Ćwiczenia duchowe św. Bonawentury powstały na prośbę siostry zakonnej, która poprosiła Świętego o wskazówki do codziennych medytacji. Autor zachęca w nich do poznania Boga przez „rozważanie sercem”, czyli pobożne rozpamiętywanie życia Pana Jezusa i Jego nauki. Można to osiągnąć dzięki czytaniu tekstów Pisma Świętego i rozmyślań nad nimi, dlatego też w swoim dziele zamieścił liczne teksty biblijne, wyjątki z pism św. Bernarda z Clairvaux oraz wskazówki jak je interpretować.

Medytacje o życiu Chrystusa od wieków uznawane przez wiernych za arcydzieło z kanonu klasyki duchowości, były jednym z fundamentów pogłębiania życia duchowego. W swoich rozważaniach św. Bonawentura położył szczególnie duży nacisk na wierność w codziennym praktykowaniu rozmyślań. Miało to zaświadczyć o „byciu chrześcijaninem nie tylko z imienia” i pomagało dążyć wiernym do doskonałości. Przeniknięte ideą miłości rady Świętego zwanego Doktorem Serafickim, pozostają nadal aktualne i przemawiają do serc również dzisiaj, bez względu na wiek i wykształcenie wierzących.

Niech do lektury zachęcą nas słowa autora, które skierował do swojej córki duchowej:
„Proszę Cię tedy córko najmilsza, abyś tę pracę moją, którą na chwałę Pana Jezusa, a Twój i mój własny pożytek podjąłem, chętnie przyjęła, i jeszcze chętniej, a wytrwale ćwiczyła się w odbywaniu tych oto Rozmyślań”.