Sean ma wielkie oczekiwania względem zbliżającego się przedłużonego weekendu. Kilka dni ucztowania, świętowania i błyszczenia bogactwem przed gronem przyjaciół. Nic nie może popsuć tych planów, nawet nagły brak niani do opieki nad stadkiem dzieci wszystkich gości. Poprzednią właśnie zwolniła jego nowa żona, Claire, podejrzewając ją o romans z mężem. Ta męcząca go już kobieta, która rozbiła jego pierwsze małżeństwo miała jednak trochę racji. Sean ma romans. Ale z pewnością nie z nianią...

Opieką nad dziećmi zajmują się zatem chwilowo Milly i India z pomocą łagodnej Simone, nastoletniej córki pary jego przyjaciół. Simone - bez szmeru sprzeciwu, wpatrzona w Seana, zakochana w nim szczenięcą miłością. Jego córki - niechętnie, szukając ucieczki od wrogo nastawionej macochy i obojętnego ojca. Po kolejnej kłótni z ojcem obie nastolatki wyjeżdżają. Wkrótce wyjeżdża też Claire, zmęczona mężem, jego niewiernością i pogardą ze strony jego przyjaciół. Wie już, że wypada z obiegu. Że jej miejsce za chwilę zajmie inna, że wpada w te same tory, na które zepchnęła pierwszą żonę Seana. Jej córki staną się wkrótce taką samą przeszkodą jak ich starsze siostry. Musi uciec, pomyśleć, ułożyć plan nowego życia... Bliźniaczki do końca weekendu pozostają pod opieką ojca. I pewnej nocy jedna z nich znika bez śladu.

Dwanaście lat później wszyscy spotykają się na pogrzebie Seana, którego śmierć opłakuje czwarta już żona. Coco, zaginiona bez śladu bliźniaczka, wciąż jak duch krąży wśród zebranych, rzucając cień na życie każdego z nich - sióstr, matki, rodziców chrzestnych a nawet najnowszej macochy Milly, Indii i Ruby. Czy po tylu latach zagadka jej zniknięcia wyjaśni się nad grobem jej ojca? Kto ją porwał, komu przeszkadzała ta mała dziewczynka?

Grupa dorosłych i dzieci. Wszystkich łączą nierozerwalne więzi rodzinne i przyjacielskie, które trudno rozwikłać i zrozumieć na pierwszy rzut oka. „Najmroczniejszy sekret” to opowieść o ludziach tak zagubionych i próżnych, że są jak z innej planety, jak z hollywoodzkiej opowieści, jak niemal z „Dynastii”. I wszyscy mają coś do ukrycia, wszyscy są ofiarami swojego bogactwa i egoizmu.

Postaci nakreślone z ogromną brutalnością przez Alex Marwood są płytkie, głupie, egoistyczne, nierozsądne. Zepsute, zadufane w sobie, rozpieszczone. Narcystyczne, psychicznie niestabilne i oderwane od rzeczywistości. Przebiegłe, sprytne, puste, żałosne. Wszyscy oni nie zważając na innych, idąc „po trupach”, pną się po szczeblach małżeństw, karier, mnożą pieniądze i posiadłości, oddają się hedonistycznym przyjemnościom. Nie myślą o innych, nie myślą o konsekwencjach. A w gruncie rzeczy nie mają niemal nic - ani mądrości, ani uczuć, ani zahamowań. Autorka zafundowała nam wypaczony obraz rodzin, patchworkowych małżeństw, gdzie każdy jest dla kogoś z grupy macochą, pasierbicą, przyrodnim rodzeństwem. Prawie jak „Moda na sukces”…

Ale zaraz, czy to nie miał być psychologiczny thriller? Kryminał? Mroczna tajemnica? Zbrodnia? Jest, choć bardzo oszczędnie dawkowane napięcie znajduje ujście dopiero wtedy, gdy już wydaje nam się, że znamy rozwiązanie i że nie ma już nic do odkrycia. A rozwiązanie zagadki okazuje się bardziej mroczne, bardziej niespodziewane, niż można było tego oczekiwać, szczególnie po tak wnikliwej analizie uczuć i motywów bohaterów...

Polecam „Najmroczniejszy sekret” wszystkim tym, którzy lubią zagłębić się w mroczne strony ludzkiej duszy, niekoniecznie zgłębiając żmudne, kryminalne śledztwa. Jeśli zamiast losów policjantów borykających się z zagadkami wolisz pochylić się nad skomplikowanymi relacjami międzyludzkimi - ta książka jest zdecydowanie dla Ciebie.

Joanna Jurzyk