Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana przez człowieka, który narzeka, że musi wykonywać swoją pracę. Najlepiej, żeby każdy sam się zdiagnozował i określił, czy potrzebna jest mu natychmiastowa pomoc medyczna a nie zawracał głowę biednemu autorowi, który tylko w tym celu studiował medycynę kilka lat. Brak empatii i zrozumienia, że ludzie czasem czują się zagubieni i przestraszeni i nie są w stanie określić czy ich stan jest poważny czy nie, tym bardziej, gdy doświadczają bólu i nietypowych objawów.

Książka napisana przez człowieka, który narzeka, że musi wykonywać swoją pracę. Najlepiej, żeby każdy sam się zdiagnozował i określił, czy potrzebna jest mu natychmiastowa pomoc medyczna a nie zawracał głowę biednemu autorowi, który tylko w tym celu studiował medycynę kilka lat. Brak empatii i zrozumienia, że ludzie czasem czują się zagubieni i przestraszeni i nie są w...

Bardzo przeciętna pozycja. Główni bohaterowie zachowują się jak nastolatkowie. Większość problemów da się rozwiązać zwykłą rozmową, która dla ludzi w ich wieku nie powinna sprawiać problemów. Sytuacje w których koleżanka głównej bohaterki pcha ją w ręce jej niby-chłopaka są wręcz żenujące i tak nierealne, że nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać biorąc pod uwagę, że sytuacja ma miejsce w środowisku akademickim. Zauważyłam nawet, że większość bohaterów w odpowiedzi na jakąś uszczypliwą uwagę pokazuje sobie zawsze środkowy palec. To raczej mało prawdopodobne w przypadku dorosłych osób, które ledwo co się znają, że każdy ma taką samą reakcję. Scena łóżkowa miała kilka momentów, które w normalnych okolicznościach powinny u kobiety zapalić czerwoną lampkę w głowie, tym bardziej, że główni bohaterowie ledwie się znają i chodzili z sobą tylko na niby. Sam język książki jest prosty, szybko się czyta i bardziej przypomina fan fiction niż powieść.

Bardzo przeciętna pozycja. Główni bohaterowie zachowują się jak nastolatkowie. Większość problemów da się rozwiązać zwykłą rozmową, która dla ludzi w ich wieku nie powinna sprawiać problemów. Sytuacje w których koleżanka głównej bohaterki pcha ją w ręce jej niby-chłopaka są wręcz żenujące i tak nierealne, że nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać biorąc pod uwagę, że...