nie pozwalają im na wzajemną empatię i zrozumienie. Strach przed obcym, który zabił ich bliskich, potęguje wolę zemsty, jednak nie wszyscy są źli i okrutni i nie wszystko jest tak czarno białe, jak mogłoby się wydawać na początku.
Niejednoznaczni i skomplikowani bohaterowie książki Lani Taylor w połączeniu z prostym, lecz bogatym językiem powieści mogą stać się niezwykłą przygodą zarówno dla młodszych, jak i starszych odbiorców. Ci, którym klasyka fantastyki nie jest obca, znajdą wiele znanych sobie motywów i nawiązań, lecz gwarantuję, że nie będą się nudzić, natomiast ci, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z tym gatunkiem, na pewno dzięki tej pozycji się do niego nie zniechęcą. Niesamowite stworzenia, cudowne zdolności i marzenia, dzięki którym Lazlo stara się rozwikłać zagadkę Szlochu, to tylko część niespodzianek, które czekają na czytelnika. Nie miałam wcześniej do czynienia z działami Lani Taylor ale już nie mogę doczekać się ukazania się drugiego tomu cyklu i odkrycia brzmienia pierwotnej nazwy Zapomnianego Miasta.

Każdy niejednokrotnie doznał miażdżącego i nieprzejednanego uczucia niesprawiedliwości wiążącej się z narzucanymi na niego ograniczeniami. Zakazy i nakazy towarzyszą nam od najmłodszych lat życia i z biegiem czasu zdają się w zatrważającym tempie mnożyć, a nie ubywać i nawet pomimo ich ochronnego charakteru, często stanowią źródło tęsknoty za wolnością i innym, wydawałoby...