„O dziewczynce, która chciała ocalić książki” Klausa Hagerupa i Lisy Aisato to niezwykła książka-album dla małych i dużych miłośników czytania. To prosta opowieść o tym, co dają nam książki i co my możemy dać im w zamian. Książki pojawiają się tu wszędzie: od tytułu, przez okładkę, po ilustracje i oczywiście treść. Fabuła nie jest może bardzo rozwinięta, to bardziej opowiadanie niż powieść, ale jakość odgrywa tu zdecydowanie większą rolę niż liczba stron.

Klaus Hagerup przedstawia wydarzenia za pomocą krótkich, prostych zdań. Z jednej strony są one bardziej przystępne dla młodszych czytelników, a z drugiej ich dosadność ma w sobie coś, co może zauroczyć i starszych. Za sprawą krótkich zdań kolejne akapity wyglądają jak wiersze, a częste pauzy o dziwo nie irytują, ale skłaniają do refleksji. W dodatku jest to książka z pięknym przesłaniem dla wszystkich tych, którzy obawiają się, co przyniesie przyszłość.

Ale tekst to tylko jedna strona medalu. Do tego dochodzą znakomite ilustracje Lisy Aisato, które zmieniają książkę w małe dzieło sztuki. Klasyczne i ciepłe, znakomicie oddają mimikę postaci i ich emocje, stanowiąc prawdziwą ucztę dla oczu. Naprawdę dawno nie widziałam tak pięknie zilustrowanej książki.

„O dziewczynce, która chciała ocalić książki” to wprawdzie krótka historia, ale przemawia słowem i obrazem silniej niż niejedna powieść. Ten ilustrowany poemat prozą na temat miłości do książek to prawdziwa perełka dla młodszych i starszych bibliofilów i doskonała promocja czytelnictwa.

Agnieszka Kruk