Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co zrobiłbyś z trzydziestoma miliardami?
Odpowiedź:kupiłbym Ziemię

Duet Preston&Child, znany najbardziej z książek o agencie specjalnym FBI Alyousie Pendergast, gdzie łącznie powstało
(i pewnie na tym nie koniec),czternaście powieści.
Tym razem (czyli w 2000 roku,),na półkach w księgarniach pojawiła się powieść
"Granica Lodu", opowiadająca o ekspedycji która ma wydobyć na jednej z wysp Przylądka Horn największy meteoryt jaki kiedykolwiek spadł na Ziemię.


Palmer Lloyd, jeden z najbogatszych ludzi na świecie,dla którego pieniądze nie stanowią problemu (trzydzieści miliardów dolarów), postanawia że jego celem nie będzie zawładniecie światem, ale tylko i aż, wydobycie wielkiej skały tylko po to żeby była ona jego najcenniejszych eksponatem w największym muzeum na świecie jakie buduje.W tym celu za 300 milionów dolarów (czyli tyle ile kosztowała trzecia część Piratów z Karaibów, najdroższa produkcja w historii kina) wyrusza ekspedycja na czele której stoi Ellie Glinn, człowiek dla którego powierzone zadania (po wcześniejszym przeanalizowaniu i zaakceptowaniu przez niego samego),są najważniejszą rzeczą na świecie(wiem za dużo tego świata w mojej opinii) i nic ani nikt nie może mu w tym przeszkodzić.W tej podróży na zdezelowanym (oczywiście kamuflaż) supertankowcu poznajemy jeszcze paru innych bohaterów którzy w większym lub mniejszym stopniu odegrają swoją rolę w tej ekspedycji. Do najważniejszych trzeba zaliczyć Sama McFarlan'a (który chyba miał być najważniejszą postacią w powieści, oczywiście nie licząc meteorytu), który jest łowcą meteorytów i wierzy w teorie że "ten oto meteoryt jest z poza układy słonecznego".Następną postacią jest Rachel Amira,która jest fizykiem i każdy problem potrafi przedstawić w formie równania.Ostatnią postacią wartą uwagi jest Kapitan Britton, której zadaniem jest kierowanie zdezelowanym supertankowcem o nazwie "Rolvaag",i która nie jest zbyt optymistycznie nastawiona do tego żeby na jej statku znajdował się ten owo meteoryt.W książce znajduję się jeszcze jedna postać warta odnotowania człowiek który będzie dążył za wszelką cenę żeby meteoryt został na swoim miejscu.


"Granica Lodu" jako powieść przygodowa z domieszką science fiction oraz thrillera, jak dla mnie prezentuję się średnio. Brakuje mi w tej książce jakiegoś takiego porządnego kopniaka, kopniaka po którym przez dłuższy czas nie mógłbym złapać świeżego powietrza.Za bardzo przypomina mi to podróż z punktu A do punktu B, oczywiście z małymi zwrotami akcji, na które tak naprawdę byłem przygotowany.To jest jak dla mnie największy problem tej książki przewidywalność, ale żeby nie było jest też plus tej powieści, a mowa tutaj o naszych bohaterach.Bohaterach którzy nie są do końca szczerzy co do swoich zamiarów, i prawie każdy ma jakiś grzeszek w który popełnił w przeszłości.

Co zrobiłbyś z trzydziestoma miliardami?
Odpowiedź:kupiłbym Ziemię

Duet Preston&Child, znany najbardziej z książek o agencie specjalnym FBI Alyousie Pendergast, gdzie łącznie powstało
(i pewnie na tym nie koniec),czternaście powieści.
Tym razem (czyli w 2000 roku,),na półkach w księgarniach pojawiła się powieść
"Granica Lodu", opowiadająca o ekspedycji która ma wydobyć...

Departament 19, tajna organizacja rządu brytyjskiego założona przez Abrahama Van Helsinga, której zadaniem jest chronienie ludzkości przed wampirami,oraz innymi stworami znanych nam tylko z legend.

Głównym bohaterem debiutanckiej powieści Willa Hilla jest Jamie Carpenter,nastolatek który nie może otrząsnać się po zabójstwie swego ojca, którego był świadkiem.Parę lat po śmierci ojca nastolatek spotyka Larissę, której zadaniem jest zabicie Jamiego,ale tego nie dokonuje. Za to jego matkę porywa jeden z najpotężniejszych wampirów Aleksandru. Z opresji Jamiego ratuje Frankenstain,(tak ten z powieści Agathe Christie),który wyjaśnia nastolatkowi że on jak i ojciej Jamiego należą do tajniej jednostki znanej jako Czarny Filtr.

Teraz parę słów o samej książce.Pomysł jest ciekawy bo można powiedzieć że jest to w pewnym sensie kontynuacja Draculi Brama Stokera, i nie raz cofamy się w niej do czasów
Van Helsinga. Do plusów można zaliczyć jeszcze dośc szczegółowe opisy walk z wampirami (momentami dość drastyczne),napewno też opisy głównej bazy,oraz broni używanej do zabijania wampirów.Co do minusów, to jest tylko jeden ale za to bardzo szczegółowy, a mianowicie mówiąc umieszczanie w takiej powieśći jako głównych bohaterów nastolatków.Jak dla mnie faceta zbliżającego się do trzydziestki,umieszczanie nastolatków w takich powieściach ma tylko i wyłącznie wymiar marketingowy, dokładnie rzec mówiąć po sukcesach powieści dla nastolatków (np. Zmierzch, Igrzyska Śmierci),większośc autorów jest tylko nastawionych na sukces komercyjny a nie sukces artystyczny.

Departament 19, tajna organizacja rządu brytyjskiego założona przez Abrahama Van Helsinga, której zadaniem jest chronienie ludzkości przed wampirami,oraz innymi stworami znanych nam tylko z legend.

Głównym bohaterem debiutanckiej powieści Willa Hilla jest Jamie Carpenter,nastolatek który nie może otrząsnać się po zabójstwie swego ojca, którego był świadkiem.Parę lat po...

Nastały takie czasy że teraz każdy mniej czy bardziej znany,z talentem czy bez talentu(jak dla mnie zdecydowanie więcej jest tych drugich), posatawia napisać o swoim barwnym życiu, i pewnie z takiego założenia wyszła Ilona Felicjańska, osoba tak naprawdę mi nie znana ( a to dlatego że nie odwiedzam plotkarskih stron, których jest nie mniej niż stron z paniami które lubią mieć zawsze coś w buzi i między nogami).

Nie będzie to dość obszerny opis z mojej strony, bo co można napisać o książce, w której co chwila główna bohaterka rozchyla przed kimś nogi.

No więc tak mamy mężatkę która jest nie szcześliwa bo jej mąż zdradza ją z jej najlepszą psiapsiółką. Oczywiście nasza pierwszoplanowa postać nie jest gorsza i wdaję się w romans z jakiś tajemniczym zabójczo przystojnym i nie wyobrażlanie bogatym playboyem,który skrywa przed nią jakąś WIELKĄ TAJEMNICĘ.

Moje wrażenia po tej "szokującej" lekturze której jeszcze nikt w Polsce nie odważył się napisać(zapewnienia samego wydawcy ha ha ha)są tak wstrząsające i nieprzywidywalne jak teorie Macierewicza i jego obłąkanej komisji dotyczącej katastrofy smoleńskiej,czyli tyle śmieszne co niedorzeczne.Seks, seks, seks, tajemnica, intryga, kino drogi, i jeszcze raz seks.

Pani Ilona chyba na serio wzieła słowa piosenki Jerzego Stuhra że każdy może śpiewać, jeden trochę lepiej, drugi trochę gorzej.Tylko że w tym przypadku to zamiast "śpiewać" jest "pisać", i jak widać jest nie tyle trochę gorzej co poprostu tragicznie.Miejmy nadzieję że po takim falstarcie Ilona Felisjańska nie zdecyduję się już nigdy w życiu tknąc pióra.


PS:
Coś mi się zdaję że te wyposiny dotyczące mojej opini na temat "Wszystich odcieni czerni" są na takim samym poziome jak w/w książka,a nawet jeszcze gorsze.

Nastały takie czasy że teraz każdy mniej czy bardziej znany,z talentem czy bez talentu(jak dla mnie zdecydowanie więcej jest tych drugich), posatawia napisać o swoim barwnym życiu, i pewnie z takiego założenia wyszła Ilona Felicjańska, osoba tak naprawdę mi nie znana ( a to dlatego że nie odwiedzam plotkarskih stron, których jest nie mniej niż stron z paniami które lubią...