W „Przypadku”, drugim już wydaniu jedynej powieści cenionego dziennikarza Grzegorza Miecugowa, to właśnie zbieg okoliczności rozkręca całą spiralę zdarzeń, która prowadzi bohatera do podjęcia serii moralnie niejednoznacznych decyzji. Może to reakcja na długotrwałą bezsenność, może tak objawia się u Marcina kryzys wieku średniego, a może to znak naszych czasów, kiedy działanie przychodzi łatwiej niż refleksja. W powieści dużo jest odniesień do tych „naszych czasów”, a dokładniej do roku 2007 i początków kryzysu gospodarczego.

Przebieg wydarzeń zostaje ukazany z różnych punktów widzenia. Śledzimy przede wszystkim poczynania Marcina, ale mamy też szansę spojrzenia na wszystko oczami jego szefa, Wielkiego Bo, porzuconej Marty, polskiej i niemieckiej policji oraz wynajętych detektywów. Dzięki temu akcja jest zdecydowanie ciekawsza i bardziej złożona. Mimo to najbardziej interesujące wydają się poczynania głównego bohatera: przygotowania do zniknięcia, wyrabianie fałszywych dokumentów, tułanie się po Polsce bez dowodu tożsamości. W amerykańskim filmie Marcin załatwiłby pewnie wszystko w ciągu jednego dnia, no, może tygodnia, ale Miecugow opisuje cały proces o wiele bardziej realistycznie.

Obawiałam się, czy styl nie okaże się pseudoliteracki, ale autor pisze nadspodziewanie dobrze i wciągająco. Można się pewnie przyczepić kilku powtórzeń i nieregularności składniowych, ale te ostatnie wręcz dodają stylowi charakteru. Książkę czyta się przyjemnie, akcja miejscami przyśpiesza, miejscami jest bardziej refleksyjna, może brak w niej jakichś spektakularnych zagadek i przełomów, ale posuwa się do przodu w równym rytmie. Samo zakończenie pewnie zasługiwałoby na kilka stron więcej, ale satysfakcjonująco rozwiązuje wszystkie wątki.

„Przypadek” łączy elementy kryminału i powieści obyczajowo-sensacyjnej, a nawet powieści drogi, proponując równocześnie ciekawą refleksję nad życiowymi decyzjami i ich konsekwencjami. Dobrze napisana i wciągająca.

Agnieszka Kruk