"Koniec pieśni", jak można się łatwo domyślić, to fantasy w pełnym tego słowa znaczeniu. To opowieść o walce, magii, bogach i ludzkich bohaterach. Autor zderza ze sobą dwa światy - współczesną, uporządkowaną rzeczywistość, rządzącą się z góry ustalonymi normami oraz mroczny i brutalny świat z czasów legend arturiańskich, gdzie władza należy do silniejszego, a dyktuje się ją mieczem i magią.

Głównych bohaterów mamy w powieści trzech - Bedevira, rycerza króla Artura, Łukasza Klimkowskiego, warszawskiego psychologa oraz Igiego, nie rozumianego przez otoczenie licealistę. Autor prowadzi narrację skupioną na przemian wokół każdego z bohaterów, dlatego nie sposób wyróżnić tu jednego głównego. Z pozoru każdy z bohaterów wiedzie swoje życie zwyczajnie, jak przystało na czasy, w których przyszło im żyć. Łukasz pomaga licealistom w wyborze życiowej drogi, Bedevir pielęgnuje chorego króla, a później staje u jego boku do ostatniego boju, a Igi walczy z problemami życia codziennego młodego człowieka. Jego dotychczasowe problemy są jednak niczym, w porównaniu z tym, co dzieje się z nim od kiedy zażył jakiś dziwny narkotyk. Igi, nawiedzany przez niezwykle realistyczne koszmary, odwiedza niebawem gabinet Klimkowskiego, splatając tym samym swój los z życiem psychologa. Wkrótce okazuje się, że także życie Łukasza nie zawsze było tak spokojne i uporządkowane. Na domiar złego, Igi wchodzi w posiadanie artefaktu o ogromnej mocy, który przejąć próbują druidzi z wczesnośredniowiecznej Brytanii, aby przywrócić świetność starożytnemu ludowi Celtów. Wspomnianym artefaktem - naszyjnikiem zapomnianego boga - interesuje się też czarodziej wrogich Brytom Sasów. Za sprawą knowań magika, Igi zostaje oskarżony o okrutną zbrodnię w swoim świecie, a niedługo potem ląduje wraz z naszyjnikiem w średniowiecznej Brytanii. Z pomocą chłopakowi podąża Łukasz, a w świecie przeszłości pomocną dłoń wyciąga ku niemu Bedevir. To zaledwie drobny fragment, w porównaniu do fabularnego bogactwa "Końca pieśni", resztę najlepiej poznać czytając ją samemu, szczególnie dla samego niecodziennego zakończenia.

Na pochwałę zasługuje styl Zembatego. "Koniec pieśni" czyta się lekko i przyjemnie, narracja jest bardzo dynamiczna, akcja nie wlecze się jak polska kolej. Wszelkie zbędne fragmenty, jak przydługie opisy przyrody, otoczenia lub monotonnych podróży konnych po prostu tutaj nie występują. Mamy tylko akcję w najczystszej postaci, przeplataną dialogami, które nie dłużą się niepotrzebnie. Odnoszę jednak wrażenie, że miejscami autor trochę przesadził z tą dynamiką, bowiem trudno niekiedy dobrze wyczuć upływ czasu. Nie do końca wiadomo, czy pomiędzy jednym a drugim wydarzeniem upłynęło zaledwie kilka minut, czy to już kolejny dzień. Nie przeszkadza to jednak aż tak bardzo i spokojnie lekturę "Końca pieśni" mogę uznać za bardzo udaną.

Standardowo jeszcze kilka słów na temat wydania. Prosta, miękka okładka książki prezentuje się bardzo ciekawie i z pewnością wielu czytelników zwróci na nią uwagę w księgarni. Trochę niepokojąca jest cena, bo kosztuje aż 37,90 zł, co wydaje się dość wysoką kwotą jak na powieść debiutującego autora. Cenę rekompensuje nam jednak pokaźny rozmiar książki - przeszło 400 dość gęsto zadrukowanych i wypełnionych akcją stron, które gwarantują kilka przyjemnie spędzonych wieczorów.

Nie rozwodząc się dłużej, polecam "Koniec pieśni" każdemu fanowi wszelakich form gatunku fantasy. Jeśli lubisz klimaty mrocznej, pierwotnej magii, brutalną walkę o przetrwanie i bohaterów zdeterminowanych do osiągnięcia swych celów, nawet kosztem życia innych, to jest to książka dla ciebie.

Gratulacje dla autora za świetny debiut. Oby tak dalej!

Paweł Kukliński