Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Soczyście napisana książka o ludzkich, przeważnie destrukcyjnych, namiętnościach. To pierwsza myśl, która ciśnie mi się do głowy.
No dobrze, wchodząc swego czasu do "Biedronki" nie spodziewałem się tak dobrego uderzenia. Przyznam, jak na wzrokowca przystało, zaintrygowała mnie, miłośnika motoryzacji PRL-u okładka. "Zadry", Fiat 125p, przystanek PKS-u - ani chybi kryminał. Ale to nie jest kryminał; choć niczym on, trzyma w napięciu i niepewności (tak jak zareklamował książkę Cezary Łazarkiewicz) do ostatniej kropki.
Jest niesamowicie; choć może nie na początku. Powiem nawet, że przez pierwszych kilkadziesiąt stron nie byłem pewien, czy książka nie schowa się pod warstwą kurzu. Tak się jednak nie stało. Roman dotarł do Wrześniowa, swojej rodzinnej małej wioski na Pomorzu, mozolnie odkrywając przeszłość i powoli docierając do najgłębszych pokładów zasypanej tajemnicą i złem ludzkiej pamięci.
O czym jest ta książka? O przerażającej, destrukcyjnej sile złych namiętności. Stereotypów i posługiwaniu się nimi. O raz zasianym złu, które odpowiednio przekazywane, podlewane, jest w stanie doprowadzić do tragedii na niewyobrażalną skalę. Złu, którego niekiedy nie da się zatrzymać. Historia Kargulów i Pawlaków; ale bez szczęśliwego zakończenia czy komediowych wątków gdzieś po drodze. To książka o pechu. I o świecie bez perspektyw, świecie małego Wrześniowa, gdzie wraz z ostatecznym upadkiem PGR-u umarło stare ale nie narodziło się nowe.
To niesamowita książka, która wciąż we mnie żyje i pulsuje...

Soczyście napisana książka o ludzkich, przeważnie destrukcyjnych, namiętnościach. To pierwsza myśl, która ciśnie mi się do głowy.
No dobrze, wchodząc swego czasu do "Biedronki" nie spodziewałem się tak dobrego uderzenia. Przyznam, jak na wzrokowca przystało, zaintrygowała mnie, miłośnika motoryzacji PRL-u okładka. "Zadry", Fiat 125p, przystanek PKS-u - ani chybi kryminał....

"Pan Samochodzik i lista Lucyfera" - to tytuł, który nieustannie krąży mi po głowie. Nieustraszony dziennikarz, Adam Berg, uparcie kojarzy mi się z Tomaszem, głównym bohaterem niegdyś (choć może i dziś) poczytnej serii Zbigniewa Nienackiego o równie bohaterskim muzealniku.
Odwaga,spryt, zamiłowanie do sztuki i przygody, niezłomność, lotny oraz analityczny umysł. To zalety ducha współczesnego Pana Samochodzika. Od swojego protoplasty różni się, takie odnoszę wrażenie, jedynie zamiłowaniem do kobiet czy wrażliwością na ich wdzięki; czego Tomaszowi zdecydowanie zabrakło.
Lucyfer tymczasem zabija, przeplatając sztukę ze zbrodnią. Policja ugania się za własnym ogonem i dopiero sugestie, początkowo nielubianego dziennikarza, powoli przestawiają śledztwo na właściwe tory. Jest malarstwo, są ofiary, przez długi czas nie ma klucza ich doboru - i to mnie chyba najbardziej fascynowało w pierwszej części książki. Jest rozrastająca się lista Lucyfera, jest on sam i wreszcie ostatnia ofiara. Jego?
Książka pozostawiła we mnie mieszane wrażenia. Z jednej strony trzymała mnie przy niej "moja przestrzeń". Znam te uliczki, miejsca, zaułki, okoliczne miejscowości czy choćby, tak myślę, tajemniczą rudowłosą dziennikarkę, która w pewnym momencie przemyka przez stronę książki. Fascynująca jest sztuka i historia wpleciona w fabułę. Razi przede wszystkim niemal niczym niezmącona nieskazitelność głównego bohatera, żywcem przeniesiona z książek Zbigniewa Nienackiego. Niegdyś śledziłem większość przygód Pana Samochodzika z wypiekami na twarzy. Jego współczesna odmiana już do mnie "nie trafia".

"Pan Samochodzik i lista Lucyfera" - to tytuł, który nieustannie krąży mi po głowie. Nieustraszony dziennikarz, Adam Berg, uparcie kojarzy mi się z Tomaszem, głównym bohaterem niegdyś (choć może i dziś) poczytnej serii Zbigniewa Nienackiego o równie bohaterskim muzealniku.
Odwaga,spryt, zamiłowanie do sztuki i przygody, niezłomność, lotny oraz analityczny umysł. To zalety...