Istina Mavet, samotna i wrażliwa dziewczyna, spędziła wiele lat w szpitalach psychiatrycznych, doświadczając okrucieństwa i wszelkich możliwych skutków pochopnie postawionej diagnozy. Opowiada ona o uwięzieniu w ośrodkach zdrowia psychicznego, o strachu, jaki "zdrowi" żywią wobec "szalonych", oraz o tym, jak ów strach skazuje na wygnanie tych, którzy w obliczu bezlitosnego świata odsuwają się w głąb świata stworzonego przez siebie samych.