Emile Ajar urodził się w roku 1940 w Nicei, gdzie spędził dzieciństwo i pierwsze lata młodości. Na trzecim roku medycyny przerwał studia z zamiarem „powłóczenia się po świecie". Był w Brazylii, dwukrotnie w Hiszpanii i Maroku. Po powrocie do Francji zarabiał na utrzymanie pracując dorywczo,
m in. jakodyspozytor w przedsiębiorstwie komunikacyjnym, "murzyn" redagujący hasła do popularnych encyklopedii i montażysta filmowy.
Powieść, ktorą zadebiutował "Gros Calin" ("Pieszczoch", 1974), spotkała się z przychylną opinią krytyki. Sławę jednak przyniosła mu dopiero Nagroda Goncourtów: za najlepszą książkę roku 1975 jury niemal jednogłośnie uznało "Życie przed sobą". A gdy autor w obronie swego spokoju i samotności odmówił przyjęcia nagrody i nawiązania kontaktu ze środowiskiem literackim, zaroiło się w prasie od spekulacji i domysłów, kim jest pisarz ukrywający się pod pseu- donimem Emile Ajar. Tymczasem w ocenach samej książki przeważały głosy entuzjastyczne, i to nie tylko we Francji. "Oto nareszcie prawdziwa współczesna powieść - pisał "Le Monde" - o bardzo pięknej i prostej fabule (historia małego Momo i jego opiekunki, starej eks-prostytutki)... na pierwszy rzut oka szokująca, po głębszej refleksji zdumiewa swoim podejściem do człowieka... jedynym Bogiem uznawanym, przez jej bohaterów - czy będzie to Bóg muzułmański, żydowski czy murzyński - jest Miłość między ludźmi".