Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena mocno na wyrost. Książka jest ważna i potrzebna ale nie dlatego, że jest dobra, odkrywcza, czy wybitnie napisana w sensie literackim. Zdecydowanie nie wnosi nic nowatorskiego do wiedzy na temat sprawy Jedwabnego dla kogoś, kto temat zna i penetruje od lat. Jest natomiast ważna i potrzebna, ponieważ odświeża tę wiedzę, nagłaśnia ponownie temat i odkrywa sprawy dużej grupie osób nieznane. Paradoksalnie do jej nagłośnienia i promocji przyczyniły się cenzorskie harce gminy żydowskiej, która, niczym wszechmocna mafia, o wszędobylskich mackach, zablokowała jej promocję w 4 miejscach. Co do treści książki to w sposób dość chaotyczny i niechlujny komasuje informacje dobrze znane od 20 lat. Choćby cytowane tu obficie - kilkanaście stron - z "Holocaust industry" Normana Finkelsteina, wiele stron z Archiwum Ringelbluma czy z pamiętników Adama Czerniakowa. Pewną nowością jest rozmowa z Judytą Esterą Cohner Lewinowską na temat cenzury jej doktoratu dotyczącego żydowskich praw Kidusz Haszem i Kidusz HaChaim w kontekście zagłady. Ale Ewa Kurek pisała o tym w swoich książkach i mówiła wielokrotnie, tak wiec też nic nowego. Podobnie tzw sprawa Fabera i zeznań żydów z Sądu w Łomży jest znana od dawna i była opisywana. Również kwestia komanda Shapera była wałkowana po wielokroć Podobnie nieścisłości w wersjach żydowskich świadków.. O sprawie rozkazów Heydricha i Himmlera w sprawie "sebstreinigung actionen" pisał kilkanaście lat temu prof Tomasz Szarota w książce "U progu zagłady". Sumliński wspomina tylko to tym pierwszym rozkazie. Jest to kluczowy punkt rozważań o tej zbrodni ale tylko lekko liźnięty. Co do ekshumacji to rozjeżdża mi się wersja cytowanej prof Magdaleny Grupy i bardziej szczegółowa prof Koli, który opisał efekty częściowej ekshumacji bardziej precyzyjnie. Nie "jedna łuska" jak w książce Sumlińskiego a kilkanaście z okresu przed 1939 oraz łódka od mausera 1889k i nadtopiony płaszcz naboju 9mm. Wywiad z prof Kolą został tu pominięty a jest znacznie bardziej miażdżący dla wersji Grossa. Co do stylu i sposobu narracji dla mnie zbyt egzaltowany i afektowany, ocierający się o grafomanię, co nie bardzo pasuje do tematu i sprawy. Tu rzeczowość i precyzja faktograficzna a nie emocjonalne uniesienia i omdlenia autora powinny być pierwszoplanowe. Ale może ten styl rodem z taniej sensacji pozwoli dotrzeć do większej liczby osób

Ocena mocno na wyrost. Książka jest ważna i potrzebna ale nie dlatego, że jest dobra, odkrywcza, czy wybitnie napisana w sensie literackim. Zdecydowanie nie wnosi nic nowatorskiego do wiedzy na temat sprawy Jedwabnego dla kogoś, kto temat zna i penetruje od lat. Jest natomiast ważna i potrzebna, ponieważ odświeża tę wiedzę, nagłaśnia ponownie temat i odkrywa sprawy dużej...

Nigdy więcej nie dam się uwieść snobistycznej magii słowa "noblistka". Czuję się okradziony z czasu, który mógłbym poświęcić na przeczytanie czegoś sensownego, wartościowego, niosącego jakiś ładunek wiedzy o świecie. Dla mnie to kwintesencja grafomanii, wysilonej i męczącej bijącym z kart przekonaniem autorki, że przekazuje niebywale istotne i niezwykle oryginalne treści. tymczasem mamy do czynienia z rozwlekła procesją chaotycznie podanych banałów, infantylizmem spostrzeżeń, płycizną intelektualną i pretensjonalną pozą. Odnosi się wrażenie, że autorka pisze tylko z zamiarem wywołania u czytelnika przekonania, że jest osobą niesłychanie mądrą, przenikliwą i inteligentną a jej "refleksje" mają rangę odkryć kopernikańskich. Niemal czuje się ten mozół i fizyczny wysiłek wkładany w proces tworzenia. Jak dla mnie zamiar rozminął się z efektem końcowym, który uważam za nieudany.

Nigdy więcej nie dam się uwieść snobistycznej magii słowa "noblistka". Czuję się okradziony z czasu, który mógłbym poświęcić na przeczytanie czegoś sensownego, wartościowego, niosącego jakiś ładunek wiedzy o świecie. Dla mnie to kwintesencja grafomanii, wysilonej i męczącej bijącym z kart przekonaniem autorki, że przekazuje niebywale istotne i niezwykle oryginalne treści....

Serczyk to chyba najwybitniejszy ekspert od naszego sympatycznego "oczywiście niewątpliwie" sąsiada ze wschodu jakiego znam. Pozycja absolutnie obowiązkowa dla każdego świadomego człowieka. Działa jak snop światła na mrok.

Serczyk to chyba najwybitniejszy ekspert od naszego sympatycznego "oczywiście niewątpliwie" sąsiada ze wschodu jakiego znam. Pozycja absolutnie obowiązkowa dla każdego świadomego człowieka. Działa jak snop światła na mrok.