"Pod jednym dachem, pod jednym niebem" to powieść przeznaczona głównie dla tych, którzy lubią książki obyczajowe. Nie należy spodziewać się w niej zaskakujących czytelnika zwrotów akcji ani intryg, które czyniłyby utwór pretendentem do miana bestselleru. A jednak w książce tej autorka w umiejętny sposób ukazała ciepło rodzinnego domu, tę niepowtarzalną atmosferę domowego ogniska.

Akcja powieści zamyka się w obrębie jednego wieczoru, ale za sprawą wspomnień bohaterów przenosimy się w różne momenty przeszłości, poczynając od roku 1917, a kończąc na 1986. Na uwagę zasługują kreacje bohaterów. Każda postać ma swój własny pogląd na świat i rzeczywistość. Autorka pokazała również w mądry sposób proces starzenia się, ale i swoistego emocjonalnego dojrzewania, z którym mamy do czynienia przez całe życie.

Problematyka książki jest dość szeroko zakrojona. Mamy tu wspomnienia wojenne (dość często pojawiające się w książkach Stanisławy Fleszarowej-Muskat), a także zagadnienie wierności małżeńskiej połączone nierozerwalnie z wybaczaniem. Warto zwrócić uwagę na konflikty międzypokoleniowe, na rosnące różnice między życiem dziadków i wnuków.

Powieść skłania do refleksji nad rolą rodziny w życiu człowieka, a także pokazuje, że zrozumienie drugiego człowieka zależy tylko od nas samych.