Mahabharata (sanskr. Mahābhārata; zwana też Bharata lub Dźaja) – jeden z dwóch głównych hinduistycznych poematów epickich (obok Ramajany), znajdujący się w kategorii smryti i należący do głównych dzieł literatury hinduskiej. W hinduizmie nazywany jest piątą Wedą. Utwór jest najdłuższym utworem literackim i eposem na świecie (zawiera 1100000 ślok, tak więc jest dziesięć razy dłuższy od Odysei i Iliady razem wziętych). Epos opowiada o historii starożytnych Indii. W jego skład wchodzi najświętsze dzieło hinduizmu – Bhagawadgita.

Według tradycji hinduistycznej i samej Mahabharaty, utwór ten skomponował Wedawjasa, zawierając w nim esencję Wed, Wedang i Upaniszadów. Ponadto w eposie można znaleźć nauki z zakresu dziedzin wiedzy takich jak logika, edukacja, medycyna, astronomia, sztuka wojenna, joga, ekonomia, architektura, sztuka miłosna, etyka.