Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli (jeszcze) ktoś nie wierzy, że słowa mają moc kreowania rzeczywistości, to niechaj sięgnie po tę książkę. To zbiór krótkich tekstów o miejscach, o przeżyciach, ale w szczególności jeden tekst po prostu mną wstrząsnął. Znalazłem się w odległej w czasie rzeczywistości, wśród przyrody, w krainie, do której się tęskni gdzieś podświadomie. Nie wiem, może to emocje po przeczytaniu, może piszę na wyrost, ale nikt, tak jak Stasiuk nie jest w stanie zabrać mnie ze sobą w opisywany przez siebie świat. Jak dla mnie - rewelacja roku!

Jeśli (jeszcze) ktoś nie wierzy, że słowa mają moc kreowania rzeczywistości, to niechaj sięgnie po tę książkę. To zbiór krótkich tekstów o miejscach, o przeżyciach, ale w szczególności jeden tekst po prostu mną wstrząsnął. Znalazłem się w odległej w czasie rzeczywistości, wśród przyrody, w...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, że pochłonąłem tę książkę w tempie ekspresowym. Z kilku powodów. Uwielbiam gotować, jak Tucci, jego samego zresztą też uwielbiam oglądać w filmach, ale przede wszystkim lektura czegoś takiego to po prostu radość czytania. Napisana lekkim językiem, z dużą dawką humoru, ale też pełna osobistych zwierzeń. Tucci w zasadzie nie ma przed nami tajemnic. Dodatkowym atutem książki jest obraz Amerykanina włoskiego pochodzenia. Włochy ma we krwi - i dobrze, bo podnoszenie nawet prostego jedzenia do rangi sztuki bez wyrafinowanego zadęcia, jest tym za co uwielbiam włoską kuchnię.

Muszę przyznać, że pochłonąłem tę książkę w tempie ekspresowym. Z kilku powodów. Uwielbiam gotować, jak Tucci, jego samego zresztą też uwielbiam oglądać w filmach, ale przede wszystkim lektura czegoś takiego to po prostu radość czytania. Napisana lekkim językiem, z dużą dawką humoru, ale t...

Rozwiń Zwiń

Po słabszej (choć też dobrej) drugiej części historii Saszy, trzecia odsuwa go na plan dalszy. Ale też wraca do narracji, która najbardziej mi się podobała. Dzieje się wiele. Postaci nabierają głębi, bracia Jeremi i Kamil są ludźmi z krwi i kości, z całą niejednoznacznością charakteru. Naprawdę lektura przednia, godna polecenia. Może rzeczywiście bardziej dla rozrywki niż przewartościowania swojego życia. Ale z pewnością gdy mamy dość swojego, pragniemy pooglądać cudze. I tutaj nie tylko można, ale warto. Cóż, może faktycznie koniec jest... A, nie. Nic nie zdradzę. Sami przeczytajcie i oceńcie.

Po słabszej (choć też dobrej) drugiej części historii Saszy, trzecia odsuwa go na plan dalszy. Ale też wraca do narracji, która najbardziej mi się podobała. Dzieje się wiele. Postaci nabierają głębi, bracia Jeremi i Kamil są ludźmi z krwi i kości, z całą niejednoznacznością charakteru. Nap...

Rozwiń Zwiń

Zwykle czytam recenzję już po napisaniu swojej. A tym razem zrobiłem wyjątek i chyba dobrze. Bo ja akurat czytałem i to z zapartym tchem pierwszą część opowieści o Saszy. I dlatego druga mnie trochę rozczarowała. W zasadzie opowieść krąży cały czas wokół jednego wątku, którego "wieczne" analizowanie zaczyna po prostu nużyć. To taki moment w odbiorze opowieści, w którym chciałby się wskoczyć do środka i wreszcie zrobić porządek z bohaterami. Dopiero pod koniec książka nabiera rumieńców. O tak, znów autorka w żywiole. Nie mniej polecam, bo mnie styl pisania Magdy jak najbardziej odpowiada.

Zwykle czytam recenzję już po napisaniu swojej. A tym razem zrobiłem wyjątek i chyba dobrze. Bo ja akurat czytałem i to z zapartym tchem pierwszą część opowieści o Saszy. I dlatego druga mnie trochę rozczarowała. W zasadzie opowieść krąży cały czas wokół jednego wątku, którego "wieczne" an...

Rozwiń Zwiń

Może i w tej książce fabuła nie jest jakoś za bardzo rozbudowana. Może i momentami wnioski są banalne. Może wreszcie, autorka zbyt wieloma autorytetami zasłania własne opinie i przekonania. Ale to po prostu świetna proza. Dla mnie - po prostu mistrzostwo słowa i literackiej kompozycji, co sprawia, że mnie się tę książkę czytało z olbrzymią przyjemnością. Tak, po prostu czystą estetyczną przyjemnością. Nie mówiąc już o tym, że erudycie przyda się znajomość literatury, którą ta lektura pogłębia. A Przyjaciel? Cóż, przynajmniej poznajemy różne oblicza prawdziwej przyjaźni. Nawet takie, w którym każdy może mieć jasno wytyczone granice.

Może i w tej książce fabuła nie jest jakoś za bardzo rozbudowana. Może i momentami wnioski są banalne. Może wreszcie, autorka zbyt wieloma autorytetami zasłania własne opinie i przekonania. Ale to po prostu świetna proza. Dla mnie - po prostu mistrzostwo słowa i literackiej kompozycji, co ...

Rozwiń Zwiń