Sprzeda Ci każdy towar, jaki tylko chcesz i błyskawicznie dostarczy dronem pod wskazany adres. W dobie rosnącego bezrobocia i zmian klimatycznych da nie tylko pracę, ale też mieszkanie, jedzenie i rozrywki. Oraz zegarek, który będzie śledził każdy twój ruch.

Paxton, były strażnik więzienny, postanawia zatrudnić się w Chmurze, która kiedyś zniszczyła jego niewielki biznes. Ma to być dla niego chwilowy sposób na życie i poznanie od podszewki giganta, który zmonopolizował światowy rynek usług. Jego drogi przecinają się z drogami Zinny – szpiega, która zatrudnia się w korporacji wyłącznie po to, by wykraść jej tajemnice. To właśnie ich oczami poznajemy funkcjonowanie firmy i razem z nimi spacerujemy po jej terenie, poznając coraz to nowe sekrety korporacji.

Choć narracja w powieści Roba Harta jest mało dynamiczna, to jednak potrafi wciągnąć bez reszty. Czynności, jakimi poddawani są pracownicy Chmury, stopień ich kontrolowania, a także sposób funkcjonowania firmy, choć przedstawiane jako oczywistość, budzą niepokój. Szczególnie gdy zdamy sobie sprawę, że wiele z aspektów funkcjonowania korporacji wygląda znajomo, a te, które nie są jeszcze stosowane w rzeczywistości, nie brzmią tak nieprawdopodobnie, jak byśmy chcieli.

Duże wrażenie budzą także fragmenty, które poznajemy pomiędzy kolejnymi perypetiami głównych bohaterów. Powieść ma bowiem trzeciego narratora. Jest nim Wells – twórca Chmury, który na swoim blogu opisuje własne refleksje związane z funkcjonowaniem stworzonej przez siebie. Wells w racjonalny sposób przedstawia zalety Chmury – jej dobry wpływ na środowisko naturalne, przyczynianie się do rozwoju społecznego poprzez tworzenie nowych miejsc pracy mimo panującego na świecie kryzysu, a także poprawę jakości życia swoich klientów, którzy mogą korzystać z coraz szerszego wachlarza usług. W miarę poznawania kolejnych aspektów życia mieszkańców Chmury okazuje się jednak, że wizja przedstawiana przez jej twórcę jest mocno wyidealizowana i daleka od rzeczywistości.

Autor doskonale przedstawił trybiki korporacyjnej machiny, ale także uczcie beznadziei i braku ucieczki, jakie towarzyszy jej pracownikom. Chmura bardzo szybko i niepostrzeżenie wciąga w swoje tryby i nie pozwala się z nim wyrwać. Bohater zbiorowy „Magazynu” - pracownicy Chmury nie korzystają z życia, a jedynie wegetują. Życie ludzi w rzeczywistości stworzonej przez R. Harta sprowadza się do zaspokajania wyłącznie podstawowych potrzeb – mało w nim miejsca na marzenia czy dalekosiężne plany. Życie toczy się z dnia na dzień. Te mechanizmy autorowi udało się przedstawić w bardzo przekonujący sposób. Nieco do życzenia pozostaje jednak zakończenie powieści, które, chociaż pozostawia po sobie uczucie niepokoju i niepewności, to jednak pozostawia także pewien niedosyt – chciałoby się bowiem czegoś więcej i „bardziej”.

Uczucie niepokoju o to, co wydarzy się w kolejnym akapicie towarzyszy zresztą całej lekturze powieści Roba Harta. Autor nie wyjawia wszystkiego wprost, ale zostawia czytelnikowi pewne wskazówki, a wiele kwestii pozostaje niedopowiedzianych. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu jego przekazu – ostrzeżenia przed stworzeniem świata takiego, w jakim przyszło żyć Paxtonowi i Zinnie.