Druga część przygód Joanny pod tytułem „Morderstwo na Korfu” rozpoczyna się pozornie spokojnie i skromnie. Joanna, po mrożących krew w żyłach przeżyciach, które zalicza już do przeszłości, wsiada na pokład samolotu lecącego na grecką wyspę Korfu. W małym miasteczku na wyspie ma spędzić udane, spokojne wakacje. Oczekuje ładnej pogody, dobrej kuchni i zabytków. W między czasie, w spokoju planuje zająć się pisaniem swojej kolejnej powieści, czego oczekują od niej zniecierpliwieni już wydawcy. Joanna wraz z kilkunastoma osobami z wyższych sfer, ląduje w pensjonacie „Villa Zeus”, którego właścicielem jest zamożny Grek Stefanos. Z uwagi na swoją dawną miłość Stefanos nadzwyczaj kocha Polaków lecz przyjmuje pod swój dach tylko artystów, biznesmenów, polityków, ludzi majętnych i wpływowych. Wiekowy pensjonat to wygoda i luksus. Już pierwszego dnia pobytu uroczą sielankę greckich wakacji, spokój i klimat burzy wiadomość o tragicznej śmierci Stefanosa. Właściciel pensjonatu ginie od ciosu wymierzonego prosto w serce. Okazuje się, że wszystkie osoby miały co najmniej jeden powód, żeby źle życzyć właścicielowi pensjonatu oraz, że nie znalazły się tam przypadkowo. Od tej pory każda z osób przebywających w pensjonacie staje się podejrzanym.

Joanna to postać bardzo pewna siebie, wyniosła i dumna. Pisanie książek jest dla niej rzeczą najważniejszą na świecie. Wymaga i oczekuje. Przyzwyczajona do luksusu zawsze dostaje to, czego chce. Zwraca uwagę na zachowanie i styl. Chciałaby być wiecznie piękna i młoda. Jest świetnym obserwatorem, już w samolocie kolejno lustruje mężczyzn oraz wszystkie kobiety, zwłaszcza te młodsze i ładniejsze, które stanowić mogą według niej zagrożenie. Obietnica złożona swojej menadżerce, że tym razem będą to tylko spokojne wakacje i nie zrobi nic głupiego, a już na pewno nie wda się w romans i się nie zakocha, na nic się tutaj zda. Na nic obietnice, wystarczy, że obok niej pojawi się przystojny brunet z kilkudniowym zarostem i seksownym uśmiechem, natychmiast następuje zmiana planów. Joanna już od pierwszych chwil obserwuje każdego mężczyznę, który znajdzie się w zasięgu jej wzroku, snując wizje raz to romantycznych, raz erotycznych doznań i chwil. Wyobraźnia bohaterki niewątpliwie działa.

Joanna i jej menadżerka Betty to trudne i silne charaktery. Ostre babki. Każda z nich lubi postawić na swoim i żadna nie przyzna racji drugiej. Wzajemnie ostrzą na sobie swoje babskie pazurki wdając się w złośliwe, szczere ale zabawne dyskusje. Z jednej strony każda z nich próbuje pokazać, że doskonale radzi sobie ze wszystkim sama, z drugiej obie wiedzą, że nie przetrwały by bez siebie ani jednego dnia. Wspólnie tworzą niezły team, dobrany duet.

Książka spodoba się tym, którzy lubią nietypowe porównania i inteligentny humor prosto z mostu. Tym razem prawie do samego końca czytałam książkę w napięciu, z irytacją, nie potrafiąc odgadnąć kim jest morderca. Co prawda moja kobieca intuicja w pewnym momencie zapaliła mi czerwoną lampkę ale dałam się zwieść pozorom. Rozgryzałam książkę do samego końca. Myślę, że być może i wam czytelnicy nie pójdzie tak łatwo. Spróbujcie sami!

Magdalena Wentrys