Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pan Samochodzik i lista Lucyfera" - to tytuł, który nieustannie krąży mi po głowie. Nieustraszony dziennikarz, Adam Berg, uparcie kojarzy mi się z Tomaszem, głównym bohaterem niegdyś (choć może i dziś) poczytnej serii Zbigniewa Nienackiego o równie bohaterskim muzealniku.
Odwaga,spryt, zamiłowanie do sztuki i przygody, niezłomność, lotny oraz analityczny umysł. To zalety ducha współczesnego Pana Samochodzika. Od swojego protoplasty różni się, takie odnoszę wrażenie, jedynie zamiłowaniem do kobiet czy wrażliwością na ich wdzięki; czego Tomaszowi zdecydowanie zabrakło.
Lucyfer tymczasem zabija, przeplatając sztukę ze zbrodnią. Policja ugania się za własnym ogonem i dopiero sugestie, początkowo nielubianego dziennikarza, powoli przestawiają śledztwo na właściwe tory. Jest malarstwo, są ofiary, przez długi czas nie ma klucza ich doboru - i to mnie chyba najbardziej fascynowało w pierwszej części książki. Jest rozrastająca się lista Lucyfera, jest on sam i wreszcie ostatnia ofiara. Jego?
Książka pozostawiła we mnie mieszane wrażenia. Z jednej strony trzymała mnie przy niej "moja przestrzeń". Znam te uliczki, miejsca, zaułki, okoliczne miejscowości czy choćby, tak myślę, tajemniczą rudowłosą dziennikarkę, która w pewnym momencie przemyka przez stronę książki. Fascynująca jest sztuka i historia wpleciona w fabułę. Razi przede wszystkim niemal niczym niezmącona nieskazitelność głównego bohatera, żywcem przeniesiona z książek Zbigniewa Nienackiego. Niegdyś śledziłem większość przygód Pana Samochodzika z wypiekami na twarzy. Jego współczesna odmiana już do mnie "nie trafia".

"Pan Samochodzik i lista Lucyfera" - to tytuł, który nieustannie krąży mi po głowie. Nieustraszony dziennikarz, Adam Berg, uparcie kojarzy mi się z Tomaszem, głównym bohaterem niegdyś (choć może i dziś) poczytnej serii Zbigniewa Nienackiego o równie bohaterskim muzealniku.
Odwaga,spryt, zamiłowanie do sztuki i przygody, niezłomność, lotny oraz analityczny umysł. To zalety...