Jesteśmy społecznością, która kocha książki

S.T.A.L.K.E.R zajmuje u mnie - tak w sercu jak i na półce - szczególne miejsce, choć (aż do dzisiejszego dnia) miałam za sobą jedynie dwie z czterech (a w zasadzie to pięciu) książek M. Gołkowskiego w ramach tej serii, to twardo twierdziłam, że jest ona jedna z moich ulubionych.
Chociaż nie powinnam, bo czy można oceniać całą serię na podstawie jedynie jej wycinka?

Na szczęście okazało się, że aż tak bardzo się nie pospieszyłam z osądem. "Droga donikąd" była równie dobra jak poprzednie części. Zona po raz kolejny mnie pochłonęła, złapała w swe szpony i nie chciała wypuścić, ale ja to uwielbiam.
Co ważne, w książkach Gołkowskiego nie tylko o krew i akcję chodzi, jest tu głębszy sens, który okraszony fascynującym mnie miejscem - czarnobylską strefą zamkniętą - sprawia, że z tym większą ochotą wracam z Miszą do Zony, on do swojej, a ja do swojej.
Dlatego cieszę się, że została mi jeszcze jedna książka z Miszką i o zgrozo póki co ostatnia. Pewnie w swoim czasie, z tęsknoty i chęci oderwania się od "Dużej ziemi", sięgnę i po Sztywnego, bo “Człowiek może wyjść z Zony, ale Zona z człowieka – nigdy” M. Gołkowski

S.T.A.L.K.E.R zajmuje u mnie - tak w sercu jak i na półce - szczególne miejsce, choć (aż do dzisiejszego dnia) miałam za sobą jedynie dwie z czterech (a w zasadzie to pięciu) książek M. Gołkowskiego w ramach tej serii, to twardo twierdziłam, że jest ona jedna z moich ulubionych.
Chociaż nie powinnam, bo czy można oceniać całą serię na podstawie jedynie jej wycinka?

Na...

Niesamowite co jest w stanie wytworzyć ludzki umysł (w tym wypadku umysł autora 😊) .
Skrupulatnie zaplanowane zbrodnie i misternie uknuta intryga, a to wszystko okraszone bujnym życiem krakowskich studentów. Tak pokrótce można opisać to, co znajdziemy w środku "Pamiętnika diabła".
Jestem szczerze zachwycona, jest to świetny thriller! Wiele wskazuje na to, że będzie to jedna z najlepszych książek, po jakie sięgnęłam w tym roku. Rewelacyjnie się czytało historię opowiedzianą od drugiej strony, a zakończenie dodatkowo podsyca emocje. Na szczęście tom 2 będzie u mnie lada moment, chociaż nie ukrywam, że muszę chwilę odpocząć i przeczytać coś innego nim zdecyduje się na kontynuację.

Niesamowite co jest w stanie wytworzyć ludzki umysł (w tym wypadku umysł autora 😊) .
Skrupulatnie zaplanowane zbrodnie i misternie uknuta intryga, a to wszystko okraszone bujnym życiem krakowskich studentów. Tak pokrótce można opisać to, co znajdziemy w środku "Pamiętnika diabła".
Jestem szczerze zachwycona, jest to świetny thriller! Wiele wskazuje na to, że będzie to jedna...

Wieloletni pacjent szpitala psychiatrycznego umiera w niewyjaśnionych okolicznościach z ustami ułożonymi do krzyku. Nie wiadomo jak się w tym szpitalu znalazł, nie wiadomo co znaczy blizna na jego czole składająca się w ciąg cyfr, a personel ośrodka ewidentnie coś ukrywa. Trafiamy do jego celi, której ściany pokrył nieokreślonymi rysunkami, po czym dowiadujemy się, że przeprowadzano na nim zagadkowe badania a w dodatku jego śmierć została wywołana przez hiperkalcemię - pacjent umarł z przerażenia...
Poszczególne etapy śledztwa odkrywają przed nami kolejne, budzące grozę tajemnice składające się na okoliczności, które doprowadziły do pożegnania się ze światem żywych przez pacjenta 488.
.
"Krzyk" jest historią niesamowicie intrygującą, książka wciągnęła mnie od samego początku i byłam bardzo ciekawa finału dochodzenia, a jednocześnie w pewnym momencie naszła mnie obawa, czy autor tej powieści jednak na koniec nie zepsuje. Myślę, że tak się nie stało, mimo że finał nie do końca przypadł mi do gustu (jak dla mnie był nieco przekombinowany).
Całościowo dzieło Beuglet'a oceniam jako pozycję dobrą, po którą warto sięgnąć. Wrażenia z jakimi zostawiły mnie ostatnie strony zostały spotęgowane po przeczytaniu epilogu w którym dowiedziałam się, w jakim zakresie historia opisana w "Krzyku" została oparta na faktach.

Wieloletni pacjent szpitala psychiatrycznego umiera w niewyjaśnionych okolicznościach z ustami ułożonymi do krzyku. Nie wiadomo jak się w tym szpitalu znalazł, nie wiadomo co znaczy blizna na jego czole składająca się w ciąg cyfr, a personel ośrodka ewidentnie coś ukrywa. Trafiamy do jego celi, której ściany pokrył nieokreślonymi rysunkami, po czym dowiadujemy się, że...