"Myślę, że wszystkie jesteśmy podobne.
W każdej z nas tkwią różne tęsknoty, do których
niechętnie się przyznajemy. Również za wielką
romantyczną miłością i księciem na białym koniu.
Otóż ja jestem za tą tęsknotą."
Katarzyna Grochola

Judyta kończy trzydzieści siedem lat, ze złością wspomina mężczyznę, który ją porzucił, i nieuleczalnie marzy o wielkim uczuciu. Sama buduje dom na wsi i sama wychowuje nastoletnią Tosię. Udziela porad w piśmie kobiecym i nie zarabia tak dobrze jak Bridget Jones ani nie czuje się jak ona kobietą sukcesu. Nie wstydzi się swoich słabości i kompleksów, ma poczucie humoru, a po każdym kryzysie wybucha w niej nowa bomba energii.