A autorką książki jest Paulina Wnuk prowadząca bloga „From movie to the kitchen”. O blogu zrobiło się głośno, gdy zwyciężył on w konkursie na Blog Roku 2012. Nie został bynajmniej uznany za najlepszy blog kulinarny, lecz za najlepszy zgłoszony blog w ogóle. Czym autorka zasłużyła sobie na to wyróżnienie? Fenomenalnym połączeniem, które wyróżnia jej bloga na tle setek innych blogów o gotowaniu. Paulina Wnuk łączy bowiem na „From movie to the kitchen” swoje dwie pasje: kino i gotowanie. Umieszcza na nim przepisy i pokazuje, jak wykonać potrawy czy napoje znane z filmów i seriali. Absolutnie genialny pomysł, który zjednał Paulinie rzeszę czytelników i umożliwił spełnienie największego marzenia – wydanie książki. „Kuchnia filmowa”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Otwarte, to wyjątkowa, niepowtarzalna książka kucharska, która pozwoli nam poczuć się jak bohaterowie naszych ulubionych filmów. Znajdziemy tu 49 przepisów na potrawy z różnorodnych gatunkowo filmów. Filmowe gatunki są zresztą kluczem porządkującym układ książki. Nie zabrakło filmów miłosnych, komedii, filmów fantasy, dramatów, animacji, filmów familijnych, sensacyjnych, thrillerów i filmów polskich. Przy czym pierwszą i bodaj jedyną wadą książki jest to, że przy ośmiu filmach miłosnych, otrzymujemy zaledwie dwa przepisy z filmów polskich. Albo autorka nie ogląda polskiego kina, albo nie gotuje się w nim ciekawie. Niemniej, książka jest rajem dla każdego miłośnika kina. Jej lektura to okazja, by dowiedzieć się, jak zrobić kultowy placek z wiśniami z „Miasteczka Twin Peaks” czy drink Cosmopolitan, którym raczyła się Carrie Bradshaw z przyjaciółkami. Tu też znajdziemy proste przepisy na powszechnie znane potrawy jak gazpacho czy crème brûlée, które być może wydawały nam się do tej pory za trudne do wykonania.

Jeśli chodzi o poziom trudności podanych receptur jest on niski, ale przygotowanie niektórych potraw może być pracochłonne. Również niektóre składniki mogą być trudne do zdobycia czy zbyt drogie (np. jagody Goji czy ser gruyère), ale takich rodzynków jest tu niewiele. Na uwagę zasługuje fakt, że większość receptur autorka opracowała sama. Postanowiła na przykład sama zrobić chleb elfów z „Władcy Pierścieni” czy niebieską zupę porową Bridget Jones. Odtwarza też według własnego pomysłu między innymi zupę Remy’ego z „Ratatuj” i podaje własną wersję strudla z jabłkami znanego z „Bękartów wojny”. Kulinarna wyobraźnia to ogromna zaleta autorki. Jej książka będzie na pewno gratką dla fanów „Władcy Pierścieni”, „Harryego Pottera” czy „Gry o tron”, którzy już czytając powieści, na podstawie których powstały filmy, marzyli o tym, by skosztować jadanych przez bohaterów potraw (a w książkach nacisk na ich opis z pewnością był zdecydowanie większy).

Moje serce „Kuchnia filmowa” podbiła przepisem na to, jak samodzielnie zrobić masło orzechowe i krem sułtański (zajadały się nim bohaterki kultowych „Dziewczyn do wzięcia”). Czytając i patrząc na książkę (bo to jest głównie książka do patrzenia), miałam ogromną ochotę na cytrynowe ciastka Sansy z „Gry o tron” (przebiegła mi wręcz przez głowę myśl, by zapoznać się z serialem) czy gorącą czekoladę z piankami, jaką pili bohaterowie „Holiday”. To przede wszystkim zasługa zdjęć. Każda potrawa i napój zostały przepięknie sfotografowane, tak że patrząc na nie, cieknie nam ślinka i automatycznie robimy się głodni. A przepisy są jak wiadomo po to, by je wcielać w życie. Nie wypróbowałam jeszcze żadnego z nich, ale jestem przekonana, że z „Kuchni filmowej” będę korzystać niejednokrotnie bo wpisuje się w moje dwa zainteresowania – kino, w którym jestem zakochana od dawna i gotowanie (z naciskiem na pieczenie), do którego miłość we mnie dopiero dojrzewa.

Na koniec muszę wspomnieć o tym, że „Kuchnia filmowa”, które jest oficjalnie moją pierwszą własną książką kucharską, została przepięknie wydana, jakby celując w takich amatorów jak ja i zachęcając ich do eksperymentowania w kuchni. Piękne zdjęcia (i genialna okładka) to nie wszystko. Papier, intensywność kolorów, twarda oprawa – wszystko to składa się na smakowitą całość. Na uwagę zasługują też noty filmowe autorstwa Piotra Czerkawskiego, celnie podsumowujące fenomen danego filmu, uzupełnione notatkami autorki na temat pojawiających się w nich potraw.

„Kuchnia filmowa” to dowód na to, że popkultura może przenikać do naszego codziennego życia. To także przykład wielkiej wyobraźni i kreatywności, której można pozazdrościć autorce. Skoro nie możemy być bohaterami filmów, to przynajmniej poczujmy się tak jak oni. Z tą książką sukces gwarantowany.

Malwina Sławińska