Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O tym, że to jest prawda, wiemy tylko dlatego, że nam obu to się przyśniło. Na tym właśnie polega rzeczywistość. To sen, jaki śnią wszyscy razem.

O tym, że to jest prawda, wiemy tylko dlatego, że nam obu to się przyśniło. Na tym właśnie polega rzeczywistość. To sen, jaki śnią wszyscy r...

(...) a ja patrząc na śliczną buzię czytającej myślałem sobie: "Dlaczego ona nie moŜe zostać po prostu dziwką? Dlaczego musi jeszcze pisać?

(...) a ja patrząc na śliczną buzię czytającej myślałem sobie: "Dlaczego ona nie moŜe zostać po prostu dziwką? Dlaczego musi jeszcze pisać?

- Od kiedy objawił mu się Bóg, czuł się znakomicie przez mniej więcej rok. Potem gwałtownie mu się pogorszyło. Czuł się gorzej niż kiedykolwiek przedtem, ponieważ pewnego dnia zdał sobie sprawę, że nigdy go już nie zobaczy. Wiedział, że pożyje jeszcze kilkadziesiąt łat, może nawet pięćdziesiąt, i że przez resztę życia nie zobaczy nic nadzwyczajnego. Tylko to, co wszyscy na co dzień widzimy. Właściwie był w gorszej sytuacji, niż gdyby nigdy nie doznał objawienia. Powiedział mi, że pewnego dnia zupełnie padło mu na głowę, kompletnie mu odbiło: zaczął kląć i rozwalać wszystko w mieszkaniu. Rozpieprzył nawet wieżę stereo. Zrozumiał, że będzie tak żył i żył i nie zobaczy nic ciekawego. Zupełnie bez celu. Jak kawałek mięcha, który tylko kopuluje, je, pije, śpi, pracuje i sra. - Jak wszyscy - to były pierwsze słowa, które Arctor zdołał wypowiedzieć; wycedził je z trudnością, jakby ledwo powstrzymywał wymioty. - I tak mu właśnie powiedziałam. Zwróciłam mu uwagę, że jedziemy wszyscy na tym samym wózku i większość z nas nie robi z tego problemu. A on powiedział: „Nie wiesz, co zobaczyłem. Po prostu nie wiesz".

- Od kiedy objawił mu się Bóg, czuł się znakomicie przez mniej więcej rok. Potem gwałtownie mu się pogorszyło. Czuł się gorzej niż kiedykolw...

Ale ten typ nie wie przeważnie nic o tym, co popełnia. Uświadomiony powinien przestać — jeśli nie, to znaczy, że jest drań. A z draniami nie należy zadawać się, choćby byli nie wiem jak przepełnieni tajemniczym urokiem życia.

Ale ten typ nie wie przeważnie nic o tym, co popełnia. Uświadomiony powinien przestać — jeśli nie, to znaczy, że jest drań. A z draniami nie...

Kurde, jakie wielkie cycki! Pewnie upadłabyś na ryj, gdyby nie to, że twoje tłuste dupsko równoważy ich ciężar.

Kurde, jakie wielkie cycki! Pewnie upadłabyś na ryj, gdyby nie to, że twoje tłuste dupsko równoważy ich ciężar.

Książę może i powinien skazać heretyka, jeśli jego działanie szkodzi współżyciu wszystkich, jeśli więc heretyk potwierdza swoją herezję, zabijając tych, którzy jego herezji nie podzielają, i szkodząc im. Ale i w tym miejscu zatrzymuje sie władza księcia, gdyż nikt na tej ziemi nie może być mękami zmuszony do tego, by szedł za przepisami Ewangelii, inaczej cóż by się stało z ową wolną wolą, według której użytkowania każdy będzie osądzony na tamtym świecie? Kościół może i musi ostrzec heretyka, że wychodzi on poza wspólnotę wiernych, lecz nie może osądzać go na ziemi i zmuszać wbrew jego woli. Gdyby Chrystus chciał, żeby jego kapłani otrzymali władzę przymuszania, ustanowiłby dokładne przepisy, jak to uczynił Mojżesz w Starym Prawie. Nie ustanowił jednak. A może ktoś chce podsunąć myśl, że chciał to uczynić, lecz zabrakło mu czasu lub możliwości powiedzenia tego w ciągu trzech lat nauczania? Ale właśnie nie chciał, gdyby bowiem inną była jego wola, wówczas papież mógłby narzucać swoją wolę królowi i chrześcijaństwo nie byłoby już prawem wolności, ale nieznośnym niewolnictwem.

Książę może i powinien skazać heretyka, jeśli jego działanie szkodzi współżyciu wszystkich, jeśli więc heretyk potwierdza swoją herezję, zab...

- Trudno pogodzić się z myślą, że gdyby istniał ład we wszechświecie, stanowiłby obrazę dla wolnej woli Boga i Jego wszechmocy. Tak więc wolność Boga jest naszą zgubą, a przynajmniej zgubą naszej pychy. Po raz pierwszy i ostatni w życiu ważyłem się wypowiedzieć wniosek teologiczny. - Lecz jak może istnieć byt konieczny, całkowicie utkany z możliwości? Jakaż jest więc różnica między Bogiem a pierwotnym chaosem? Czy utrzymywanie, że Bóg jest absolutnie wszechmocny i absolutnie rozporządzalny względem własnych wyborów, nie jest tym samym co utrzymywanie, że Bóg nie istnieje?

- Trudno pogodzić się z myślą, że gdyby istniał ład we wszechświecie, stanowiłby obrazę dla wolnej woli Boga i Jego wszechmocy. Tak więc wol...

W kapsułkach nie było spodziewanych barbituranów. Były za to jakieś dziwaczne psychodeliki, których jeszcze nigdy nie próbował - prawdopodobnie mieszanka, nowy artykuł na rynku. Zamiast się spokojnie udusić, Charles Freck dostał halucynacji. No cóż, pomyślał z filozoficznym spokojem, tak wygląda historia mojego życia. Zawsze mnie ktoś przewali. Biorąc pod uwagę to, że połknął sporą garść kapsułek, musiał się przygotować na ostry odjazd. Pierwszą rzeczą, którą zobaczył, był stwór pochodzący z przestrzeni położonej między wymiarami, stojący obok łóżka i patrzący na niego z dezaprobatą. Stwór mierzył osiem stóp, miał wiele oczu rozsianych po całym ciele i był ubrany w supermodne, drogie ciuchy. Oprócz tego trzymał w ręku wielki zwój pergaminu. - Teraz odczytasz mi moje grzechy domyślił się Charles Freck. Stwór skinął głową i złamał pieczęć na pergaminie. - To potrwa sto tysięcy godzin - rzekł bezbronny, leżący na łóżku Freck. Stwór skupił na nim spojrzenie oczu, które wyglądały jak złożone z wielu soczewek, i powiedział: - Nie znajdujemy się już w znanym ci wszechświecie. Przyziemne kategorie przestrzeni i czasu nie mają tu zastosowania. Zostałeś przeniesiony do obszaru transcendencji. Twoje grzechy będą ci odczytywane bez przerwy, w systemie zmianowym, przez całą wieczność. Ich lista nigdy się nie skończy. Trzeba wiedzieć, od kogo się kupuje, pomyślał Charles Freck, żałując, że nie może cofnąć ostatnich trzydziestu minut swojego życia.

W kapsułkach nie było spodziewanych barbituranów. Były za to jakieś dziwaczne psychodeliki, których jeszcze nigdy nie próbował - prawdopodob...

Są takie dziewczyny, pomyślał, i je właśnie kocha się najbardziej, dziewczyny, które zabierają człowiekowi nadzieję, bo wymykają się z dłoni, zanim zdąży zacisnąć palce.

Są takie dziewczyny, pomyślał, i je właśnie kocha się najbardziej, dziewczyny, które zabierają człowiekowi nadzieję, bo wymykają się z dłoni...