Dwudziestoośmioletnia Callie od niedawna jest żoną o dziesięć lat starszego wdowca, ojca dwóch nastoletnich synów. Ślub miał być spełnieniem marzeń dziewczyny o posiadaniu rodziny i zostaniu matką. Rzeczywistość okazuje się jednak daleka od marzeń. Chłopcy nie tylko nie chcą zaakceptować macochy, ale także robią wszystko, aby zdyskredytować ją w oczach ojca. Sytuacja ta odbija się coraz bardziej na małżeństwie bohaterki i jest powodem pasma złych decyzji i sieci kłamstw, w jaką Callie coraz bardziej się zaplątuje.

Tym razem autorka od razu zdradza, że główna bohaterka jest morderczynią. Historia rozpoczyna się w momencie, w którym Callie zostaje aresztowana i rozpoczyna się jej przesłuchanie. Później opowieść toczy się dwutorowo. Kolejne rozdziały, z których dowiadujemy się, co się wydarzyło, są co jakiś czas przerywane scenami z przesłuchania i komentarzem samej bohaterki, która ocenia swoje postępowanie z perspektywy czasu. Powieść została napisana w narracji pierwszoosobowej, dlatego cały czas mamy wgląd w myśli głównej bohaterki i wiemy, co było przyczyną takiego, a nie innego jej zachowania.

Postępowanie głównej bohaterki bywa zupełnie niezrozumiałe i irytujące. Mimo wielu przeciwności, które ją spotykają, nie da się oprzeć wrażeniu, że jej problemy są spowodowane głównie przez jej własne decyzje. Ukrywanie przed mężem coraz to nowych rzeczy z powodu rzekomej troski o niego i chęć samodzielnego stawienia czoła problemom, z którymi ewidentnie sobie nie radziła, sprawiły, że Callie w końcu sama stała się ofiarą własnych decyzji.

Historia ta ma w sobie więcej z powieści obyczajowej niż z thrillera. Nie znaczy to jednak, że brak w niej napięcia i tajemnicy. Książkę Kathryn Croft trudno odłożyć, kolejne rozdziały pochłania się w okamgnieniu, nawet mimo denerwującego zachowania bohaterki. Dzieje się tak właśnie dlatego, że od początku wiemy, iż Callie jest morderczynią i chcemy się dowiedzieć, jak do tego doszło, a także kto stał się jej ofiarą. To bowiem prawie do samego końca pozostaje zagadką.

Dość mieszane uczucia pozostawia zakończenie powieści. Trudno mu odmówić bycia zaskakującym. Jednocześnie jednak zachowanie bohaterów podczas kulminacyjnych wydarzeń oraz samego zakończenia historii jawi się jako bardzo mało wiarygodne, zwyczajnie naciągane. Zupełne nie przekonuje mnie droga, którą wybrała dla swoich bohaterów autorka. Pozostaje jednak uszanować jej decyzję, zwłaszcza że jestem przekonana, iż wielu osobom przypadnie ona do gustu.

Pomimo drobnych potknięć „Poza kontrolą” jest naprawdę dobrą i wartą uwagi powieścią. Jej ogromną zaletą jest to, że nie można się od niej oderwać. Poza tym lekturze towarzyszy uczucie ciągłego napięcia i pytania, co za chwilę się wydarzy, czym jeszcze chłopcy zajdą za skórę swojej macosze i jaką decyzję podejmie główna bohaterka. Dobrze napisana, intrygująca, zaskakująca – „Poza kontrolą” to kolejny przykład na to, że spod pióra Kathryn Croft wychodzą świetne i warte polecenia powieści.

Andronika Sawicka