„Szklany tron” Sarah J. Maas doskonale wpisuje się w nurt fantastyki skierowany do starszej młodzieży (YA). Młoda, silna bohaterka, ogarnięta uczuciowymi rozterkami i stawiająca czoła kolejnym zagrożeniom, to postać, z którą wiele czytelniczek może się identyfikować. Celaena jest harda i waleczna, ale lubi też piękne stroje, dobre jedzenie i długie nocne lektury. Walczy o swoją wolność, stopniowo przekonując do siebie tych, na których jej zależy. A szybko zaczyna jej zależeć przede wszystkim na dwóch młodych mężczyznach: na przystojnym księciu i ponurym kapitanie straży.

Problem w tym, że to, co w tej powieści mogło być potencjalnie najciekawsze, szybko schodzi na drugi plan. Celaena jest słynną zabójczynią, ale nie wiadomo właściwie kogo i dlaczego zabiła. Spotykamy ją w kopalniach soli, ale warunki życia w Endovier zostają tylko pobieżnie opisane, głównie w retrospekcjach. W zamku bierze wprawdzie udział w morderczym turnieju (głęboki ukłon w stronę „Igrzysk śmierci”), ale więcej miejsca poświęca się jej strojom i flirtom niż kolejnym pojedynkom. Dojrzalszych czytelników może też razić pewna przewidywalność akcji, przerysowanie postaci i nienaturalność dialogów. Na szczęście sytuację ratują elementy mrocznej magii i związanych z nią brutalnych morderstw, które sprawiają, że akcja przyspiesza i nabiera charakteru. Intrygują też aluzje na temat przeszłości głównej bohaterki i tego, kim może być w rzeczywistości. Te odkrywane stopniowo tajemnice sprawiają, że mimo niedociągnięć z zainteresowaniem śledzimy losy bohaterów.

„Szklany tron” to pierwszy tom cyklu o tym samym tytule. Każda kolejna książka może się poszczycić wyższą oceną, co świadczy o tym, że młodym czytelnikom z pewnością przypadnie do gustu historia pięknej zabójczyni na służbie u znienawidzonego króla.

Agnieszka Kruk